Iranian Agriculture News Agency

تقسیم‌بندی بیماری‌های طیور در ایران:

بیماری‌ها چگونه به مرغداری‌ها خسارت می‌زنند؟

بیماری‌ها نقشی اساسی در کاهش توان اقتصادی و البته افزایش تلفات گله‌های پرورشی طیور دارند که اگر به موقع کنترل نشوند، می‌توانند صدمات جبران‌ناپذیری به مرغدار وارد کنند.

بیماری‌ها چگونه به مرغداری‌ها خسارت می‌زنند؟

بیماری‌ها نقشی اساسی در کاهش توان اقتصادی و البته افزایش تلفات گله‌های پرورشی طیور دارند که اگر به موقع کنترل نشوند، می‌توانند صدمات جبران‌ناپذیری به مرغدار وارد کنند.

به گزارش خبرنگار ایانا، شناسایی رسمی بیماری‌های طیور در ایران از سال 1329 که نخستین بیماری به‌طور رسمی شناخته شده، شروع می‌شود. در این سال به‌دنبال گزارش یک‌سری تلفات در مرغ‌های بومی در تبریز دکتر سهراب از مؤسسه رازی با نمونه‌گیری و انجام جداسازی عامل بیماری، ویروس بیماری نیوکاسل را جدا کرده و بیماری تشخیص داده شد.

با شروع مرغداری صنعتی و گسترش این صنعت و ارتباطات جهانی از نظر واردات مرغ و تخم‌مرغ و جوجه از کشورهای مختلف بیماری‌های گوناگون در ایران شیوع یافت که با تراکم هرچه بیشتر طیور در واحد سطح در مرغداری‌ها و تراکم مرغداری‌ها در منطقه افزایش بیماری‌ها و احتمال تغییر شکل بیماری‌ها را به‌وجود آورد.

امروزه می‌توان گفت که تمام بیماری‌های مهم موجود در جهان در ماکیان در ایران نیز وجود دارد که درجه اهمیت اقتصادی آنها متفاوت است؛ این بیماری‌ها را می‌توان در چند گروه تقسیم‌بندی کرد:

1- کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی که به‌علت استفاده از مکمل‌های ویتامینی معدنی کمتر از گذشته مشاهده می‌شود. مگر در شرایط کمبود یا عدم تعادل کلسیم و فسفر و ویتامین D در جیره غذایی در مرغ‌های تخمگذار با مصرف بیش از اندازه کلرور سدیم یا کمبود ویتامین E به‌دنبال مصرف اسیدهای چرب فاسد در مرغ‌های گوشتی؛

2- بیماری‌های باکتریایی متعددی از گذشته تا حال در مرغداری‌ها شایع هستند که در شرایطی بعضی از بیماری‌ها کمتر دیده شده و گاهی بعضی از آنها بیشتر دیده می‌شوند. برای مثال مشاهده مایکوپلاسما گالی سپتیکم ( ERD ) نسبت به گذشته کمتر دیده می‌شود، اما بیماری‌های دیگر باکتریایی در بعضی شرایط بروز می‌کند. آلودگی به سالمونلا آنتریتیدیس در گله مرغ مادر با اجداد باعث بیمار شدن تعداد زیاد جوجه گوشتی و تخمگذار و انتشار بیماری می‌شود.

3- بیماری‌های ویروسی که از نظر اقتصادی نیز بسیار مهم هستند، با گذشت زمان و افزایش تراکم جوجه‌ریزی‌ها به‌ویژه بیماری‌های ویروسی تنفسی از اهمیت فوق‌العاده برخوردار شده‌اند. بسیاری از بیماری‌های ویروسی از ابتدای پرورشی طیور باعث خسارت در مرغداری‌ها بوده‌اند و تعدادی از این بیماری‌ها در دو سه دهه اخیر نیز اهمیت بیشتری پیدا کرده‌اند. مثل بیماری گامبورو و رینوتراکنیت عفونی و کم‌خوبی ویروسی، اما تعدادی از بیماری‌ها از گذشته تا حال وجود داشته و دارای اهمیت اقتصادی و گاهی بهداشتی بوده، اما اهمیت بیشتر آنها در تغییر چهره دادن و تغییرات ژنتیکی که بیماری با اشکال جدید و تلفات مختلف به‌وجود می‌آورند که بیماری برونشیت عفونی و آنفلوآنزا مهم‌ترین آنها هستند که به همین دلایل مبارزه و پیشگیری با آنها مشکل است.

4- بیماری‌های انگل و قارچی که از انگل‌های خارجی مایت‌ها هنوز دارای اهمیت خاص بوده، اما آلودگی به کرم‌های مختلف امورزه بسیار کم و محدود است. انگل کوکسیدیوز همچنان در گذشته و حال از اهمیت خاصی برخوردار است. عفونت به قارچ‌ها به‌ویژه اسپرژیلوز که در گذشته زیاد بود امروزه بسیار کمتر دیده می‌شود. به‌طور کامل می‌توان گفت به‌علت تغییر ساختار ژنتیکی بعضی از ویروس‌های مولد بیماری و همچنین به‌علت تراکم بیش از اندازه مرغداری‌ها، عدم دقت در قرنطینه و پیشگیری، کهنه شدن واحدهای مرغداری، دخالت‌های افراد غیرمتخصص در امور تخصصی و عدم تصمیم‌گیری لازم توسط یک ارگان و دخالت ارگان‌های مختلف و ناکافی بودن نیروهای کارآمد نمی‌توان امید داشت که در آینده از اهمیت بیماری‌ها کاسته شده و گاهی بیماری‌های نوظهور نیز اضافه خواهند شد./


برای مشاهده فایل کامل این مقاله اینجا کلیک کنید.

V-951211-01

انتهای پیام

دیدگاه تان را بنویسید