نبود اعتبار و باورهای نادرست محدودیت زنان کشاورزی را به‌دنبال داشته است/ کار بیشتر زنان نپالی در برابر نابرابری جنسیتی و محدودیت دسترسی به منابع

با توجه به گزارش سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو)، در سال‌های اخیر زنان هرچه بیشتر در بخش کشاورزی درگیر شده‌اند. مشارکت زنان نپالی در بخش کشاورزی از 36 درصد در سال 1981 به 45 درصد در سال 1991 و تا 50 درصد در سال 2016 افزایش یافته است. در سطح جهانی، زنان 45 درصد از نیروی کار را تشکیل می‌دهند که این میزان مشارکت زنان در بخش‌هایی از آفریقا و آسیا به 60 درصد می‌رسد و در حالی که میزان مالکیت زمین کشاورزی برای زنان حدود 20 درصد است.

به گزارش ایانا از وب‌سایت myrepublica ، در نپال به دلیل دهه‌های طولانی درگیری مسلحانه و فقر، مهاجرت از روستا به شهر بیشتر شده و مردان روستایی در جستجوی شغل پردرآمد، مهاجرت می‌کنند. در واقع، در حال حاضر زنان تولیدکنندگان اصلی مواد غذایی و دام هستند و آن‌ها همچنین به حفاظت منابع طبیعی و تنوع زیستی کمک می‌کنند.

ادغام محصولات کشاورزی، دام و جنگلداری ویژگی‌های کشاورزی نپالی به شمار می‌رود. در کشاورزی، مردان و زنان با هم کارمی کنند، حتی اگر مشارکت زنان در فعالیت‌های کشاورزی با توجه به موقعیت مکانی، فصل، نوع محصول و دام و ویژگی‌های اجتماعی و اقتصادی خانواده متفاوت باشد.

مشارکت زنان در تپه‌ها و کوه‌ها به نسبت به دشت بیشتر است. مشارکت زنان در کشاورزی با توجه به اندازه زمین متفاوت است. هرچه مقیاس زمین بیشتر، مشارکت زنان در فعالیت‌های کشاورزی کمتر خواهدبود. همچنین، سهم زنان در نیروی کار در تولید سبزیجات بیشتر از تولید میوه است.

مطالعات نشان می‌دهد که زنان ساعت‌های طولانی کار می‌کنند و حجم کارشان نسبت به مردان بیشتر است. روزانه به طور متوسط، یک زن نپالی سه ساعت بیشتر از یک مرد کار می‌کند. در میان سه منطقه زیست محیطی (تپه و کوه و دشت)، زنان در تپه‌ها و کوه‌ها به نسبت به دشت بیشتر کار می‌کنند.

با وجود افزایش نقش زنان در کشاورزی، هنجارهای اجتماعی سنتی و قوانینی که به نفع مردان وجود دارد، باعث شده تا زنان نتوانند به گونه ای یکسان با مردان به منابع دسترسی داشته باشند. این در حالی است که زمین‌های کشاورزی با توجه به قانون سنتی نپال تحت کنترل مردان قرار دارد و به موجب آن فرزندان پسر حق مالکیت اموال پدر و مادر از جمله زمین را دارند. هر چند در قانون جدید، برای دختران مجرد زیر 35 سال همان حقوق را قائل شده، اما به طور کامل عملی نشده است.

همچنین از منابع مهم کشاورزی آب است. از آن جا که آب، بسیار با زمین مرتبط است، فعالیت‌های مربوط به آبیاری به طور انحصاری تحت اختیار مردان قرار دارد. از این رو مشارکت ناچیز زنان در این بخش مشاهده می‌شود.

نکته جالب دیگر این است که اگر چه زنان در مراقبت از حیوانات مزرعه بیشتر از مردان درگیر هستند، اما با وجود این مردان در تصمیم گیری‌های مهم در خرید و فروش دام بیشتر از زنان سهم دارند.

با این حال، قدرت تصمیم گیری در بخش دام نیز بستگی به وضعیت اجتماعی، قومی، محلی و اقتصادی خانواده دارد.

این در حالی است که جامعه باور دارد که زنان در بازاریابی و محاسبات ریاضی ضعیف هستند و بنابراین توانایی معامله ندارند. چنین برداشتی دسترسی زنان به بازاریابی محصولات کشاورزی را محدود می‌کند. بنابراین از آن جا که دسترسی به بازار به طور مستقیم با درآمد مرتبط است، اغلب زنان از این فرصت کسب درآمد محروم هستند. با این حال، این روزها تعداد قابل توجهی از زنان معامله گر در بازار سبزیجات کاتماندو دیده می‌شوند.

اعتبار، ماشین آلات کشاورزی و ابزار، و فن آوری از مسایل مهم در کشاورزی به شمار می‌روند. اما زنان به ندرت دسترسی به این منابع و خدمات آموزشی دارند، و این موارد بیشتر در اختیار مردان است. دسترسی زنان به خدمات مربوط به اعتبارات و دیگر نهاده‌ها محدود است.

هرچند کارهایی درباره سیاست کشاورزی زنان انجام شده، اما شکاف بزرگ در دستمزد روزانه در بخش کشاورزی بین مردان و زنان وجود دارد.

اگر چه زنان در تولید و امنیت غذایی نقش مهمی دارند، اما نیازها، دیدگاه‌ها و دانش زنان به اندازه کافی در توسعه سیاست‌ها و برنامه‌های آن در نظر گرفته نشده است.

به گفته Neven Mimica ، کمیسر اتحادیه اروپا در بخش همکاری و توسعه بین المللی، چنانچه به زنان کشاورز همان دسترسی‌ها به زمین، ابزار و اعتبار مانند مردان داده شود، تولید مواد غذایی افزایش و گرسنگی به طور چشمگیری در جهان کاهش و محصولات کشاورزی هم تقریبا یک سوم افزایش می‌یابد.

نویسنده در پایان راهکارهایی ارایه می‌کند؛ در اختیار داشتن زمین، اعتبارات و دسترسی بیشتر به فن آوری، خدمات آموزشی، و اطلاعات و بازار، می‌تواند از جمله راهکارها باشد.

آموزش‌های کوتاه باید در سطوح مزرعه به زنان داده شود. مهارت‌های آموزش باید شامل آموزش کارآفرینی وبرنامه‌های سوادآموزی و کاربردی باشد که زنان کشاورز را قادر می‌سازد تا خواندن، نوشتن، محاسبه، صحبت کردن، و مهارت‌های گوش دادن را فراگیرند.

همچنین باید مشارکت زنان در تصمیم گیری‌ها افزایش یابد. در نهایت، سیاست استفاده از زمین‌های جدید که همراه با قانون برابر با مردان باشد، اجرایی شود./

ترجمه: فرحناز سپهری