Iranian Agriculture News Agency

تحقیقات درباره ریسک بسیار بالا در کشت برنج

پژوهشگران فهمیده‌اند که تیوآرسنیک برای گیاهان خاصیت سمی دارد/ آرسنیک بالا در گیاهان برای سلامتی انسان مضر است

در بسیاری از مناطق دنیا برنج غذای اصلی است، با این حال این ماده غذایی گاهی اوقات حاوی درصدی آرسنیک است که برای سلامتی ما بسیار خطرناک است.

پژوهشگران فهمیده‌اند که تیوآرسنیک برای گیاهان خاصیت سمی دارد/ آرسنیک بالا در گیاهان برای سلامتی انسان مضر است

در بسیاری از مناطق دنیا برنج غذای اصلی است، با این حال این ماده غذایی گاهی اوقات حاوی درصدی آرسنیک است که برای سلامتی ما بسیار خطرناک است.

به گزارش ایانا از وبسایت ساینس دیلی یک تیم بین رشته ای از پژوهشگران دانشگاه بیروت اکنون کشف کرده اند که ترکیبات آرسنیک دارای اثر سمی بر گیاهان هستند و این مسئله قبلا در رابطه با تحلیل شیمیایی برنج و برآورد خطرات آن برای سلامتی انسان ها، در نظر گرفته نشده است. این پژوهش در رابطه با تیوآرسنیک است؛ ترکیبی که از آرسنیک و سولفور تشکیل شده که ممکن است بیش از چیزی که در گذشته پنداشته می شده، در مزارع برنج وجود داشته باشد. پژوهشگران یافته های خود را در مجله علوم و فناوری محیط زیست منتشر کرده اند.

افزایش نگرانی ها در مورد مزارع برنج

تیوآرسنیک در آبهای سطحی، زیر زمینی و آب هایی که در اعماق زمین وجود دارند و حاوی درصد بالایی سولفید هستند یافت می شود. سولفید شکلی از سولفات است که با هیدروژن درآمیخته است؛ این ماده به طور طبیعی با آرسنیک واکنش نشان می دهد و تیوآرسنیک را به وجود می آورد. مزارع برنج شرایط بسیار مطلوبی برای این فرآیند ها فراهم می آورند. پروفسور بریتا پلنر-فریدریک، استاد ژئوشیمی محیطی در دانشگاه بیروت می گوید: "برنج معمولا در مزارع سیلابی رشد می کند. نتیجه کمبود اکسیژن در زمین می تواند سولفات را به سولفید کاهش دهد. ما برای نخستین بار قادر به نشان دادن این مسئله بودیم که مقادیر قابل توجه آرسنیک در مزارع برنج - یعنی ۲۰ تا ۳۰ درصد- جزو لایتجزی در شکل دادن به تیوآرسنیک است. اکنون پژوهش های بیشتر برای روشن تر کردن مسئله انتشار تیوآرسنیک حتی بیش از زمانی که ما برای اولین بار توانستیم نشان دهیم که تیوآرسنیک می تواند توسط گیاهان جذب شود و برای آن ها مضر است، ضروری است.

آسیب رسانی به ارگانیسم مدل های بیولوژیک

آزمایش ها در بیروت که دربر گیرنده چندین تز دکتری نیز می شد، بر روی گیاه آرابیدوپسیس تمرکز کرده است؛ گیاهی شناخته شده در مزارع اروپا و آسیا که ثابت شده است که مدل زنده مفیدی در پژوهش های بیولوژیکی است. به همراه دکتر استفن کلمنز که فیزیولوزیست گیاه است مدل های جهش یافته ی گوناگونی از این گیاه در آزمایشگاه مورد آزمایش قرار گرفت تا مشاهده شود که این گیاهان چگونه به تیوآرسنیکی که به مواد مغذی آن ها اضافه شده است واکنش نشان می دهند. نتیجه کار روشن بود: گیاه ترکیب سولفور آرسنیک را جذب می کند و رشد آن ها به طور محسوسی محدود می شود. هرچه گیاه از این طریق آرسنیک بیشتری دریافت کند، ریشه آن چروکیده تر و کوچک تر می شود.

