4 شهر پیشتاز آمریکا در مبارزه با تغییرات اقلیمی

با وجود سیاست های ضد محیط زیستی ترامپ، شهرهای نیویورک، هوستون، میامی و سن فرانسیسکو گام‌های مهمی را برای کاهش مخاطرات مرتبط با بالا آمده سطح دریاها و افزایش دمای جهانی انجام داده‌اند. آیا موفقیت‌های آنان نقطه عطفی در اقدامات آینده در سطح دولتی و محلی خواهد بود؟

به گزارش ایانا از گاردین ، دونالد ترامپ به طور کاملا ناخواسته‌ای ممکن است بیش از هر زمان دیگری، عزم آمریکایی‌ها را برای مقابله با خطر تغییرات اقلیمی جزم کرده باشد. به دنبال تصمیم ترامپ به خروج آمریکا از توافقنامه آب و هوایی پاریس، خیل عظیمی از صاحبان کسب و کارها از فیسبوک گرفته تا گلدن ساکس، رییس جمهور را به دلیل به مخاطره انداختن جایگاه اقتصادی و زیست محیطی ایالات متحده مورد انتقاد شدید قرار دادند و سیل تلفن‌های رای دهندگان، کاخ سفید را غرق کرد.

شاید مهمتر از همه اقدامات، تشکیل اتحادیه‌ای شامل وکلا، شرکت‌ها و دانشگاه‌ها باشد که در راستای اطمینان بخشیدن به جهان مبنی بر اینکه ایالات متحده از تعهدات خود دست نخواهد کشید، دست به کار شده‌اند.

17 فرماندار که دو تن از آنها جمهوری خواه هستند، و 125 شهر از جمله نیویورک سیتی، لوس آنجلس و پیتزبورگ، در این گروه که خود را متعهد به اهداف توافقنامه پاریس اعلام کرده‌اند، قرار دارند.

در شرایطی که دولت فدرال از زیر بار کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای شانه خالی کرده است، این مسئولیت اکنون بر دوش شهرها و ایالت‌هاست که این نقص را جبران کنند. در اینجا به اقدامات چهار شهر مهم ایالات متحده یعنی نیویورک، هوستون، میامی و سن فرانسیسکو در جهت مقابله با تغییرات آب و هوایی می پردازیم.

نیویورک سیتی

خشم ناشی از اقدام ترامپ در خروج از توافق پاریس در سراسر ایالات متحده قابل مشاهده است اما به نظر می‌رسد بیل دی بلاسیو شهردار نیویورک از اینکه یکی از شهروندان این شهر چنین اقدامی را انجام داده‌اند، بیش از دیگران خشمگین است.

دی بلاسیو با اشاره به بالا آمدن سطح دریا و توفان‌هایی که هر ساله به منهتن و بروکلین آسیب می‌زند، می‌گوید: " این خنجری است که قلب شهر را نشانه گرفته است. ما باید درک کنیم که اگر به موضوع تغییرات اقلیمی پرداخته نشود، یکی از بزرگترین شهرهای ساحلی جهان با تهدیدات فزاینده مواجه خواهد بود. بسیار دردناک است که این واقعیت را به یاد آوریم که ترامپ اهل نیویورک سیتی است. او باید بهتر از دیگران این حقایق را بفهمد " .

بسیاری به شهردار دی بلاسیو ایراد می‌گیرند که وی چگونه الگویی است که هر روز 12 مایل از عمارت گراسی در شرق منهتن را برای رسیدن به باشگاهی در بروکلین با ماشین شخصی طی می‌کند. وی می‌گوید تلاش‌های زیست محیطی او بر بازیافت و تولید کمپوست متمرکز است و نباید او را وارد " شعارزدگی سطحی " استفاده از حمل و نقل عمومی کرد.

