Iranian Agriculture News Agency

مدیر طرح حفاظت از تالاب‌های ایران به ایانا اعلام کرد:

دیپلماسی مناسب و اصلاح مدیریت منابع آب؛ راه نجات هامون/ الگوی کشت در سیستان تغییر می‌کند

مدیر طرح حفاظت از تالاب‌های ایران خبر داد: برنامه جامع احیای تالاب هامون در یک فرایند مشارکتی با سایر دستگاه‌های کلیدی مثل وزارت جهاد کشاورزی، استانداری، نیروی انتظامی و هر کسی که به نوعی به تالاب هامون ربط دارد، اجرایی خواهد شد.

دیپلماسی مناسب و اصلاح مدیریت منابع آب؛ راه نجات هامون/ الگوی کشت در سیستان تغییر می‌کند


مدیر طرح حفاظت از تالاب‌های ایران گفت: توسعه دیپلماسی برای دریافت حق‌آبه هامون تنها راه نجات این دریاچه نیست، بلکه باید شیوه‌های مدیریت منابع آب نیز در کشور اصلاح شود.

محسن سلیمانی امروز در گفت‌وگو با خبرنگار ایانا بیان کرد: برنامه جامعی برای احیای تالاب هامون تدوین شده که در آن به مسئله دیپلماسی فعال برای گرفتن حق‌آبه هامون و بازنگری الگوهای توسعه در کشور همچنین نحوه تخصیص و مدیریت منابع آب، اشاره شده است.

وی گفت: این برنامه مدیریت، در یک فرایند مشارکتی با سایر دستگاه‌های کلیدی مثل وزارت جهاد کشاورزی، استانداری، نیروی انتظامی و هر کسی که به نوعی به تالاب هامون ربط دارد، اجرایی خواهد شد.

سلیمانی افزود: در آینده‌ای نه‌چندان دور، برنامه تدوین شده در شورای برنامه‌ریزی سیستان و بلوچستان تصویب می‌شود و می‌تواند مبنای عمل قرار بگیرد. به این ترتیب تمام دستگاه‌ها به جای اجرای پروژه‌های موازی با هم‌افزایی پیش خواهند رفت تا هدف حفاظت از تالاب هامون و دشت سیستان محقق شود.

وی خاطرنشان کرد: بر اساس برنامه تدوین شده، باید الگوی کشت در سیستان تغییر کرده و روش‌های کشاورزی اصلاح شود. از منابع آب درست‌تر استفاده شود و تلاش کنیم برنامه‌ها به‌درستی اجرا شود. به این ترتیب می‌توان به احیای تالاب هامون امیدوار بود.


ذخیره‌سازی حداکثری به فراموشی سپرده شود

مدیر طرح حفاظت از تالاب‌های ایران درباره سهم آب رهاسازی شده از چاه نیمه‌ها به نفع تالاب هامون، ادامه داد: موضوعی که توسط شرکت مدیریت منابع آب ایران باید مورد توجه قرار گیرد این است که بازنگری جدی در نحوه ورود آب به چاه نیمه‌ها و تخصیص آب به تالاب هامون داشته باشیم. شرایط مدیریت آب در تالاب هامون شیوه پایداری نیست و می‌توان راجع به آن تجدید نظر کرد.

سلیمانی اضافه کرد: این مسئله در مدیریت جامع پبیش‌بینی شده است. در حال حاضر نگاه ما به چاه نیمه نباید استحصال حداکثری و پرکردن آن باشد، بلکه باید ضرورت‌ها را بدانیم و بر اساس آن برنامه‌ریزی کنیم.

وی یادآور شد: اگر هدف از ذخیره‌سازی آب تامین نیاز شرب باشد باید تعادلی بین ورود آب به چاه نیمه برای تأمین نیاز شرب و تالاب هامون ایجاد شود. نه اینکه هرچه آب هست ابتدا وارد چاه نیمه شود و اگر سرریزی داشت، به تالاب هامون برسد.


تالاب هامون منشاء درآمد پایدار برای مردم محلی

مدیر طرح حفاظت از تالاب‌های ایران با اشاره به اینکه میزان تولید ماهی در تالاب هامون می‌تواند منشاء درآمد پایدار برای جوامع محلی باشد، خشک شدن این پهنه آبی را عاملی برای بروز خسارات جبران‌ناپذیر به جوامع محلی اعلام کرد.

سلیمانی تأکید کرد: در برنامه مدیریت جامع همه این موارد دیده شده است. با توقف ورود آب به تالاب، شاهد تلفات ماهی هستیم؛ زیرا این موجودات به منابع آب نیاز دارند. بنابراین با توجه به شرایط منطقه، نباید تک بعدی به مسائل نگاه کنیم و همه چیز را باید در کنار یکدیگر مورد توجه قرار دهیم.

وی اظهار داشت: در نگاه اساسی، احیای کل تالاب مورد توجه سازمان حفاظت محیط زیست قرار دارد، اما تالاب هامون یک تالاب دائمی نبوده و همیشه همه جای آن آب نداشته است. یعنی در فصول پرآب بخش بزرگ‌تری از تالاب آب گرفته می‌شد و در فصول گرم و با وزش باد 120 روزه، بخش عمده آب تالاب تبخیر می‌شد.

سلیمانی در پایان اضافه کرد: در مدل تعریف شده توسط سازمان حفاظت محیط زیست دنبال بازگرداندن تالاب هامون به شرایط طبیعی خود که مردم، اکوسیستم و غیره با آن خو گرفته‌اند، هستیم./

L-950624-01

انتهای پیام

دیدگاه تان را بنویسید