این آب شیر ، به کجا وصل است؟ 

شرق ، پوریا عالمی

برای ما یک سؤال پیش آمده و امیدواریم صاحب‌نظران جوابش را داشته باشند. الان دقیقا توی تهران (باقی شهرها به‌کنار. اینجا مثلا مهمانخانه کشور است و پایتخت و آدم توی مهمانخانه چیزقشنگ‌ها و میوه‌رسیده‌هاش را می‌گذارد). این آبی که از توی شیر می‌آید بیرون، سرش به کجا وصل است؟ لابد باز می‌گویید چه شده است. دیروز بابای سوفیا سرزده آمد خانه من برای تحقیقات خانگی. وقتی در زد، من یک لیوان آب از شیر ریخته بودم که بنوشم. در را که باز کردم، بابای سوفیا قائم خواباند زیر گوشم و گفت: بدبخت مجرد فسق‌وفجور. خانه مجردی گرفتی همین غلط‌ها را بکنی؟ تنهایی نشستی داری این چیزها را می‌خوری؟

گفتم: بابای سوفیا... این آب شیر است.

بابای سوفیا گفت: برو دائم‌الخمر معتاد. این از برنج تقطیر می‌شود. فکر کردی حالا که تقطیر انگور نیست اوکی است؟ بیچاره. من خودم توی اوشین و توی ای‌کیوسان دیدم که می‌خوردند و تلو می‌خورند.

گفتم: ولی این آب شیر است. شما هم بزنید.

بابای سوفیا گفت: برو بچه. اولا که کور خواندی. دوم اینکه فکر کردی من مثل تو جوان و جاهلم؟ بعد در را کوبید به‌هم و رفت و گفت هم دختربده به من نیست.

مسئولان محترم رسیدگی کنند ببینند سر این شیر آب به کجا وصل است؟ ما رفتیم تا سد کرج و به نظرمان آب تمیز آمد. دقیقا این وسط چه اتفاقی افتاده که آب این‌طوری شده، ما نمی‌دانیم. البته دشمنان مهرورزی حتما این آب را هم می‌اندازند گردن آقای احمدی‌نژاد که آب را هم گل کرد و رفت.

خلاصه این‌همه املاحی که ما می‌خوریم، نه‌تنها این‌همه بیماری سنگ‌کلیه در کشور به نظر طبیعی می‌رسد، بلکه ما فکر می‌کنیم اساتید اگر یک‌‌کم املاحش را بیشتر کنند، دقیقا می‌توانند ما را به‌عنوان معدن سنگ ثبت کنند و از ما سنگ و آهک و... استخراج کنند. و صدالبته که برای مبارزه با صادرات غیرنفتی، سرمایه‌گذاری روی تبدیل هر ایرانی به یک معدن، بهترین کار است. با تشکر.