تفاوت بیمه اختیاری با بیمه مشاغل آزاد و بیمه اجباری
در بیمه اختیاری حق‌بیمه ۲۶ درصد مقطوع است که کل خدمات از قبیل مستمری‌های بازنشستگی، ازکارافتادگی، فوت و تعهداتی شامل درمان، هزینه‌های پروتز و اروتز، هزینه کفن‌ودفن را دربرمی گیرد.
بیمه مشاغل آزادولی در بیمه صاحبان حرف و بیمه صاحبان مشاغل آزاد، تعهدات به چند دسته به شرح زیر تقسیم می شود:
بازنشستگی و فوت بعد از بازنشستگی با ۱۴ درصد (۱۲ درصد سهم بیمه شده + ۲ درصد سهم دولت) :در این نوع بیمه فقط خدمات مربوط به بازنشستگی ارائه می شود. بازنشستگی و فوت قبل و بعد از بازنشستگی با ۱۶ درصد (۱۴ درصد سهم بیمه شده + ۲ درصد سهم دولت) :
در این نوع بیمه خدمات پرداخت مستمری بابت بازنشستگی بیمه‌شده و پرداخت مستمری به بازماندگان در صورت فوت بیمه‌شده اصلی ارائه می شود بازنشستگی، فوت و ازکارافتادگی ۲۰ درصد ( ۱۸ درصد سهم بیمه شده + ۲ درصد سهم دولت) :
در این نوع بیمه خدمات پرداخت مستمری بازنشستگی و فوت و همچنین خدمات مربوط به ازکارافتادگی کلی غیرناشی از کار به این گروه از بیمه‌شدگان ارائه میشود. این بیمه شامل ازکارافتادگی جزئی و نقص عضو نمیشود، چون این موارد فقط به لحاظ حوادث ناشی از کار مطرح میشوند که کال در بیمه‌های خویش‌فرما به دلیل عدم وجود کارفرما و اشتغال موضوع حوادث ناشی از کار منتفی است. بازنشستگی، فوت، ازکارافتادگی کلی و درمان، با ۲۰ درصد دستمزد توافق‌شده همراه هزینه درمان به صورت سرانه(۱۸ درصد سهم بیمه شده + ۲ درصد سهم دولت + سرانه درمانی) :
حق‌بیمه درمان در این نوع بیمه با توجه به افراد تحت تکفل به صورت سرانه ماهانه دریافت می شود. سرانه درمان هر سال توسط شورای عالی درمان تعیین می شود. در سال ۹۴ سرانه درمان ۲۷۰ هزار ریال تعیین شده بود و هنوز سرانه درمان سال ۹۵ به تصویب نرسیده است. بنابراین در بیمه صاحبان حرف و مشاغل آزاد پرداخت ۱۸ درصد حق‌بیمه و پرداخت سرانه درمان به ازای هر نفر افراد تحت تکفل برای هرماه موجب استفاده کامل از خدمات کامل سازمان به‌جز مواردی که در بیمه اجباری وجود دارد می شود. خدمات بیمه بیکاری، کمک‌هزینه ازدواج، غرامت دستمزد ایام بیماری و بارداری، پروتز و اروتز در این نوع بیمه ارائه نمی شود. تفاوت بیمه اجباری با بیمه اختیاری و بیمه مشاغل آزاد
مهم ترین تفاوت بیمه اجباری با بیمه‌های خویش‌فرما، همانگونه که از اسم این نوع بیمه مشخص است، به اجباری بودن آن بازمی گردد. این خصوصیت برای بیمه‌های اجباری دارای تبعات و نتایج خاصی است،
به نحوی که برای احراز آن فقط وجود رابطه کاری و اشتغال فرد در کارگاه کافی است، حتی اگر حق‌بیمه توسط کارفرما پرداخت نشود. در این صورت چنانچه کارگری در طول اشتغال نیاز به خدمات تامین اجتماعی داشته باشد،
در چارچوب قانون می تواند پیگیر حقوق کار و بیمه خود شود. در حالی که در بیمه‌های خویش‌فرما، اجباری در پوشش بیمه‌ای نیست و متقاضی با اختیار و در چارچوب نظام بیمه‌ای خود را تحت پوشش بیمه قرار می دهد.
از طرف دیگر بیمه اجباری مورد حمایت قوانین و مقررات و دولت است و فرد می تواند از حمایت سیستم قضایی و اجرایی کشور بهره‌مند شود. در بیمه خویش‌فرما چنین حمایتی وجود ندارد، ولی از آنجا که در قانون تامین‌اجتماعی به‌صراحت بر اجرای آن تاکید شده، در سطحی کمتر مورد حمایت بخش عمومی قرار می گیرد.
پرداخت حق بیمه سهم دولتدر بیمه‌های خویش‌فرما نیز دولت پرداخت ۳ درصد حق بیمه را متعهد شده و در صورت بروز اختلاف نیز متقاضی می تواند به دیوان عدالت اداری مراجعه و از سازمان تامین اجتماعی شکایت کند، در صورتی که در قراردادهای خصوصی مرجع شکایت محاکم عمومی است.
دیدگاه تان را بنویسید