سطح انرژی و پروتئین مناسب جیره برای دستیابی به گوشت با کیفیت در بزغاله‌های بومی

بز یکی از مهم ترین حیوانات اهلی چند منظوره (تولید گوشت، شیر و مو) به حساب می آید که در سرتاسر دنیا پرورش داده می‌شود. افزایش جمعیت بز در جهان و در ایران در سال‌های اخیر با وجود خشک سالی‌های موجود، بیانگر اهمیت اقتصادی و تطابق آن‌ها با شرایط اکولوژیکی مختلف، به ویژه مناطق بیابانی است. بز بومی یکی از نژادهای پرجمعیت و دو منظوره تولید گوشت و شیر کشور به شمار می رود که در استان‌های چهارمحال و بختیاری، خوزستان و لرستان پرورش می‌یابد .

به گزارش ایانا از مؤسسه تحقیقات علوم دامی کشور، دکتر مرتضی کرمی عضو هیات علمی مرکز تحقیقات چهار محال و بختیاری درباره این دستاورد ترویجی اظهار داشت: گوشت بز یکی از پر مصرف ترین منابع پروتئینی در بین گوشت‌های قرمز در آسیا و ایران به شمار می رود و در سال‌های اخیر توجه به گوشت بز به عنوان یک منبع غذایی درمانی و دارویی مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. به طور کلی، گوشت بز به خاطر درصد چربی کم و پروتیین مشابه با سایر گوشت‌های قرمز مورد توجه قرار گرفته است .

وی افزود: گوشت بز دارای نسبت بالایی از اسیدهای چرب غیر اشباع است و درصد چربی آن نسبت به سایر منابع گوشت قرمز(گوشت گاو و گوسفند) کمتر است. همچنین گوشت بز در مقایسه با گاو و گوسفند، دارای مقدار کمتری اسیدهای چرب اشباع است و می‌تواند به عنوان یک منبع خوب پروتئینی با نسبت کمتر اسیدهای چرب اشباع مطرح شود .

کرمی یادآور شد: گوشت بز افزون بر کم چرب بودن، منبع بسیار خوبی از آهن، کلسیم، روی، پتاسیم، مس و سایر مواد مغذی نیز است. از آنجا که نسبت انرژی به پروتئین جیره تأثیر بسزایی در کیفیت گوشت و میزان هزینه های آن دارد، دستیابی به این نسبت از اهمیت فراوانی برخوردار است .

وی افزود: تاکنون در بزهای بومی استان چهارمحال و بختیاری همانند سایر نژادهای بومی دیگر در کشور طرح یا پروژه مدونی در خصوص تأثیر سطوح انرژی و پروتئین جیره بر کیفیت گوشت بزغاله‌های بومی صورت نگرفته است و این مطالعه در جهت دستیابی به این مهم انجام یافته است

عضو هیات علمی مرکز تحقیقات چهارمحال و بختیاری با اشاره به اهمیت این طرح یادآور شد : بز یکی از مهم ترین حیوانات اهلی چند منظوره (تولید گوشت، شیر و مو) به حساب می آید که در سرتاسر دنیا پرورش داده می‌شود. افزایش جمعیت بز در جهان و در ایران در سال‌های اخیر با وجود خشک سالی‌های موجود، بیانگر اهمیت اقتصادی و تطابق آن‌ها با شرایط اکولوژیکی مختلف، به ویژه مناطق بیابانی است. بز بومی یکی از نژادهای پرجمعیت و دو منظوره تولید گوشت و شیر کشور به شمار می رود که در استان‌های چهارمحال و بختیاری، خوزستان و لرستان پرورش می‌یابد .

وی افزود: از نظر پرورش بز، سیستم‌های پرورش روستایی و عشایری بز در استان، رایج است؛ اما به علت کم شدن سطح مراتع درجه یک، دو و کاهش پوشش گیاهی گونه‌های خوش‌خوراک و افزایش گونه‌های مهاجم درمراتع، پرورش گوسفند و گاو بومی روستایی و عشایری کم و پرورش بز روند افزایشی داشته است. در سال‌های اخیر درصد قابل توجهی از بزغاله های بومی پروار و سپس وارد بازار مصرف می‌شوند که با توجه به نبود اطلاعات لازم در خصوص نیازهای انرژی و پروتئین جیره و تعیین کیفیت گوشت آن‌ها نتایج چنین تحقیقی برای ارائه بهترین نسبت انرژی و پروتئین جیره به پرواربندان لازم و ضروری بود.