نتایج تحقیقات نشان داد:
توسعه کشاورزی و دامپروری مهمترین عامل تخریب جنگلهای کوهدشت
بر اساس مطالعات انجام شده، کشاورزی و دامپروری مهمترین عامل تخریب جنگلهای سامان عرفی نامجوی شهرستان کوهدشت واقع در استان لرستان است. این در حالی است که مطالعات دیگر نشان میدهد، در استان ایلام، برداشت چوب و تهیه زغال، عامل تخریب جنگل است.
بر اساس مطالعات انجام شده، کشاورزی و دامپروری مهمترین عامل تخریب جنگلهای سامان عرفی نامجوی شهرستان کوهدشت واقع در استان لرستان است. این در حالی است که مطالعات دیگر نشان میدهد، در استان ایلام، برداشت چوب و تهیه زغال، عامل تخریب جنگل است.
به گزارش خبرنگار ایانا، این پژوهش با عنوان وابستگیهای معیشتی جنگل نشینان به منابع جنگلی (مطالعه موردی: سامان عرفی نامجوی شهرستان کوهدشت) در فصلنامه علمی-پژوهشی تحقیقات جنگل و صنوبر ایران، جلد 25 شماره یک منتشر شده است. بر اساس این پژوهش که با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه شفاهی با مردم محلی، استفاده از اطلاعات مرکز آمار ایران و اطلاعات موجود در دهیاری و بخشداری منطقه مورد مطالعه انجام شده است، کشت زیرآشکوب عامل اصلی تخریب جنگلهای منطقه اعلام شده است.
نسترن نظریانی دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی ساری در این پژوهش آورده است: مردم زاگرس نشین به شیوههای مختلف از جنگلهای این منطقه کسب درآمد میکنند. کشاورزی، دامداری، استفاده از محصولات فرعی و تبدیل چوب به زغال برای تامین نیازهای سوخت و کسب درآمد، راههایی است که زاگرس نشینان به وسیله آن برای افزایش درآمد خود تلاش میکنند.در واقع کاهش درآمد یک خانوار نسبت به هزینهها است که سبب میشود مردم این منطقه به جنگل وابسته باشند.
وی در این نوشتار اعلام کرد: کشت زیر آشکوب جنگل با 25.64 درصد بیشترین راه کسب درآمد از جنگلهای منطقه نامجو واقع در زاگرس میانی و عامل اصلی تخریب جنگل است. روستاییان به منظور تامین درآمدهای زندگی خود به زمین کشاورزی بیشتری نیاز داشتند و چون واگذاری اراضی ملی به مردم محلی امکان پذیر نیست، در نتیجه آنها برای بهدست آوردن سود و درآمد بیشتر از راه کشاورزی، اقدام به کشت غیر مجاز در اراضی جنگلی کردهاند. در واقع مهمترین عامل جنگلزدایی در منطقه کشت زیرآشکوب بوده است.
بر اساس آنچه در این مطالعه منتشر شده است: بررسی اسناد، املاک و مستثنیات روستا نشان میدهد که کشت زیر آشکوب یک خانوار، بیشتر از زمین عرفی آنها بوده است. در روستای نامجو مردم برای کمک به منابع مالی خود برای امرار معاش به دامداری، کشاورزی، فروش محصولات فرعی و تهیه زغال اقدام میکنند. اما بیشترین درآمد آنها از کشاورزی و دامداری برای آنها کسب می شود.
در این پژوهش آمده است: تغییر کاربری جنگل به اراضی کشاورزی، قطع درختان موجود در دامنه، از بین بردن پوشش سبز آنها و گاهی استفاده از شیب تند برای کشت سبب میشود که منابع به تدریج تغییر کنند. روستاییان دامها را برای چرا به جنگل میفرستند که این شیوه سبب تخریب جنگل میشود. تهیه زغال از چوب درختان جنگلی سهم بسیار کمی از درآمد خانوارهای روستایی را تشکیل میدهد و سهم آن نسبت به کشت زیرآشکوب کمتر است. این در حالی است که بر اساس مطالعه حیدری و همکاران که در جنگلهای ایلام انجام شده است، بیش از 53 درصد خانوارهای ایلامی نیازهای سوختی خود را از جنگل تامین میکنند. مطالعات خسروی و همکاران نیز نشان میدهد که درآمد بهدست آمده از بهرهبرداری محصولات غیر الواری جنگل بهطور مستقیم بر درآمد آنها موثر بوده و عامل وابستگی معیشتی مردم محلی بعد از کشاورزی در زاگرس شمالی اعلام شده است.
بر اساس نتایج این تحقیق، مهمترین عامل تخریب در سامان عرفی نامجو، کشت غیر مجاز به دلیل کم بودن درآمدهای خانوار نسبت به هزینههای آنها است. بنابراین برای جلوگیری از تخریب جنگلها باید با آموزش مردم، برای ارتقای سطح دانش و بینش محیط زیستی آنها اقدام شود. مدیران با مفاهم مدیریت و آمایش سرزمین در نظام کشاورزی و منابع طبیعی آشنا شوند. انتخاب افرادی از مردم منطقه برای آگاه ساختن جامعه محلی درباره محدود بودن منابع طبیعی برای آیندگان در دستور کار قرار گیرد. به خواستههای روستاییان بیشتر توجه شود. فرصت شغلی در منطقه با حمایت دولت ایجاد شود. به عنوان مثال ایجاد کارخانه گیاهان دارویی با هدف افزایش توان مالی و جلوگیری از تخریب باید مورد توجه برنامهریزان قرار گیرد.
L-960403-01
دیدگاه تان را بنویسید