بزهای درخت نورد دانه های درخت را با آب دهان خود می پراکنند

در بخش های خشک جنوب مراکش، بزهای اهلی از درختان ارزشمند آرگان برای یافتن علوفه بالا می روند. دامداران محلی اغلب این درختان پرپشت و پرخار را هرس می کنند تا این بزها راحت تر از آن ها بالا روند و حتی به بچه های این بزها کمک می کنند تا یاد بگیرند چگونه از درخت بالا روند. در طول فصل پاییز، بزها سه چهارم از وقت خود را صرف تغذیه از بالای درخت می کنند.

به گزارش ایانا از وبسایت ساینس دیلی یک بوم شناس اسپانیایی چیز عجیبی را مشاهده کرده است که نشان می دهد بزها می توانند برای درخت مفید باشند: بزها دانه های درخت را همرا با آب دهان خود بیرون می اندازند. میگل دلیبس، آیرین کاستاندا و خوزه فدریانی گزارش پژوهش خود را در آخرین شماره مجله frontiers in ecology and the environment منتشر کرده اند. دسترسی به این مقاله برای عموم آزاد است.

درخت آرگان به دلیل اینکه در محصولات زیبایی مورد استفاده قرار می گیرد بسیار مشهور است؛ روغن آرگان که از دانه های این درخت گرفته می شود، توسط میوه ای که شبیه یک زیتون غول آساست در برگرفته شده است. برای بزها، میوه ها ارزش این را دارند که ۱۵ متر درخت را از لابه لای درختان بالا روند و به این میوه ها دسترسی پیدا کنند.

اما بزها دانه های درشت داخل میوه ها را دوست ندارند. مانند گاو، گوسفند و آهو، بز نیز غذای خود را پس از تخمیر آن در معده دوباره می جود. بز در حالیکه غذای خود را نشخوار می کند، دانه های آن را به بیرون تف می کند و دانه های تمیز شده را بر روی بخش های مختلف زمین می پراکند. فاصله گرفتن این دانه ها از درخت خود به آن ها شانس بهتری برای زنده ماندن و بقا می دهد.

تاثیر پراکنش این دانه های تازه، ایجاد تنوع و گستردگی در مکانیزم زیست بوم است که به آن endozoochory می گویند؛ که در آن دانه ها معمولا تمام مسیر دستگاه گوارش حیوان را طی می کنند و از آن خارج می شوند. نویسندگان این مطلب معتقدند که این روش در مورد بزهای بالارونده از درخت آرگان صدق نمی کند.

محققان گوسفندان و آهوهای قرمز را تعقیب کرده اند و احتمال می دهند که تف کردن دانه ها در میان این حیوانات نیز اتفاق بیفتد و در پراکندگی دانه ها در بعضی گیاهان بسیار موثر باشد.

ترجمه: بهاران پدرام