احتمال ورود موزهای آلوده به ویروس ایدز چقدر است؟

انتشار عکس موزهای آلوده به ویروس ایدز در شبکه‌های اجتماعی، موجی جدید از نگرانی‌ها را در میان مردم برانگیخت، اما این موضوع تا چه اندازه می‌تواند واقعیت داشته باشد؟

به گزارش خبرنگار ایانا، چند روزی است عکسی در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود که در آن شخصی در حال تزریق خون آلوده به ویروس ایدز به داخل موزهای زردرنگ است. طبق این ادعا گفته می‌شود که چنین میوه‌هایی هدف‌های بیوتروریستی را دنبال کرده و از آمریکای جنوبی به‌ویژه مکزیک وارد ایران می‌شود. حتی این خبر در برخی رسانه‌ها منتشر شده و بر این امر صحه گذاشته است.

بر همین اساس، مدیرکل دفتر میوه‌های گرمسیری و نیمه‌گرمسیری وزارت جهاد کشاورزی به ایانا گفت: عمده واردات موز داخل از کشور فیلیپین انجام می‌شود.

ابوالقاسم حسن‌پور، با اشاره به اینکه تا سه سال پیش 500 تا 600 هزار تن از این میوه به کشور وارد می‌شد، افزود: از سال گذشته که واردات هر کیلوگرم موز با تعرفه 5 درصد، منوط به صادرات 1.5 کیلوگرم سیب شد، ورود موز به کشور کاهش یافت. زیرا در صورت صادر نکردن سیب، تجار مجبورند 26 درصد تعرفه برای هر کیلوگرم واردات موز بپردازند.

به گفته وی، به همین دلیل و با توجه به مسافت و هزینه‌های گزافی که حمل و نقل موز از آمریکای جنوبی تا ایران دارد، چنین تجارتی از نظر اقتصادی به هیچ عنوان به صرفه نیست.

وی معتقد است: علاوه بر آن، ویروس‌های گیاهی و انسانی به کلی با هم متفاوتند و بعید به‌نظر می‌رسد چنین اقدامی واقعی و شدنی باشد. البته برای روشن شدن اصل موضوع بهتر است در این باره پزشکان و متخصصان تغذیه اظهار نظر کنند.

با همین پیش‌فرض به سراغ متخصص تغذیه و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران رفتیم تا چگونگی موضوع را از زبان وی بشنویم. کوروش جعفریان معتقد است: نمی‌توان به‌راحتی ادعا کرد که هر ویروسی با خوردن یا آشامیدن وارد بدن می‌شود؛ زیرا برخی مانند ویروس ایدز، باید در تماس مستقیم با خون قرار بگیرند تا اثر منفی داشته باشند.

جعفریان خاطرنشان کرد: ممکن است به‌خاطر جنگ‌های تروریستی، کشور متخاصم دست به چنین اقداماتی بزند، اما خوشبختانه مبادی ورودی کالاهای خوراکی در ایران با نظارت‌های سختگیرانه ناظران بهداشتی همراه بوده و به هر ماده غذایی اجازه ورود نمی‌دهند؛ بنابراین مصرف‌کنندگان نباید کوچک‌ترین نگرانی از این بابت به خود راه دهند.

وی در پاسخ به این پرسش که چرا شایعات و تهمت‌ها نسبت به مواد غذایی تا این اندازه حجم فضای مجازی را به خود اختصاص داده است، ادامه داد: این موضوع به ناامنی فکری مردم برمی‌گردد. تا زمانی که مصرف‌کننده این امنیت را به معنای واقعی کلمه لمس نکند، چنین شایعاتی ادامه‌دار خواهد بود.

این استاد دانشگاه تأکید کرد: دولت‌ها که در اغلب کشورها سیاسی هستند، نمی‌توانند امنیت خاطر مشتریان را به‌ویژه نسبت به مواد خوراکی، فراهم کنند. بنابراین باید نهاد و تشکلی غیردولتی در این امر پیشقدم شده و مردم را نسبت به سلامت محصولات غذایی متقاعد کند. زیرا حداقل مصرف‌کننده، آنها را از جنس خودش می‌داند./

V-950512-01