تفاوتی ندارد که عادت‌های شخصی شهردار چیست اما نیویورک در کنار کالیفرنیا خود را به عنوان یکی از مراکز مقابله با تصمیم ترامپ در خروج از پیمان پاریس مطرح کرده است. دی بلاسیو که پیشتر قول داده بود تا سال 2050، 80 درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای این شهر کم شود، قانونی را امضا کرد که شهر را موظف می‌کند به اهداف توافق پاریس از جمله محدود کردن افزایش دما به کمتر از 1.5 درجه سانتی‌گراد یعنی به اندازه قبل از عصر انقلاب صنعتی متعهد بماند.

نیویورک میلیاردها دلار را صرف بهینه‌سازی مصرف انرژی برای یک میلون خانه، برقی کردن ناوگان حمل و نقل شهری، کاشت هزاران درخت و مجهز کردن بام ساختمان‌ها به صفحات خورشیدی کرده است.

اقدامات انجام شده در شهر، نوید بخش است: نیمی از مردم شهر نیویورک خودروی شخصی ندارند و در حالی که بر اثر مصرف انرژی فسیلی هنوز سالانه 50 میلیون تن گاز گلخانه‌ای تولید می‌شود، میانگین مصرف برق خانگی بسیار پایین‌تر از میانگین ملی است. درباره تغییرات اقلیمی هم نگرانی‌های مردم قابل لمس است. در بررسی‌ها نشان داده شده که سه چهارم از ساکنان شهر می‌گویند درباره تغییرات اقلیمی نگرانند و بیش از 80 درصد از مردم خواهان کاهش تولید دی اکسید کربن هستند.

میشل بلومبرگ شهردار سابق نیویورک که برای پر کردن خلا ناشی از خروج دولت فدرال از توافق پاریس، به تشکیل اتحادیه شهرها و ایالات کمک کرده، برای این شهر تبلیغ زیادی کرده است. بلومبرگ که اخیرا میلیون‌ها دلار برای دبیرخانه اقلیمی سازمان ملل جمع آوری کرده است، می‌گوید: " ما هنوز در نیمه راه هستیم و می‌توانیم حتی بدون هیچ‌گونه حمایتی از جانب واشنگتن، سرعت پیشرفت خود را بیشتر کنیم " .

حتی اگر ایالت‌های کالیفرنیا و نیویورک، انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را به نصف برسانند هم هنوز آمریکا نمی‌تواند به اهداف اعلام شده، اوباما در پاریس برای کاهش حداقل 26 درصدی انتشار گاز تا سال 2025 دست یابد. از این منظر پذیرش هدف 1.5 درجه توسط نیویورک در زمان توافق 2015 هدفی بلند مدت به حساب می‌آید که اکنون وارد حوزه ناممکن شده است.

دنیل زریلی مدیر ارشد سیاست‌گذاری آب و هوایی نیویورک می‌گوید: " رسیدن به هدف 1.5 درجه گرمایش بر اساس توافق پاریس، بسیار سخت است. اما ما در معرض خطریم و بسیار مهم است که برای دوری از بدترین پیامدهای تغییرات آب و هوایی، اهدافی متعالی تعیین کنیم. دیگران باید ببینند که نیویورک چه کارهایی کرده است و همان اقدامات را انجام دهند. باید کارهای بیشتر و با سرعت بیشتری انجام دهیم " .

به گفته زریلی، از نظر تهدیدات طبیعی، گرما زدگی بزرگترین قاتل شهروندان نیویورک است و بعد از آن موضوع بالا آمدن سطح آب دریاست که تا سال 2050 دو فوت و تا 2100، شش فوت بالا خواهد آمد.

بدون معکوس کردن هوشیارانه روند انتشار گازهای گلخانه‌ای، بخش‌های پایین دست منهتن و بروکلین به زیر آب فرو خواهند رفت و انتظار داریم تا پایان قرن، دو فرودگاه واقع در مناطق پست یعنی لا گواردیا و JFK ، در آب غرق شوند.

بیش از 20 میلیارد دلار برای مقابله با این تهدیدات کنار گذاشته شده است اما برخی منتقدان معتقدند که برای محافظت از زیر ساخت‌های شکننده فعلی شهر باید هزینه و تلاش بیشتری صرف شود. سیستم مترو دچار اشکال است و تاخیر در ارسال سیگنال باعث ایجاد تاخیرهای زیاد در حرکت مترو و نارضایتی شدید شده است.

