گزارش فائو نشان داد؛
تأثیر سرمایهگذاری در علوم و تکنولوژی کشاورزی برای پایان گرسنگی تا سال 2030/ آسیا بدون تحقیقات کشاورزی به هدف صفر گرسنگی تا سال 2030 نمیرسد
بر اساس گزارش سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو)، بهمنظور رسیدن به اهداف توسعه پایدار در جهان و مقابله با گرسنگی و فقر تا سال 2030، دولتها وبخش خصوصی نیاز به تقویت بخش علم و فناوری و ظرفیتهای پژوهشی کشاورزی دارند.این سازمان هشدار داد که اگر افزایش در سرمایهگذاری تحقیقات کشاورزی به ویژه در آسیا انجام نشود، تلاش برای رسیدن به هدف صفر رساندن گرسنگی تا سال 2030 میتواند با دشواری انجام شود.
بر اساس گزارش سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو)، بهمنظور رسیدن به اهداف توسعه پایدار در جهان و مقابله با گرسنگی و فقر تا سال 2030، دولتها وبخش خصوصی نیاز به تقویت بخش علم و فناوری و ظرفیتهای پژوهشی کشاورزی دارند.
به گزارش ایانا از وبسایت فائو، فائو تأکید کرد، سرمایهگذاری در علم و تکنولوژی کشاورزی، نیاز است، چرا که سرمایهگذاری در علوم کشاورزی در کاهش گرسنگی در سراسر جهان به ویژه در آسیا کمک میکند.
در یک گزارش جداگانه که توسط دفتر منطقه ای فائو در آسیا و اقیانوس آرام منتشر شد، این سازمان هشدار داد که اگر افزایش در سرمایهگذاری تحقیقات کشاورزی به ویژه در آسیا انجام نشود، تلاش برای رسیدن به هدف صفر رساندن گرسنگی تا سال 2030 میتواند با دشواری انجام شود.
Kundhavi Kadiresan ، دستیار مدیر کل و نماینده منطقه ای فائو در حوزه آسیا و اقیانوسیه گفت: "نزدیک به 800 میلیون نفر گرسنه و مبتلا به سوءتغذیه در جهان وجود دارد، بنابراین بیش از هر زمان دیگری ما نیاز به پیشرفتهای علمی و فناوری داریم."
وی افزود: "ایدههای جدید و فناوری زمانی موفقیت آمیز است که از طریق جوامع گسترش یابد. نقش علم و فناوری برای کاهش گرسنگی و فقر نه تنها با افزایش بهره وری کشاورزی به دست میآید، بلکه نوآوری باید به نسل بعد هم منتقل شود چراکه ما مدیون کودکان و فرزندانمان هستیم."
فائو تخمین میزند که جهان نیاز به تولید مواد غذایی حدود 60 درصد بیشتر برای تغذیه افراد گرسنه جهان تا سال 2050 دارد. این در حالی است که بیشتر تولید مواد غذایی در جهان بر عهده کشاورزان خرده پا است، کسانی که از فقیرترین افراد هستند."
دستیار مدیرکل گفت: "تلاش برای تقویت علم و فناوری در بخش کشاورزی باید همه را در گیر کند؛ از محقق برجسته کشور گرفته تا خانوارهای کشاورز."
وی در ادامه تأکید کرد: "ما نیاز به توسعه ظرفیتها در بخش نوآوری برای کشاورزان خرده پا داریم. باید آموزش در تمام سطوح و مهارتها و ظرفیتهای افراد همچون کشاورزان، ارائه دهندگان خدمات توسعه، محققان، در تمام جنبههای سیستم نوآوری کشاورزی به روز شود. کشاورزان خرده پا نیاز به یک محیط مناسب برای نوآوری دارند که میتواند از طریق سیاستهای دولتی، اقتصاد پایدار، نظارتهای قانونی و شفاف، امنیت حقوق مالکیت، ابزار مدیریت و زیرساختهای بازار فراهم شود."
او همچنین تأکید کرد که باید به نیاز زنان و دختران و نقش آنها در کشاورزی و استراتژیهای معیشت روستایی توجه ویژه داشت، این در حالی است که تواناییهای آنها یا در نظر گرفته نمیشود یا کم ارزش جلوه میکند. همچنین باید روی جوانان تمرکز بیشتری کرد، چراکه جوانان نسبت افراد مسن تر تمایل بیشتری به نوآوری دارند و آینده کشاورزی در دست آن هاست.
در چند سال گذشته، پیشرفتهایی در زمینه ارقام برنج، توسط انستیتوی بین المللی تحقیقات برنج حاصل شده است که این ارقام به کشاورزان در فیلیپین، ویتنام، اندونزی داده شد و توانستند در طی سالهای 1985-2009، سالانه به ارزش حدود 1.5 میلیارد دلار امریکا دست یابند. بهبود برنج نه تنها افزایش بهره وری به همراه داشته بلکه تأثیر آفات، بیماریها، سیل، گرما، خشکسالی، شوری و سرما را کاهش داده است.
با در نظر گرفتن این موضوع که جهان هر سال به مواد غذایی بیشتری نیاز دارد، بنابراین باید محققان بر توسعه و رشد غذاهای مغذی تر در راستای کاهش مواد ریز مغذیها اقدام کنند.
Kundhavi Kadiresan گفت: "در مجموع، سرمایهگذاری در تحقیقات کشاورزی مورد نیاز است و میتواند به برخی از کمبود ریز مغذی در جهان مانند ویتامین A ، آهن و روی کمک کند. با وجود سیستم تحقیق و توسعه کشاورزی و فراهم کردن چنین محصولاتی و عرضه آنها در بازار، باعث میشود تا اطمینان و سودآوری و ایمنی هم بالاتر برود."
ترجمه: فرحناز سپهری
دیدگاه تان را بنویسید