امکان ردیابی آبزیان در دریاها با استفاده از DNA آنها

آنالیز DNA ماهی‌های موجود در نمونه‌هایی که از آب دو رودخانه در نیویورک گرفته شده بود، دانشمندان را برای مسیریابی مهاجرت‌های دریایی انواع متعددی از آبزیان رهنمون ساخت.

به گزارش ایانا به نقل از thestar.com ، دانشمندان با تحقیقات خود توانستند به تکنیک نسبتاً ارزانی دست پیدا کنند که با توسل به آن، ردیابی مهاجرت ماهی‌ها و برنامه‌ریزی برای محافظت از زندگی‌های دریایی را امکانپذیر می‌کند. این پژوهش با نمونه‌ برداری‌های مکرر از آب رودخانه‌های "هودسون" و "ایست" در نیویورک انجام گرفته است.

محققان با نمونه برداری از آب این دو رودخانه به مدت شش ماه و هفته‌ای یکبار از یک نقطه مشخص، موفق به پیدا کردن راه جدیدی برای ردیابی مهاجرت ماهی‌ها شدند. هر نمونه از آب، قابلیت استخراج انواع DNA از ماهی‌های مختلف را دارد که می‌تواند از قطعه کوچکی از بدن یا مدفوع ماهی‌ها به دست آید. سپس با تعیین توالی این DNA ها و تطبیق آنها با اطلاعات موجود، نوع ماهی‌ها کشف می‌شود.

البته پیش از این برای ردیابی ماهی‌ها درون آب، روش‌های سنتی وجود داشت، اما این روش‌ها در مقایسه با کشف جدید بسیار سخت‌تر و گران‌تر بودند و ممکن بود برای ماهی زیان‌آور باشند.

نمونه برداری مقطعی از آب و تعیین توالی DNA راهی آسان برای تخمین جمعیت و چگونگی توزیع ماهی‌ها و دیگر گونه‌های آبزی خواهد بود که در رودخانه، دریاچه یا اقیانوس زندگی می‌کنند. بسیار شگفت‌آور است وقتی بتوان از مقداری آب به اندازه یک فنجان، شبکه پیچ در پیچ رفت و آمد آبزیان را حدس زد. جالب‌تر اینکه امکان استخراج DNA از تکه‌های کوچک در آبی که همچنان جریان می‌یابد، وجود دارد؛ حتی جزر و مد و دیگر اتفاقات نیز نمی‌تواند از این تحقیقات جلوگیری کند. البته طبق تحقیقات دانشمندان فرانسوی، DNA آبزیان، از چند روز تا یک هفته در محیط آکواریوم زنده خواهد ماند؛ پژوهش حاضر نیز از همین موضوع الهام گرفته است.

دانشمندان آمریکایی توانستند DNA حدود 42 گونه ماهی یا به عبارتی 81 درصد از گونه‌های دو رودخانه نامبرده را با نمونه برداری‌های مقطعی شناسایی کنند. از جمله شاه‌ماهی، ماهی خاردار مخطط، ماهی دهان گشاد دریایی و چند گونه دیگر.

در کنار آن، گونه‌های غیرمعمول نظیر ماهی آزاد، تیلاپیا و سرخو نیز شناسایی شدند. ماهی‌های اخیر جزو آنهایی هستند که در رودخانه‌های هودسون و ایست زندگی نمی‌کنند بلکه تنها در سفره غذای نیویورکی‌ها یافت می‌شوند. از این رو محققان احتمال می‌دهند که وجود DNA ی این ماهی‌ها به دلیل ریخته شدن فاضلاب‌های انسانی در رودخانه باشد. بنابراین پژوهشگران در آینده می‌توانند حتی بقایای گونه‌های در معرض خطر را در مسیر رودخانه‌ها تشخیص دهند که به صورت غیرقانونی در فروشگاه‌ها فروخته یا در رستوران‌ها سرو می‌شوند.

این محققان اعتراف می‌کنند که تطبیق توالی DNA با یافته‌هایی که از روش‌های سنتی به دست آمده، بسیار مشکل است و امکان دارد کشف تمام آنها به پنج تا 10 سال زمان نیاز داشته باشد، اما به هر ترتیب این علم با سرعت در حال پیشرفت خواهد بود.

به طور حتم علمی که قادر است از طریق ژنوم موجودات، مسیر آنها را ردیابی کرده و نحوه مهاجرات‌شان را تشخیص دهد، پتانسیل‌های بسیاری برای مدیریت شیلات و تنوع زیستی در دریاها خواهد داشت و از این مسیر به حفظ ذخایر دریایی کمک شایانی خواهد کرد./

V-960207-02