در حالی که فعالان محیط زیست از فرماندار این شهر اندرو کومو به خاطر تلاش‌هایش در توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر تقدیر می‌کنند اما وی متهم شده که بیشتر حامی پروژه‌های پر زرق و برق است تا تلاش برای رفع نواقص حمل و نقل عمومی.

لارا اسکینر مدیر موسسه ورکر در دانشگاه کورنل می‌گوید: " تاثیر ما بر کاهش انتشار کربن بسیار کمتر از چیزی است که باید باشد؛ ما میلیون ها نفر را به جای استفاده از خودروهای شخصی از طریق حمل و نقل عمومی جابجا می‌کنیم اما اغلب از ترانزیت عمومی غفلت می‌شود " . به نظر او به جای توجه به آنچه که درست پیش چشم ماست، توجه زیادی به تکنولوژی می‌شود. توسعه و گسترش زیاد حمل و نقل عمومی یکی از بهترین راه‌ها برای کاهش گازهای گلخانه‌ای در بخش حمل و نقل است به‌ویژه در شرایطی که فقدان قوانین لازم در بخش ساخت و ساز، نقش مردم را کمرنگ کرده است.

اسکینر یکی از نویسندگان گزارش جدیدی است که از بهره‌وری انرژی در مدارس، راه‌اندازی خطوط اتوبوس پرسرعت و راه اندازی پروژه‌های جدید تولید یک مگاواتی برق خورشیدی در سراسر ایالت نیویورک حمایت می‌کند. او می‌گوید: " ما راه درستی را شروع کرده‌ایم اما باید آن را ارزیابی کنیم. ما 1000 مدرسه عمومی در نیویورک داریم و تنها بخش کمی از آنها از انرژی خورشیدی استفاده می‌کنند " .

وی ادامه می‌دهد: " با توجه به شرایط اضطراری بحران آب و هوایی باید در مورد اهدافی که تعیین می‌کنیم بسیار آرمان‌گراتر باشیم. به نظر من کالیفرنیا در شرایط کنونی بسیار جلوتر از نیویورک است " .

سن فرانسیسکو

شهر سن فرانسیسکو را به خاطر مخالفت با سیاست‌های ترامپ، " پایتخت مقاومت " خوانده‌اند. او در سال 2014 تنها 9 درصد از رای مردم شهر را به دست آورد در حالی که نامزد نهایی منتخب جمهوری خواهان از این شهر در این سال شکست خورد.

در ششم ژوئن، زمانی که ترامپ تصمیم خود برای خروج از توافق پاریس را اعلام کرد، گروه مشاوران سن فرانسیسکو، بیانیه‌ای صادر و اعلام کردند که این شهر همچنان به توافق پایبند خواهد بود. لاندن برید رییس کمیته نظارت بر سن فرانسیسکو می‌گوید: " مهم است که سن فرانسیسکو به عنوان شهری شناخته شود که به این توافق پایبند است. ما قصد نداریم کاری را که انجام می دهیم متوقف کنیم " .

از سال 2008 از تمام شرکت‌های تولیدی شهر خواسته شده که برنامه‌های عملی آب و هوایی خود را ارائه کنند؛ در قانونی به نام قانون محیط زیست سن فرانسیسکو، مقررات زیست محیطی شهر( از قوانین مربوط به مقررات ساختمان گرفته تا مسائل مربوط به نخاله های ساختمانی و بهترین راه برخورد با مشکل درختانی که با تهدید افزایش آرسنیک در خاک مواجهند) در 26 فصل تدوین شده است

مسیر شهر سن فرانسیسکو به سوی آینده‌ای سبزتر از خلال برنامه‌ای موسوم به " اصول 0-50-100 " می‌گذرد که دائما توسط سخنگوی سازمان محیط زیست این شهر گیلرمو رودریگوئز تکرار می‌شود. این طرح به معنای " به صفر رساندن پسماند " تا سال 2020 (هدفی که بیشتر آرمان گرایانه است تا واقع نگر)، انجام 50 درصد از همه سفرهای درون شهری از طریق " حمل و نقل پایدار " و استفاده 100 درصدی از انرژی‌های تجدیدپذیر (هدفی که با آرزوهای ایالت کالیفرنیا تا سال 2045 هماهنگ است) و مجموعه‌ای از برنامه‌ها برای تقویت و افزایش تعداد درختان شهر است.

