سدها مهم‌ترین عامل تغییرات زیست محیطی هستند

تحقیق تازه نشان داد: منابع آبی که با ساخت سد بر روی رودخانه‌ها ذخیره می‌شود، می‌تواند تاثیرات مهمی بر چرخه جهانی کربن و سیستم آب و هوایی داشته باشد .

به گزارش ایانا از ساینس دیلی ، این تحقیق که توسط محققان دانشگاه "واترلو" و دانشگاه "لیبر دو بروکسل" انجام شده است، در مجله Nature Communications به چاپ رسیده است. در این تحقیق مشخص شد که سدهای ساخت انسان، نزدیک به یک پنجم از کربن ارگانیک که از طریق رودخانه‌های جهان، از خشکی به اقیانوس ها می‌ریزد را به دام می اندازند .

سدی در شهر سابینیانیگو در اسپانیا. در حال حاضر بیش از 70 هزار سد بزرگ در سراسر جهان وجود دارد. با ادامه ساخت سدهای جدید، تا 15 سال آینده، بر روی بیش از 90 درصد رودخانه ‌ های جهان، حداقل یک سد ساخته خواهد شد .

این ذخایر آبی با آنکه همچون یک منبع مهم یا ظرفی برای دی اکسید کربن عمل می‌کنند، در مدل‌های کنونی مربوط به تغییرات اقلیمی چندان مورد توجه قرار نگرفته‌اند. فیلیپ فن کاپلن محقق ارشد اکوهیدورلوژی در واترلو و یکی از همکاران این تحقیق می‌گوید:" سدها تنها در سطح محلی، تاثیرات زیست محیطی ندارند. روشن است که آنها نقشی کلیدی در چرخه کربن جهانی و به دنبال آن آب و هوای کره زمین ایفا می‌کنند. برای پیش‌بینی‌های دقیق‌تر آب و هوایی، ما به درک بهتری از تاثیر این ذخایر نیاز داریم ".

در حال حاضر بیش از 70 هزار سد در سراسر جهان وجود دارد. با ادامه ساخت سدهای جدید، تا 15 سال آینده، بر روی بیش از 90 درصد رودخانه‌های جهان، حداقل یک سد ساخته خواهد شد .

محققان در این مطالعه از یک روش مبتکرانه استفاده کردند تا آنچه را که در انتقال ارگانیک کربن از طریق رودخانه‌ها اتفاق می‌افتد مشخص کنند. آنها توانستند حجم تاثیر بیش از 70 درصد از ذخایر آبی ساخت دست بشر را اندازه‌گیری کنند. مدل آنها، پارامترهای فیزیکی شناخته شده‌ای مثل جریان آب و حجم مخزن را با فرآیندهایی که سرنوشت کربن ارگانیک را در رودخانه های سد سازی شده معین می‌کند، ترکیب کرده است .

فن کپلن استاد دپارتمان علوم زیست محیطی و زمین شناسی واترلو می‌گوید: "با مدل استفاده شده در این تحقیق، بهتر می‌توانیم ارزیابی و پیش‌بینی کنیم که سدها چگونه بر تبادل کربن در مقیاس جهانی تاثیر می‌گذارند".

در مطالعات مشابه اخیر، گروهی از محققان همچنین دریافتند که ساخت سدهای در دست احداث، مانع از انتقال مواد مغذی مثل، فسفر، نیتروژن و سیلیکون از طریق شبکه روخانه‌ها می‌شود. این تغییرات در جریان مواد مغذی، بر کیفیت آبی که به زمین‌های مرطوب، دریاچه‌ها، جلگه‌ها و مناطق پایین دست رودخانه‌ها می‌رسد، اثراتی در سطح جهانی خواهد گذاشت .

تیلور ماوارا نویسنده اصلی این تحقیق و دانشجوی دکتری در دانشگاه واترلو، می‌گوید: "ما هر گاه که سدی می‌سازیم، در واقع در حال افزودن بر تعداد دریاچه‌های مصنوعی هستیم. این امر مسیر جریان آب و موادی که با خود حمل می‌کند از جمله مواد مغذی و کربن را تغییر می‌دهد."/

ترجمه: محسن حدادی

L-960230-01