تغییرات آب و هوایی می‌تواند شهرها را 8 درجه گرم‌تر کند

به عقیده محققان ترکیب انتشار کربن و اثر "جزیره گرمای شهریِ" سیمان و آسفالت تا پایان قرن 21 بدترین سناریوها را برای شهرهای بزرگ رقم خواهد زد.

به گزارش ایانا از گاردین ، محققان هشدار داده‌اند که برخی از شهرهای جهان، تحت تاثیر یورش دوگانه گرمایش جهانی و گرمایش محلی شهری ممکن است تا سال 2100، تا حدود 8 درجه سانتی گراد گرم‌تر شوند.

چنین شوک دمایی، پیامدهای وخیمی برای سلامت ساکنان شهرها، کارکنان شاغل در شرکت‌ها و صنایع خواهد داشت و بر منابع طبیعی همچون آب که پیش از این نیز دچار بحران بوده فشار بیشتری وارد می‌آورد.

این تحقیق بر اساس بدترین سناریوی ممکن بنا شده که فرض می‌شود انتشار گازهای گلخانه‌ای تا پایان قرن 21 همچنان ادامه می‌یابد.

یک تحقیق منتشر شده در مجله "تغییرات اقلیمی طبیعت" می‌گوید در این فرضیه یک چهارم بالایی شهرهای پرجمعیت ممکن است افزایش دمایی تا 7 درجه سانتی گراد یا بیشتر را تا پایان قرن تجربه کنند.

در مورد برخی شهرها تقریبا 5 درجه سانتی‌گراد از کل این مقدار را می‌توان به متوسط گرمایش جهانی نسبت داد. این محققان می‌گویند بقیه این افزایش دما در نتیجه اثر معروف به "جزیره گرمای شهری" است که وقتی پارک‌ها، سدها و دریاچه‌ها که تاثیر خنک کننده دارند، با سیمان و آسفالت جایگزین شوند، شهرها را گرم‌تر از حومه آن می‌سازد.

فرانسیسکو استرادا از موسسه مطالعات زیست محیطی در هلند می‌گوید: "5 درصد بالای شهرهای پرجمعیت جهان، افزایش دمایی در حدود 8 درجه سانتی‌گراد و بیشتر را شاهد خواهند بود".

استرادا و تیم همکار او طرح‌های مختلفی از گرمایش متوسط زمین که با اثر جزیره گرمای شهری و صدمات بالقوه ترکیب شده را استفاده کردند تا آینده هزینه‌های گرمایش برای شهرها را محاسبه کنند.

آنها نتیجه‌گیری کرده‌اند که شهرهای متوسط که درست در میانه این فهرست قرار دارند، تا سال 2050 سالانه بین 1.4 تا 1.7 درصد و تا سال 2100 بین 2.3 و 5.6 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را از دست خواهند داد.

این تیم نوشته‌اند که در بدترین موارد، ممکن است تا سال 2100، میزان 10.9 درصد از تولید ناخالص داخلی یک شهر از بین برود. آنها افزوده‌اند که جزیره گرمای شهری به‌طور قابل توجهی دمای شهرها را بالا برده و خسارت‌های اقتصادی بر اثر گرمایش جهانی را افزایش داده است.

این محققان می‌گویند شهرها تنها یک درصد از سطح زمین را شامل می‌شوند اما 80 درصد از تولید خالص جهانی را تولید می‌کنند و حدود 78 درصد از انرژی را در سراسر جهان مصرف می‌کنند. آنها مسئول بیش از 60 درصد از انتشار دی اکسید کربن ناشی از احتراق زغال سنگ، نفت و گاز به‌عنوان سوخت هستند.

کشورهای جهان در سال 2015 در پاریس توافق کردند تا با کاهش سطح گازهای گلخانه‌ای در جو زمین، میانگین گرمایش جهانی را به دو درجه سانتی گراد یعنی به سطح پیش از انقلاب صنعتی محدود کنند.

محققان برای انجام تحقیق اخیر، اطلاعات 1692 شهر بزرگ جهان در فاصله زمانی بین 1950 تا 2015 را استفاده کردند./

ترجمه: محسن حدادی

L-960311-04