علف‌های تالابی مهاجم و بومی ممکن است دارای مزایای مشابه باشند

گسترش گونه‌های مهاجم علف‌های مردابی در محیط‌های تالابی ممکن است مزایای مشابهی مانند علف‌های بومی تالابی را همراه داشته باشد. با توجه به تحقیقات جدید انجام شده در دانشگاه کارولینای شمالی، اثرات علف‌های مردابی مهاجم در ذخیره‌سازی کربن، پیشگیری از فرسایش و تنوع گیاهی در تالاب‌های حفاظت شده بررسی شد. این یافته‌ها می‌تواند از استراتژی مدیریت با هدف ریشه‌کن کردن علف‌های مهاجم تأثیرگذار باشد.

به گزارش ایانا از شبکه اخبار محیط زیست ، گونه Phragmites australis ، گونه شناخته شده رایج نی، علف تهاجمی مرداب است که می‌تواند با سرعت و تا چهار و نیم متر در سال رشد کند. این گیاه در سراسر آمریکای شمالی رشد می‌کند و مطالعات نشان می‌دهد که الگوی رشد فشرده و پرتراکم این گیاه باعث جلوگیری از رشد گونه‌های بومی تالاب می‌شود، در نتیجه کاهش تنوع گونه‌ای و زیستگاه‌های استفاده شده برای برخی از پرندگان را در پی دارد.

با این حال مطالعات دیگری نشان داده که ممکن است این گونه باعث کاهش فرسایش خط ساحلی در تالاب شده و به ذخیره کربن سریع‌تر از علف‌های بومی کمک کند. تیورکافت و همکاران تیم تحقیقاتی‌اش بر اثرات گونه نی مهاجم در منطقه تالابی در دو ذخیره‌گاه حفاظت شده در سواحل کارولینای شمالی مطالعه کرده‌اند. به‌طور خاص آنها می‌خواستند خدمات اکوسیستمی -تنوع گیاهی، تثبیت خط ساحلی و ذخیره کربن- بین مرداب‌ها با مقدار مختلفی از گونه نی را مقایسه کنند. این مطالعه بر تیپ‌های گیاهی مردابی مختلفی شامل علف‌های بومی، ترکیبی از علف‌های بومی و نی، و گونه نی به تنهایی، انجام شد.

از آنجا که مدیریت تالاب پرهزینه است، تیم تحقیقاتی تصمیم به انجام این مطالعه برای بررسی خدمات اکوسیستمی علف‌های تالابی، مانند بررسی توانایی این علف‌ها در تثبیت خط ساحلی تالابی گرفت.

تیورکافت، محقق این تیم مطالعاتی در این باره می‌گوید: یافته‌ها از لحاظ نگهداری ذخایر حفاظت شده دارای اهمیت است. چون ممکن است یک دفاع قوی در برابر اثرات منفی گونه‌های مهاجم را فراهم کند و می‌تواند زمان و هزینه برای ریشه‌کن کردن این گونه‌های مهاجم را کاهش دهد. او اضافه کرد که مطالعات ما نشان می‌دهد که در مدیریت گونه‌های مهاجم در مرداب‌ها و تالاب‌ها باید خدمات اکوسیستمی گونه‌های مهاجم را در نیز در نظر گرفت./

ترجمه: شهره صدری‌خانلو

L-951210-02