باید با کمبود گوشت دام سبک، مدارا کرد/ توسعه سیستم‌های بسته پرورشی، مشکلات را حل نمی‌کند

اگرچه به ادعای برخی کارشناسان، پرورش دام سبک در سیستم‌های بسته، مشکل تأمین گوشت دام سبک را برطرف می‌کند، اما مدیرعامل اتحادیه سراسری دامداران ایران، در این ارتباط نظر دیگری دارد.

به گزارش خبرنگار ایانا، بسیاری از کارشناسان بر این عقده‌اند که با پرورش دام سبک به ویژه گوسفند در محیط‌های بسته، کمبود گوشت این دام در کشور برطرف شده و دیگر مشکلی از این بابت وجود ندارد. این در حالی است که مدیرعامل اتحادیه سراسری دامداران ایران، امروز در گفت‌وگو با خبرنگار ایانا گفت: اگرچه سیاست‌ها به سمت پرورش گوسفند در محیط‌های بسته سوق پیدا کرده، اما این موضوع کلید حل تمام مشکلات نیست.

علیرضا عزیزاللهی با اشاره به اینکه تولید گوشت قرمز در کشور، کفاف نیاز داخل را نمی‌دهد، افزود: سیستم تولید دام سبک ایران از قدیم بیشتر به شکل عشایری و روستایی بوده است، اما اکنون بخش اعظم روستاییان به شهرها مهاجرت کرده و از طرفی دیگر، تعداد بسیار زیادی از عشایر، اسکان یافته‌اند.

وی عنوان کرد: گذشته از اینها بارها از مسئولان شنیده‌ایم که فشار بر مراتع افزایش یافته و طبق برنامه باید سالی سه میلیون راس از تعداد آنها کاهش یابد. مضاف بر اینکه از سال 75 تا 83 نزدیک به 150 میلیون راس دام سبک در کشتارگاه‌ها ذبح شده و با احتساب دام‌های کشتار شده در خارج از کشتارگاه، تعداد آنها به 200 میلون راس می‌رسد. بنابراین تمام عوامل دست به دست هم داده و کاهش دام سبک را رقم زده است.

به گفته عزیزاللهی، واردات دام سبک نیز با محدودیت‌هایی روبه‌روست. زیرا کشور چین که بیش از 100 میلیون راس دام سبک در اختیار دارد، به دلیل تقاضای بالای داخلی، قادر به صادرات نیست. از طرفی، گوسفندانی که در استرالیا و زلاندنو پرورش داده می‌شوند بیشتر از نوع کرکی و پشمی بوده و کیفیت آنها با ذائقه ایرانی‌ها سازگاری ندارد. البته یک سری کشورهای آفریقایی نیز به پرورش دام سبک اقدام می‌کنند، اما به دلیل آلودگی زیاد، مراجع بهداشتی ایران جلوی ورود آنها به کشور را می‌گیرند که البته کار صحیح و به‌جایی است. بنابراین چاره‌ای جز واردات از کشورهای آسیای میانه و مقدار اندکی هم منطقه استرالیا وجود ندارد.

وی بیان کرد: حتی کشورهای آسیای میانه نیز تنها سه یا چهار ماه از سال، می‌توانند عرضه گوسفند داشته باشند و وقتی دام به قشلاق می‌رود، دسترسی محدود می‌شود. زیرا سیستم پرورشی آنها نیز به صورت مرتعی است و توسط عشایر صورت می‌گیرد.

مدیرعامل اتحادی سراسری دامداران ایران ادامه داد: اگرچه پرورش دام سبک در سیستم‌های بسته، قادر است میزان بیشتری گوشت قرمز به بازار بفرستد، اما از آن طرف، قیمت‌ها به میزان قابل توجهی افزایش خواهد یافت. زیرا در چنین شرایطی، تعلیف به صورت دستی صورت گرفته و نیاز به نیروی انسانی و بنابراین هزینه‌های جانبی بیشتر است. طبیعی است که تولیدکننده هم به سمت تولید محصولی می‌رود که برایش سودآور باشد.

عزیزاللهی اظهار کرد: به همین دلیل، توسعه پرورش دام سبک در سیستم‌های بسته، نمی‌تواند مشکلات را حل کند و مردم باید با این کمبود کماکان مدارا کنند. این معضل، سال‌های آینده نیز برطرف نشده و چه‌بسا وضعیت وخیم‌تر شود.

وی درباره صادرات دام سبک یادآور شد: اگرچه شاید خروج دام از کشور بر بازار داخلی تا حدودی تأثیر منفی داشته باشد، اما این مزیت کشور ماست و نمی‌توان بازار کشورهای عربی را از دست داد. زیرا آنها نیز ترجیح می‌دهند که گوشت مورد نیاز خود را از کشورهای مسلمان تهیه کنند.

عزیزاللهی در پایان تأکید کرد: ضمن اینکه اگر جلوی خروج قانونی صادرات گرفته شود، شکی نیست که مقوله قاچاق رونق گرفته و از مسیرهای غیرقانونی، همین مقدار دام از کشور خارج خواهد شد؛ بنابراین نمی‌توان دروازه‌های کشور را به روی تجارت بست./

V-960413-01