رژیم غذایی جهانی و روش های کشاورزی، به منظور حفظ محیط زیست باید تغییر کنند/ پژوهشگران ۷۴۰ سیستم تولید را مورد بررسی قرار دادند

یک مطالعه جدید می گوید، کاهش مصرف گوشت و استفاده از روش های کشاورزی کارآمدتر در سطح جهان، برای دفع آسیب های غیر قابل بازگشت به محیط زیست، حیاتی است.

به گزارش ایانا از وبسایت ساینس دیلی این پژوهش که در دانشگاه مینه سوتا انجام گرفته است هم چنین دریافته است که افزایش پایداری در کشاورزی در آینده بیشتر از طریق تغییر در رژیم غذایی و افزایش بهره وری هدایت می شود تا تغییرات در میان سیستم های تولید مواد غذایی.

پژوهشگران برای درک ارتباط بین رژیم های غذایی، شیوه های تولید کشاورزی و تخریب محیط زیست، بیش از ۷۴۰ سیستم تولید را برای بیش از ۹۰ نوع غذا مورد بررسی قرار دادند . نتیجه پژوهش آن ها امروز در مجله آثار پژوهش های محیط زیستی ( (Environmental research letters منتشر شده است.

نویسنده ارشد، دکتر مایکل کلارک می گوید: "اگر ما بخواهیم تاثیرات زیست محیطی کشاورزی را کاهش دهیم اما همچنان یک منبع تامین غذایی ایمن را نیز برای جمعیت در حال رشد در جهان فراهم کنیم، بسیار حیاتی است که بفهمیم این مسائل چگونه با یکدیگر در ارتباط هستند."

با استفاده از ارزیابی چرخه زندگی- که جزئیات ورودی، خروجی و تاثیرات زیست محیطی سیستم تولید غذایی را در بر می گیرد- پژوهشگران اثرات قابل مقایسه سیستم های تولید مواد غذایی مختلف (به عنوان مثال، مواد غذایی معمولی در مقابل مواد غذایی آلی؛ تغذیه گاو از طریق دانه در مقابل تعذیه آن از طریق علف، ماهیگیری از طریق تور در مقابل ماهیگیری بدون تور و رشد گلخانه ای در مقابل تولید در فضای باز)، کارایی ورودی های مختلف کشاورزی (مانند غذا و کود) و غذاهای مختلف را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.

اثراتی که آن ها در مورد آن مطالعه کرده اند شامل مواردی چون سطوح استفاده از زمین، انتشار گازهای گلخانه ای، استفاده از سوخت های فسیلی، اتروفیکاسیون یا آب تباهی (رواناب مواد غذایی) و پتانسیل اسیدی شدن می شود.

دکتر کلارک می گوید: "با این که بهره وری بالای کشاورزی به طور مداوم، با اثرات زیست محیطی کمتر همبستگی دارد، تصویر دقیقی که ما یافته ایم به شدت درهم و برهم است. در حالیکه سیستم های ارگانیک از انرژی کمتری استفاده می کنند، از زمین استفاده بیشتری می کنند و سودی برای جلوگیری از انتشار گازهای گلخانه ای ندارند و پتانسیل بالاتری برای آب تباهی و اسیدی شدن به ازای هر واحد از مواد غذایی تولید شده دارند. تغذیه گاوها از طریق علوفه، نیاز به زمین بیشتری دارد و نسبت به تغذیه آنها از طریق دانه، گازهای گلخانه ای بیشتری تولید می کند."

نویسندگان این پژوهش به این نکته توجه کردند که این یافته ها به این معنا نیست که شیوه های کشت سنتی، پایدار هستند. در عوض آنها می گویند که ترکیب کردن مزایای سیستم های تولیدی متفاوت، برای مثال ترکیب تکیه کم تولید ارگانیک بر مواد شیمیایی، با بازده بالای محصول سیستم های سنتی می تواند موجب سیستم کشاورزی پایدارتر شود.

دکتر کلارک می گوید: "جالب توجه است که ما همچنین نشان دادیم که تغییر مصرف از گوشت حیوانات نشخوار کننده مانند گاو- که ۳ تا ۱۰برابر بیشتر از سایر غذاهای حیوانی تاثیر می گذارد- به سمت غذاهای مغذی مشابه مانند گوشت مرغ یا ماهی منافع قابل توجهی خواهد داشت، هم برای سلامت محیط زیست و هم برای انسان."

او افزود: "تغییرات بزرگتر در رژیم غذایی، مانند توافق بر سر رژیم های غذایی کم گوشت یا رژیم های گیاه خواری می تواند حتی منافع گسترده تری را برای پایداری محیط زیست و سلامت انسان به ارمغان آورد."

پروفسور دیوید تیلمن دستیار نویسنده این مقاله می گوید : "این مسئله بسیار حیاتی است که ما از طریق سیاست و آموزش دست به عمل بزنیم تا پذیرش عمومی نسبت به غذاهایی که بر طبیعت تاثیر کمی می گذارند، و غذاهای سلامت افزایش یابد، که در این میان بهره وری سیستم های تولید محصولات کشاورزی نیز بالا می رود.عدم اقدام در این زمینه می تواند موجب بالارفتن تاثیرات محیط زیستی کشاورزی از جمله پاک سازی ۲۰ تا ۱۰۰۰ میلیون هکتار زمین برای استفاده در کشاورزی، به طور تقریبی افزایش سه برابر مصرف کود و آفت کش ها، ۸۰ درصد افزایش در انتشار گازهای گلخانه ای کشاورزی و رشد سریع شیوع بیماری های مرتبط با رژیم غذایی مانند چاقی و دیابت شود."

پروفسور تیلمان اضافه کرد: "مراحلی که ما ترسیم کرده ایم، اگر جداگانه مورد استفاده قرار گیرند مزایای زیادی برای طبیعت خواهند داشت. با این حال، اتخاذ همزمان این روش ها یا روش های دیگر، می تواند از هر نوع افزایش در تاثیرات محیط زیستی کشاورزی جلوگیری کند.ما باید قبل ازینکه فعالیت های کشاورزی موجب آسیب های بالقوه غیر قابل بازگشت قابل توجه به طبیعت شود تصمیمات جدی بگیریم."

مترجم: بهاران پدرام