سفر به انتهای منظومه شمسی/عکس روز ناسا
وویجر تنها فضاپیمایی است که توانسته به هلیوپاز یا مرزهای بیرونی منظومهی شمسی نزدیک شود و آنها پشت سر بگذارد. فضاپیمای HERTS از بادبانهای الکتریکی خورشیدی پیشرفتهای استفاده خواهد کرد که به اندازهی 20 کیلومتر باز میشوند.
دوست دارید سفری کوتاهمدت به مرزهای انتهای منظومه شمسی داشته باشید؟ تصور کنید که سوار فضاپیمایی مجهز به سیستم انتقال سریع الکترواستاتیکی هلیوپاز (HERTS) شدهاید.
در حال حاضر، طرح مفهومی این سیستم در حال آزمایش است و شاید 10 تا 15 سال طول بکشد تا با این فضاپیما فاصلهای معادل 100 واحد نجومی طی شود؛ یعنی معادل ۱۵ میلیارد کیلومتر. بنابراین این سامانه میتواند در مقایسه با فضاپیمای وویجر یک با سرعت بیشتری این مسیر را طی کند. طی این مسافت برای وویجر 35 سال طول کشید.
به گزارش خبرآنلاین، وویجر تنها فضاپیمایی است که توانسته به هلیوپاز یا مرزهای بیرونی منظومهی شمسی نزدیک شود و آنها پشت سر بگذارد. فضاپیمای HERTS از بادبانهای الکتریکی خورشیدی پیشرفتهای استفاده خواهد کرد که به اندازهی 20 کیلومتر باز میشوند. این بادبانها تنها یک میلیمتر ضخامت دارند و از فضاپیمایی که در مرکز آنها میچرخد بار مثبت میگیرند. نیروی الکترواستاتیکی که تولید میشود پروتونهای بادهای خورشیدی را پس میزند تا نیروی پیشران لازم برای حرکت را ایجاد کند. در مقایسه با بادبانهای نوری خورشیدی، بادبانهای الکتریکی میتوانند مسافتهای بیشتری را با شتاب طی کند و در فاصله دورتری از خورشید حرکت کند و به سمت سیارههای خارجی برود.
دیدگاه تان را بنویسید