اشتهای چین برای آب، تنش با استرالیا را افزایش خواهد داد
شهروند : استرالیا باوجود اقلیم خشک بسیاری از نواحی آن، دسترسی سرانه آن به آب بالا و در حد سالانه ٢١٠٧٧ متر مکعب است اما این دسترس از توزیع برابری برخوردار نیست. استرالیا به دلیل توسعه‌یافتگی، برداشت و مصرف آب کشاورزی بالایی دارد و فعالیت‌های کشاورزی تقریبا ٧٤درصد از کل مصرف کشور را که نزدیک به ٢٣میلیارد مترمکعب در سال است، به خود اختصاص داده است. در مقایسه با استرالیا، در ایالات متحده آمریکا، یکی دیگر از تولیدکنندگان کشاورزی کلان و توسعه‌یافته، مصرف آب کشاورزی تنها ٤٠درصد از مصرف سالانه نزدیک به ٤٧٨میلیارد مترمکعبی را تشکیل می‌دهد، اگرچه استرالیا و آمریکا دارای مصرف سرانه بالای به ترتیب ١٢٠٠ و ١٦٠٠ مترمکعب در سال هستند.
استرالیا نسبت به دیگر کشورهای توسعه‌یافته از آب بیشتری برای مصارف کشاورزی به‌عنوان‌درصدی از کل مصرف آب استفاده می‌کند اما این کار را با بازدهی نسبی انجام می‌دهد. این کشور آب کمتری نسبت به کشورهای کمتر توسعه‌یافته‌ای که نیاز به میزان فراوان آبیاری جهت پشتیبانی از صنایع کشاورزی‌شان دارند، مصرف می‌کند. برای مثال در ازبکستان که دارای اقتصادی وابسته به محصولات آبیاری‌شده است، میزانه مصرف ٥٦میلیارد مترمکعب در سال است که ٩٠درصد آن به بخش کشاورزی اختصاص دارد. در پاکستان، حجم کل مصرفی نزدیک به ١٨٤میلیارد مترمکعب در سال است که ٩٤درصد از آن در بخش کشاورزی استفاده می‌شود. جمعیت کم استرالیا فشار بر مصرف داخلی را کاهش می‌دهد. بااین‌حال، ناحیه‌هایی که دارای حجم بیشتری از فعالیت کشاورزی هستند، صرف‌نظر از خشکی نسبی‌شان، از لحاظ استفاده پایدار از آب، تحت‌فشار بیشتری به‌سرمی‌برند. آبگیر مورای-دارلینگ در جنوب شرقی استرالیا نمونه اولیه‌ای است از فشار وارد بر منابع استرالیا از سوی کشاورزی و تدابیر کنشگرانه‌ای که کانبرا برای مواجهه با این موضوع اتخاذ کرده است.
تلاش‌های اصلاح‌گرانه استرالیا
آبگیر مورای- دارلینگ از لحاظ ارزش، بیش از ٤٠درصد از تولیدات کشاورزی استرالیا را تشکیل می‌دهد (به همراه نیو ساوث والز و ویکتوریا که آبگیر را احاطه کرده‌اند و ٤٨درصد از غله، ٣١درصد از گوشت گاو و ٧٥درصد از محصولات دام‌های شیری کشور را تولید می‌کنند). منابع آب در دسترس، تحت فشار بسیاری هستند. آب‌های زیرزمینی از میانه دهه ٩٠ میلادی دچار بحران شدند و این وضع در طی یک خشکسالی شدید بین سال‌های ٢٠٠١ تا ٢٠٠٧ وخیم‌تر شد. تقریبا تمام رودهای موجود در آبگیر فروافت و تنزل محیطی می‌دهند و یک‌سوم رودها تغییر قابل ملاحظه‌ای داشته‌اند.
استرالیا مشکل استفاده ناکارآمد و گاه بی‌رویه از آب‌های سطحی و زیرزمینی منطقه را شناسایی کرده است و اصلاحات در سیاست مدیریت آب در پی بهبود ایمنی آب آبگیر از طریق مدیریت تعاونی منابع در دسترس است. بیش از یک دهه پیش، استرالیا طرح ملی آب را به‌عنوان نقشه کلی برای اصلاحات آبی مقرر کرد. این طرح افزون بر دیگر وظایف، موظف به رسیدگی به تسهیم بیش‌ازحد سیستم‌های پرتنش و بهبود قیمت‌گذاری است. هریک از ایالت‌ها یا حکومت‌های منطقه‌ای موظف به ایجاد یک نقشه اجرایی است. اگرچه استرالیا هنوز به هدف کامل این طرح مدیریت به‌صرفه، کارآمد و پایدار آب برای کل کشور دست نیافته است، تأیید این معضل و سیاست منسجم در نظارت بر آب‌ها، یکی از گام‌های ضروری است. تمرکز استرالیا بر نیاز به داده‌های مناسب و نظارت نیز برای آینده مدیریت کارآمد آب، نویدبخش است، زیرا داده‌های دقیق برای مدیریت مناسب منابع آبی ضروری است.
ایالت‌های موجود در آبگیر مورای- دارلینگ دارای مقررات تجاری متنوعی نیز هستند که طبق آنها آبیاران می‌توانند در صورت نیاز به خرید و فروش سهمیه و حق آب بپردازند. در جولای ٢٠١٤، مقام متصدی آبگیر مورای-دارلینگ مقررات تجاری در میان ایالت‌ها اجرا کرد. هدف از تجارت آب، بهبود استفاده بهینه از آب از طریق تشویق مصرف آب برای کالاهای پربها و محصولاتی است که کمتر آب مصرف می‌کنند. اما محصولات عمده ممکن است از این مقررات آسیب ببینند.
دیدگاه تان را بنویسید