کمیسیون آب، محیط زیست و اقتصاد سبز اتاق ایران وضعیت تالابهای ایران را بررسی کرد:
70 درصد تالابهای ایران در معرض نابودی
کمیسیون آب، محیط زیست و اقتصاد سبز اتاق ایران وضعیت تالابهای ایران را بررسی کرده و به ارایه راهکارهایی برای نجات این اکوسیستمهای آبی پرداخته است. بر پایه این گزارش، 70 درصد تالابهای ایران یا خشک شده یا اینکه در معرض خطر و تهدیدات جدی قرار دارند.
کمیسیون آب، محیط زیست و اقتصاد سبز اتاق ایران وضعیت تالابهای ایران را بررسی کرده و به ارایه راهکارهایی برای نجات این اکوسیستمهای آبی پرداخته است. بر پایه این گزارش، 70 درصد تالابهای ایران یا خشک شده یا اینکه در معرض خطر و تهدیدات جدی قرار دارند.
به گزارش خبرنگار ایانا، نگارنده گزارش اتاق ایران ، عباسقلی جهانی عضو سابق شورای جهانی آب است. بر اساس آنچه در این گزارش نگاشته شده است، در ایران 250 تالاب با وسعت 2.5 میلیون هکتار وجود دارد که از این لیست 84 تالاب دارای ارزش بینالمللی است. حدود 35 تالاب در قالب 24 عنوان با وسعت 1.45 میلیون هکتار به کنوانسیون رامسر معرفی شده است. هم اکنون تعداد قابل توجهی از این تالابهای کشور یا از بین رفتهاند و یا در معرض خطر و تهدیدات جدی قرار دارند. برآوردها نشان میدهد حدود 70 درصد تالابهای ایران یا خشک شدهاند یا با کمبود شدید آب ورودی برای ادامه حیات مواجه هستند.
بر اساس این گزارش، ایران از نظر ورود آلودگی به تالابها از بین 178 کشور رتبه 124 را دارا است. با خشک شدن دریاچه هامون حدود هفت هزار شغل از بین رفته است و بر اساس گزارش بانک جهانی، ایران سالانه نزدیک به 9 درصد درآمد ناخالص ملی خود را -که معادل حدود 80 هزار میلیارد ریال است- در اثر خسارات زیست محیطی از دست میدهد. بخش مهمی از این خسارات ناشی از آسیب دیدن تالابها است. خشک شدن دریاچه ارومیه پایداری زندگی و حیات بیش از پنج میلیون نفر را در ایران با مخاطره روبرو میکند و میلیونها نفر از ساکنین این مناطق را به طور مستقیم و غیر مستقیم تحت تاثیر قرار میدهد.
در این گزارش به بررسی وضعیت تالابهای مشترک ایران و عراق در جنوب غربی کشور و دریاچه ارومیه در شمال غربی ایران پرداخته شده است.
به اعتقاد نگارنده گزارش، مهمترین دلیل آسیب دیدن تالابها، بخشی نگری به جای دیدگاه یکپارچه و سیستمی، مدیریت فن سالار به جای ملاحظه تمام ارزشها در فرآیند برنامهریزی و اجرا، تصمیم گیری متمرکز و تحکمی به جای ایجاد تعاملات رفت و برگشتی، برنامهریزی نقطهای، نگاه انتزاعی به منابع طبیعی و فقدان یا سست بودن برنامه آمایش سرزمین بوده است.
در این گزارش کاهش چشمگیر آب ورودی به تالابها، نادیده گرفتن حقآبههای محیط زیستی، اجرای طرحهای عمرانی متعدد نظیر راهسازی، فرودگاه، تاسیسات نفتی هچنین تخلیه پسابهای صنعتی در تالاب، تغییر کاربری اراضی تالابی و برداشت بیرویه و خارج از تحمل از منابع تالابی، به همراه اثرات منفی تغییر اقلیم دست به دست م دادهاند تا این اکوسیستمهای آبی در معرض تهدید قرار گیرند.
بر اساس نظر نویسنده این گزارش، شیوه محاسبه حقآبه تالابها در ایران مشخص نبوده و مشخص نیست محاسبات وزارت نیرو به تصویب کدام مرجع رسیده است. بهدلیل نبود چنین ابزارهایی، برداشتن گامهای محکم در راستای احیای تالابها کار بسیار دشواری است.
در این گزارش، تهیه و تدوین برنامههای استراتژیک برای مدیریت تالابها و تهیه و تدوین برنامه ملی احیا و بازسازی تالابها به عنوان دو راهکار برای برون رفت از شرایط کنونی معرفی شده است./
L-951201-05
دیدگاه تان را بنویسید