ثروت‌های پنهان در دل روستاها
علیرضا صفاخو
علیرضا صفاخو
صاحب‌نظران اقتصادی، برند ملی را مفهومی می‌دانند که دربردارنده طیف وسیعی از فعالیت‌های یک ملت است که شامل صادرات، سرمایه‌گذاری خارجی، فرهنگ و میراث فرهنگی، مردم، حاکمیت و گردشگری می‌شود. در واقع به این تعبیر، برند ملی نشان‌دهنده هویت یک ملت از ابعاد گوناگون است. برندسازی ملی درباره ساختن افرادی است که می‌خواهند به موفقیت‌های یک کشور توجه کنند و به کیفیت‌های آن ایمان دارند. برند ملی نمونه عینی و مدرن قدرت نرم است. به عبارت دیگر مفهوم برند ملی مفهومی فراگیر و گسترده است که می‌تواند چتری برای همه برندها باشد و کلیه برندهای یک کشور را تحت پوشش خود بگیرد.
خبرگزاری کشاورزی ایران (ایانا) ، در حالی میزبان پدر علم ترویج کشاورزی و مشاور برندسازی روستایی شد که -ماحصل این نشست را می‌توانید اینجا مطالعه کنید- که تا امروز شاید آنچه بیشتر در اخبار و رسانه‌های داخلی از مقوله برندینگ به چشم می‌خورد، برند به معنای نشان تجاری یک کالا یا خطای رایج معادل‌سازی آن با لوگوی یک شرکت خاص است. این در حالی است که به گفته دکتر احمد روستا، پدر بازاریابی ایران و عضو هیأت علمی دانشگاه شهیدبهشتی در تهران، برند یک عامل ارتباطی و پدیده‌ای است که برآیند مجموعه‌ای از عوامل اخلاقی، رفتاری و ابزاری است. در واقع احساس باطنی و درونی هر شخص درباره یک محصول، خدمت یا شرکت است. در واقع می‌توان از این آموزه این‌طور استنتاج کرد که شرکت‌ها نمی‌توانند نوع این احساس را به‌طور مستقیم کنترل کنند، بلکه تنها می‌توانند به وسیله مخابره و انتقال ویژگی‌هایی که محصول آنها را از بقیه متمایز می‌کند، بر احساس باطنی مشتریان تأثیر بگذارند.
با نگاهی به ایده مطرح‌شده در نشست دلسوزان توسعه روستایی در دفتر ایانا، به ضرس قاطع می‌توان با استناد به علم بازاریابی منطقه‌ای و مکانی ادعا کرد، ایران یکی از مستعدترین کشورهای جهان برای برندسازی ملی و در نقطه اصلی و زیرمجموعه آن برندسازی روستایی است. برندی که مجموعه‌ای از عوامل هم‌افزا نظیر محصولات متنوع و خاص تولیدی در روستاها و جاذبه‌های گردشگری اقلیمی و همچنین گویش‌ها و رفتارهای بومی ده‌ها و صدها آداب و رسوم این اماکن مولد را دربر می‌گیرد و از آنجا که در فرآیند برندسازی فقط بحث شهرت و معروفیت مطرح نیست، بلکه محبوبیت و نفوذ به قلب‌ها مطرح است؛ روستاهای ایران با جاذبه‌های بالقوه‌اش می‌تواند در صورت ساماندهی و تعیین استراتژی هدفمند در برنامه‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت، به جاذبه‌های بالفعل نه‌تنها نزد ایرانیان، بلکه جهانگردان مشتاق مکشوفات تازه توریستی جهان نیز بدل شود.
در این وادی، عزم جزم جمعی از دلسوختگان غیرشعاری روستا و روستاییان در ایجاد انجمن علمی روستاشناسی ایران و ایجاد نهاد برندسازی روستایی، نویدبخش نهادینه‌سازی این ایده است که به‌طور قطع بدون همراهی هر آن کس که به نوعی با زندگی روستایی در ارتباط است، امر آسانی نخواهد بود. اما اگر دغدغه پیشگیری از مهاجرت گسترده و خسارت بار روستاییان به شهرها نزد جدی باشد، با تولی‌گری نهاد در دست تأسیس "برندسازی روستایی"، می‌توان در امر تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری با برنامه جهت دستیابی به ارزش افزوده بالای برند روستایی اهتمام ورزید و اقتصاد ملی و جامعه را از مواهب چندجانبه آن برخوردار ساخت.
کایزرزبرگ کامون در شمال شرق فرانسه، روتنبرگ در آلمان، گودوانگن در نروژ، هال استات در اتریش، دهکده ایگلو درآلمان یا دهکده هوسهولد در صربستان، نمونه روستاهایی نمونه و جذاب از میان صدها روستای جذاب در اقصی نقاط جهان است که در نوع خود به برندهای روستایی بدل شده‌اند. برندهایی که در ذات خود نقطه قوت‌هایی فراتر از روستاهایی نظیر روستای " سرآقا سیدکوهرنگ " در شهرکرد خودمان که حیاط خانه‌های بالایی در واقع پشت‌بام خانه پایینی واقع است و به ماسوله زاگرس هم شهرت یافته است، ندارند.
در واقع با شناسایی تمام روستاهای مشابه در ایران به لحاظ تمام فاکتورهای لازم برای برندسازی اعم از جایگاه محصولات کشاورزی ارگانیک و صنایع دستی و جاذبه‌های گردشگری، می‌توان شهرنشین‌ها را به روستاها برد و شوق روستانشینی را به آنها ارزانی داشت./
S-951102-02
دیدگاه تان را بنویسید