آیا برای انسان ها نیز سم است؟

پروفسور کلمنز توضیح می دهد: "در پی این یافته ها که هنوز به طور کامل اثبات نشده اند، ما برای تحقیق در مورد تاثیرات تیوآرسنیک بر روی مدل های مختلف برنج برای چندین ماه آینده برنامه ریزی کردیم. در حال حاضر، ما هنوز از این مسئله اطمینان نداریم که آیا این اتفاق می افتد یا نه و اگر می افتد تا چه حدی برنج آرسنیکی را که با سولفور پیوند خورده است جذب می کند و تا چه میزان این اتفاق ناخوشایند بر روند متابولیسم آن ها تاثیر می گذارد. مخصوصا این مسئله روشن نیست که آیا تیوآرسینیک راه خود را به سوی دانه های برنج نیز پیدا می کند یا نه." او افزود: "در دانشگاه بیروت، ما تمام فناوری های پژوهشی مورد نیاز برای این که از طریق آن ها این آزمایشات را انجام دهیم در اختیار داریم. اگر این نتیجه به دست آید که تیوآرسنیک توسط ریشه برنج جذب می شود و بدون این که تغییر کند راهی برای وارد شدن به دانه برنج پیدا می کند، تحقیقات بیشتری مورد نیاز خواهد بود. به طور خاص، ما باید مشخص کنیم که آیا تیوآرسنیک برای انسان هایی که غذاهای حاوی برنج را در طولانی مدت مصرف می کنند سمی است یا خیر. بیشتر از آن: علاوه بر اشکال آرسنیک که در گذشته شناخته شده اند، تیوآرسنیک باید در آینده، برای رشد و توسعه دادن نشاء های برنجی که مقادیر کمتری آرسنیک را در دانه های خود انباشته کنند، در نظر گرفته شود. این موضوعی است که در حال حاضر توسط گروه های پژوهشی زیادی در سراسر دنیا دنبال می شود."

پروفسور پلنر- فردیک می گوید: "نه تنها اتحادیه اروپا که از سال ۲۰۱۶ محدودیت هایی در زمینه آرسنیک داشته است، بلکه بالاتر از همه کشورها، در آسیا و آفریقا- جایی که مصرف سالانه برنج برای هر فرد بیش از ۱۰۰ کیلوگرم است- باید پژوهش ها در مورد برنج با دقت و در جهت بهبود بخشیدن به مقررات امنیت غذایی دنبال شود. رد پای آرسنیک هم چنین در آب آشامیدنی و سایر انواع غذاها نیز یافت می شود. این میزان از آثار می تواند به خطراتی که روزانه سلامت ما را تهدید می کنند اضافه شود، مسئله ای که نباید دست کم گرفته شود."

چندین سال پیش، پلنر- فردیک کشف کرد که تیوآرسنیک می تواند نقش مهم تری را در تنظیم میزان آرسنیک زمین نسبت به آنچه که در گذشته تصور می شد بازی کند. نقطه شروع این کار، مطالعه ای است که در بهارهای گرم پارک ملی یلوستون صورت گرفته است. در آن جا کشف شد که بیش از ۸۰ درصد آرسنیک تولید شده در بهارهای گرم با تیوآرسنیک پیوند خورده اند. در سال های بعد، نشان داده شد که تیوآرسنیک می تواند در خاک و در آب های زیرزمینی در شرایط کم تر سخت نیز به وجود آید. بسته به میزان سولفید، آن ها ممکن است حتی بیش از یک چهارم آرسنیک را تشکیل دهند. این یافته ها انگیزه ای را برای آزمایش های بیشتر در مورد انتشار این نوع ترکیب آرسنیک فراهم کرده است، در دانشگاه بیروت این دست پژوهش ها بر غذاهایی که ماده اصلی آن ها برنج است تمرکز می شود.

مترجم: بهاران پدرام

انتهای پیام

دیدگاه تان را بنویسید