اما مسیر زیست محیطی انتخاب شده این شهر پیچ در پیچ بوده است. نخستین نسخه از قانون منع استفاده از کیسه‌های پلاستیکی سن فرانسیسکو که به خاطر آن در سطح جهانی از این شهر تقدیر شد، ممکن است عملا بیشتر به محیط زیست آسیب رسانده تا کمک کرده باشد. مطابق برنامه‌های این شهر قرار بود وسایل حمل و نقل درون شهری و اتوبوس‌ها، با انرژی برق، یا با سوخت هیبریدی یا بیودیزل کار کند اما سال‌هاست که برخی از این وسایل نقلیه سبز نتوانسته‌اند در حمل و نقل مسافران موثر باشند.

با این حال، سن فرانسیسکو رو به پیشرفت است. در سال 2015، با وجود افزایش 20 درصدی جمعیت و افت 78 درصدی تولید خالص داخلی، این شهر میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را نسبت به سال 1990، 28 درصد کاهش داد. اکنون برنامه این شهر این است که انتشار گازها را تا سال 2025 تا 40 درصد و تا سال 2050 تا 80 درصد کاهش دهد. مایکل پارکس مدیر اجرایی شورای مشاغل در امور تغییرات اقلیمی می‌گوید: " چشم انداز این کاهش، در میان شهرهای بزرگ آمریکا کاملا استاندارد است. اما این شهر در موفقیت و عبور سریع از این اهداف، یک شهر پیشتاز در سطح ملی است " .

سازمان آقای پارکس که در سن فرانسیسکو واقع است برای بهبود اقدامات زیست محیطی، با شرکت‌های بسیاری در این منطقه کار می‌کند. همان‌گونه که سیاستمداران شهر می‌توانند به خوبی با سیاست‌های ترامپ مخالفت کنند، شرکت‌ها هم می‌توانند. پارکس می‌گوید: " توسعه پایدار یکی از تصمیمات خوب است. شرکت‌ها می‌توانند در پول خود صرفه‌جویی و اعتبار کسب کنند؛ کارمندان احساس سرزندگی می‌کنند چون در محیطی کار می‌کنند که به ارزش‌های آنان احترام می‌گذارد. شرکت گوگل در سال 2017 به 100 درصد انرژی تجدیدپذیر دست یافته است؛ شرکت Whole Foods قصد دارد تا صفحات خورشیدی را در یکصد فروشگاه خود نصب کند و شرکت سرمایه‌گذاری BlackRock از شرکت‌هایی که در آنها سرمایه‌گذاری می‌کند، خواسته است که به خطرات زیست محیطی توجه کنند.

میامی

شهر ساحلی میامی دوست دارد چهره خود را به عنوان یک قربانی ناشی از تاثیرات تغییر اقلیمی مطرح کند. سیل‌های یک سال در میان ناشی از جزر و مد کینگ، به مناطق داخلی بیشتری آسیب می‌زند و خانه‌های بیشتری را تخریب می‌کند؛ کسب و کارها و معیشت افراد بیشتری را تهدید می‌کند. روند بالا آمدن آب دریا به گونه‌ای است که پیش‌بینی‌های متخصصان محیط زیست مبنی بر بالا آمدن آب به میزان 5 فوت تا سال 2100 در فلوریدای جنوبی، در حال تحقق است. بنابر این از نظر فیلیپ لوین شهردار این شهر ساحلی، خروج یک جانبه ترامپ از توافق پاریس چیزی به جز یک " اشتباه بسیار بزرگ " نیست.

