نگاهی به سرانجام پنجمین جشنواره فیلم سبز
گوزنهایی که آرام آمدند و رفتند...
پنجمین جشنواره فیلم سبز با اهدای "جوایزی معنوی" به پایان رسید. جشنوارهای که به خاطرش هیچ خیابانی بسته نشد، هیچ فرش قرمزی پهن نشد و شروع و پایانش را حتی همسایههای سینما فلسطین چندان احساس نکردند. با اینکه حرفهای بسیاری در آن گفته شد، فیلمهای بسیاری به نمایش درآمد که چالشهای بزرگ جهانی را در خود جای داده بود...
خبرگزاری کشاورزی ایران(ایانا)- حمیده قاسمی:
پنجمین جشنواره فیلم سبز با اهدای "جوایزی معنوی" به پایان رسید. جشنوارهای که به خاطرش هیچ خیابانی بسته نشد، هیچ فرش قرمزی پهن نشد و شروع و پایانش را حتی همسایههای سینما فلسطین چندان احساس نکردند. با اینکه حرفهای بسیاری در آن گفته شد، فیلمهای بسیاری به نمایش درآمد که چالشهای بزرگ جهانی را در خود جای داده بود...
اکنون تغییر اقلیم دریاچه ارومیه از ذهن کودکی که میخواهد در درس جغرافیا نقشه ایران را یاد بگیرد گرفته تا هنرپیشه صاحبنام هالیوودی را، به یک میزان درگیر کرده است و بیان دغدغههای آن را رسالت یک فیلمساز برای ساخت فیلم تأملبرانگیز "گَمیجی" میکند...
تنش آبی امروز بر هیچکس پوشیده نیست، اما "صحبت بیشتر درباره اهمیت آب" در بین مردمی که 76 دقیقه به دیدن "مستند مادرکشی" نشستهاند، به جای نخلهای طلایی که در سبزی یکدست این جشنواره جایی ندارد، برای تهیهکننده آن "بهترین هدیه" عنوان میشود و "سوهانی" کارگردان تأکید میکند که مادرکشی هیچ مشکلی با سدسازی ندارد، فقط میگوید آن را جای مناسب درست کنیم. "اوسیا" را "دهقان" با هزینه شخصی خود ساخته تا به محیط زیست این سرزمین کمک کند. او با لحنی تأملدارانه میگوید: "این روزها در اهواز خاک بر سر مویه میکند، رودهای زایندهرود عقیم شدهاند. نزدیک به 10 هزار قنات خشک شدهاند و طولانیترین قنات هنوز زنده است، اما در آن زباله میریزند. درختان سربلند شمال به الوار تبدیل میشوند و همه اینها آسیبهای بسیاری در پی دارد. باید توجه داشته باشیم محیط زیست ایران نه اصلاحطلب است، نه اصولگرا؛ بلکه خانه همه ماست و باید برای حفظ آن کمک کنیم..."
نفر نخست بخش فیلم کوتاه بینالملل جایزهاش را به پاس گشایش درهای جدید به جهان به دکتر ظریف تقدیم میکند و میگوید: "کره زمین بدون یک قطره آب نمیتواند زندگی کند و همانطور که همه میدانیم، حال دریاچه ارومیه زیاد خوب نیست و باید برای احیای آن تلاش کنیم."
آنچه اما از نگاه "توحیدی"، دبیر جشنواره، جای آن در "فیلم سبز ایران" خالی است؛ "توجه به محیط زیست انسانی" است که احترام به آن از دمیدن روح مهربانی و عشق با گفتن هرروزه سلام به یکدیگر آغاز میشود.
ظریف هم دغدغه معرفی فرهنگ غنی و به دور از خشونت در این فضای دروغ و سیاهی منطقه را بیان میکند و از "جای نداشتن خشونت و تندروی در فرهنگ ما و تأکید رعایت حقوق همهچیز و همه کس در دین ما" صحبت میکند و ابتکار از شکلگیری دشوار این اتفاق شکرگزاری میکند و تلاش ظریف برای شکل دادن زبان بینالمللی و دیپلماسی تشکر میکند و فرشچیان مورد تقدیر قرار میگیرد؛ چرا که او با نگاهی هنرمندانه بهتر میتواند حرمت طبیعت را به ما گوشزد کند..."ماه در جنگل"، در قاب چشمان "بنیاعتماد" و "حاجیان" مادرانهتر تماشا میشود ...
نوای دلنواز "پالت" نیز در این "بزم سبز" شنیده میشود و در نهایت گوزنهای شاخبلند یادگاری به روی طاقچههای برگزیدگان میرود، اما آنچه هست این است که دغدغه محیط زیست نباید به چند روز جشنواره و چند ساعت فیلم و حرف و سخن ختم شود؛ چرا که هرکدام از ما به حرمت هوایی که تنفس میکنیم و آبی که مینوشیم و سبزی درختان و مرغزارهایی که چشمانمان را مینوازد و به ما روح زیستن میدهد و بهترینهایش را برای تأمین غذا و لباس و نیازهای ما هدیه میکند، باید دستان سبز طبیعت را ببوسیم و آغوش مادرانهاش را برای زیستن و آرمیدن حفظ کنیم.../
O-950303-02
دیدگاه تان را بنویسید