لوین که مدیریت سرمایه‌گذاری چند صد میلیونی شهر خود برای گسترش شبکه راه‌ها و سیستم دفاعی در برابر طغیان دریا و نصب تجهیزات مدرن و قوی پمپاژ آب را بر عهده داشته، می‌گوید: " این تصمیم ترامپ، یک اقدام ناامیدکننده برای کسانی مانند ما است که به طور مستقیم در حال تجربه این تهدید هستیم " . وی ادامه می‌دهد: " این وضعیت مانند قرار داشتن روی یک قایق است؛ چیزی که می دانید این است که جریان آب به کلی بر خلاف حرکت شماست اما شما مطمئن هستید که باید همچنان در مسیر درست پارو بزنید. برای بیشتر ما که تغییرات آب و هوایی و بالا آمدن آب دریا را تجربه کرده ایم گزینه ای به جز پیش رفتن باقی نمانده است " .

لوین یکی از امضا کنندگان نامه سرگشاده به ترامپ بود که بیش از 1200 تن از شهرداران، فرمانداران و صاحب نامان عرصه آموزش و تجارت آن را امضا کرده و خواستار پایبندی به توافق پاریس شده بودند: آنها همچنین قول دادند که از برنامه ساحل میامی حمایت کنند.

لوین تاکید می‌کند که این شهر در سال 2012 با چهار شهر کوچک در جنوب فلوریدا برنامه اقدام عملی برای کاهش تاثیرات تغییر اقلیمی بر شش میلیون جمعیت ساکن در منطقه را امضا کرده است؛ اقدامات این شهر پیش از دوره ریاست ترامپ آغاز شده و تا مدت‌ها پس از او نیز ادامه خواهد داشت. وی اضافه می‌کند: " ما در حال بازسازی مناطق پست شهر هستیم؛ پمپ هایی برای تخلیه آب نصب می‌کنیم و تا کنون در این کارها بسیار موفق بوده‌ایم. اکنون قصد داریم علاوه بر مناطق غربی شهر، به دیگر مناطق پست شهر هم توجه کنیم " .

دیگر اقدامات این شهر برای کاهش انتشار کربن، شامل افزایش تعداد تاکسی‌های آبی و اتوبوس‌های برقی برای کمتر کردن عبور و مرور ماشین‌ها در شهر و قرار دادن مشوق‌هایی برای ساخت و ساز سبز بوده است. لوین امیدوار است این اقدامات تا زمان پیدا شدن یک راهکار سیاسی برای حل معضلات زیست محیطی (هر چند تا زمانی که ترامپ قدرت را ترک می کند به طول انجامد)، بتواند زمان کافی را بخرد. لوین در مورد شخص ترامپ هم می‌پرسد، وقتی رییس جمهور از عمارت مجلل مارالاگوی خود که نزدیک دریاست می‌بیند که ساحل نسبت به 20 یا 30 سال قبل چقدر کوتاه تر شده با خود چه فکر می‌کند؟

لوین می‌گوید: " شاید او برنامه هایی برای تبدیل مارا لاگو به یک پارک آبی فوق العاده داشته باشد! " .

هوستون

احتمال بسیار ضعیفی وجود دارد که مقامات منطقه‌ای که مرکز نفت و گاز است تعهدی به انرژی سبز داشته باشند اما هوستون با فاصله بسیار زیاد، بزرگترین شهرداری ایالات متحده است که از انرژی سبز استفاده می‌کند. بر طبق آخرین آمار آژانس حفاظت از محیط زیست آمریکا، این شهر سالانه 1.1 میلیارد کیلووات برق خورشیدی و بادی استفاده می کند که 89 درصد از کل برق مصرفی آن است. این امر، شهرداری هوستون را در رده هفتمین مجموعه ملی در فهرست شرکای سبز آژانس حفاظت محیط زیست آمریکا، جلوتر از استارباکس و ولمارت و پس از سیسکو سیستمز و اپل قرار داده است.

در بین دولت‌های محلی، شهر دیگر ایالت تگزاس یعنی دالاس که منابع نفت و گازی غنی دارد در جایگاه دوم است. شهردار کنونی هوستون، سیلوستر ترنر کوشیده با ادامه کار شهردار قبلی، انیس پارکر که او هم عضو حزب دموکرات بود، در جلا دادن به دستاوردهای سبز شهر کمک کند؛ در عین حال سعی می‌کند از منزوی شدن صنایع سنتی که به رشد شهر کمک کردند و هنوز بخش عمده اقتصاد شهر را در دست دارند، جلوگیری کند.

پارکر یکی از از پایه‌گذاران برنامه عمل ملی شهرداران در باب تغییرات اقلیمی است؛ در حالی که ترنر یکی از 246 شهرداری است که به دنبال بیانیه ترامپ، تعهد خود را به اهداف توافقنامه پاریس اعلام کرده‌اند.

این تاکید محلی با وجود رویکرد سیاسی دولتی است که بر محدود کردن قوانین تاکید می‌کند و حتی در شرایطی که آلودگی در شهرهایی مثل هوستون همچنان یک معضل جدی به شمار می‌رود، در رفتار دوستانه با شرکت‌های نفتی و گازی معروف است.

با این حال تقریبا 100 درصد از مصرف انرژی بخش‌های دولتی شهر ازانرژی‌های تجدیدپذیر تامین می‌شود: در ماه آوریل اعلام شد که یک نیروگاه خورشیدی 50 مگاواتی در فاصله 600 مایلی در شهر دوردست آلپاین در غرب تگزاس ساخته شده که قادر است تا 10.5 درصد از نیاز برق شهر را تامین کند. این نیروگاه 203 هزار پنل خورشیدی دارد که در محدوده 360 هکتاری پراکنده است و نشان دهنده علاقه روزافزون تگزاس به انرژی خورشیدی است. این ایالت هر چند در تولید انرژی بادی پیشتاز است اما در انرژی خورشیدی هنوز از بسیاری از ایالت ها عقب تر است.

هوستون همچنین در حال کاستن از انتشار گازهای گلخانه‌ای است. لارا کاتینگهام معاون دپارتمان امور اجرایی و مقررات شهری می‌گوید از سال 2007 این شهر شاهد کاهش 35 درصدی در انتشار گازهای گلخانه‌ای ناشی از فعالیت‌های شهرداری بوده است. این امر با اقداماتی نظیر تعویض لامپ‌های روشنایی، ملزم کردن سازندگان ساختمان‌های جدید به بهره‌وری در انرژی تا حد امکان، مقاوم سازی ایستگاه‌‎های آتش نشانی، ایستگاه‌های پلیس و کتابخانه‌ها و استفاده از وسایل نقلیه با آلایندگی کمتر به نحوی که با خردمندی بیشتری به کار گرفته شوند.

گوشه‌ای از طبقه اول اداره‌ای در پایین شهر به یک شرکت تولید انرژی‌های سبز اختصاص داده شده که نمایشگاهی برای آموزش بازدیدکنندگان دارد که در آن مزایای انرژی‌های سبز از توالت‌های با قابلیت بازیافت تا تجهیزات حذف آلاینده‌ها از سیلاب ها را به نمایش گذاشته شده است. یک نمایشگر، اطلاعات مربوط به پنل‌های خورشیدی بر روی بام را نشان می‌دهد.

لوک متزگر مدیر گروه " محیط زیست تگزاس " می‌گوید در حالی که شهر با معضلات قابل توجهی روبروست اما " هوستون از اینکه در موضوع آب و هوا یک شهر پیشتاز باشد فاصله بسیار دارد؛ مقامات شهر باید این وضعیت را مدیریت کنند و به تقویت زیرساخت‌ها بپردازند و نیز گزینه‌های بیشتری در حمل و نقل در اختیار مردم بگذارند تا جایگزین سفرهای درون شهری خودروهای تک سرنشین شود " ./

ترجمه: محسن حدادی

L-960331-01