Iranian Agriculture News Agency

کارآفرینی با تولید پنیر از شیر بز؛

زندانیانی که بز پرورش می‌دهند/ استثمار یا شفقت؟

اگرچه زندانیان می‌توانند به تولید بخشی از شیر مورد نیاز بز در کلرادوی آمریکا کمک کنند، اما برخی معتقدند که این بیشتر به استثمار نزدیک است تا شفقت.

زندانیانی که بز پرورش می‌دهند/ استثمار یا شفقت؟

اگرچه زندانیان می‌توانند به تولید بخشی از شیر مورد نیاز بز در کلرادوی آمریکا کمک کنند، اما برخی معتقدند که این بیشتر به استثمار نزدیک است تا شفقت.

به گزارش ایانا به نقل از npr.org ، جیم اسکات بعد از رها کردن تحصیل یک هدف داشت؛ تأسیس کارخانه‌ای به نام Haystach mountain که بهترین پنیر بز را در آمریکا تولید کند. در ابتدای کار، او پنیرهای تولیدی خود را به‌صورت کاملاً سنتی به مغازه‌ها معرفی می‌کرد تا بلکه بتواند آنها را به فروش برساند. برخی کاسبان او را جدی می‌گرفتند، اما کمپانی‌ای به نام Wholefoods توانایی او را کشف کرد. اسکات در این باره می‌گوید: مسئولان این شرکت وقتی این پنیر مخصوص را امتحان کردند، می‌خواستند از دستورالعمل تولید آن سر درآورند. آنها مدام می‌پرسیدند که این پنیر را چه کسی ساخته و از کدام محل آمده است؟

داستان زندگی جیم اسکات عجیب و البته هیجان‌انگیز به نظر می‌رسد. او تحصیل در دانشگاه را در نیمه‌های راه رها کرد و به جمع‌آوری بزها در پنج هکتار زمینی که در اختیار داشت، پرداخت. خودش بیان می‌کند: من نمی‌خواستم زندگی‌ام را تکه‌تکه ببینم. بلکه قصد داشتم در جایی مشغول به کار باشم که دوست دارم؛ یعنی در کنار خانواده‌ام و کسانی که هر روز کنارم بوده‌اند. این‌ها اجزایی از یک کل هستند. این به زمین و یک‌سری مسائل دیگر مرتبط بود که باید واقع‌بینانه به آنها نگریست.

Wholefoods پنیرهای تولیدشده توسط این کارآفرین را دوست داشت. به‌خاطر همین کم‌کم شرکتی که اسکات موسس آن بود، رشد کرد و این کمپانی از حدود 10 سال پیش خرید شیر بز از مزرعه‌ای در یک زندان را آغاز کرد. اسکات به‌خاطر نمی‌آورد که این پیشنهاد از طرف شرکت Wholefoods بوده یا مشتریان دیگرش، اما هرچه هست او اعتقاد دارد که این موضوعی انسانی و درست محسوب می‌شود. این در حالی است که در سال 2015 یکی از فعالان اصلاح زندان به نام میشل آلن نامه‌ای خطاب به جان مک‌کی، مدیرعامل شرکت Wholefoods ارسال کرد و از وی خواست تا از خرید پنیرهای شرکت اسکات ( Haystach mountain ) دست برداشته و پنیر مورد نیاز خود را از داخل زندان تأمین کند، زیرا بخشی از شیر بز تولیدشده در روز در همین زندان به پنیر تبدیل می‌شود.


در این نامه آمده بود: "سرمایه شرکت اسکات حاصل دسترنج افراد ضعیف و ناتوانی است که قدرتی از خود ندارند و پول چندانی به‌دست نمی‌آورند؛ بنابراین خواهش من (آلن) این است که هرچه سریع‌تر از این تجارت فاصله بگیرید."

اما واقعیت این است که بسیاری از کالاها در کنار پنیر در زندان‌ها ساخته می‌شود. ده‌ها هزار زندانی در کشورهای مختلف کارهای گوناگونی انجام می‌دهند که در چارچوب دیوارهای زندان خلاصه می‌شود. آنها پرچم و مبلمان تولید می‌کنند، اما اغلب کمتر توجه مشتریان را به خود جلب می‌کنند؛ بنابراین ممکن است مردم نسبت به آنچه که ساخته دست زندانی‌هاست و قرار است خورده شود، احساس متفاوتی داشته باشند. به‌ویژه اگر مانند پنیر بز در یک بقالی کوچک و معمولی نیز قابل عرضه است.

به همین دلیل شرکت Wholefoods در یک بیانیه اعلام کرد که برخی مشتریان با محصولات ساخته‌شده توسط زندانیان راحت نیستند و نمی‌توان به‌سادگی آنها را فروخت. با این حال هنوز زندانیان تولید شیر بز را ادامه داده و برای توسعه آن می‌کوشند.


من (نگارنده آمریکایی گزارش) درباره وضعیت این مزرعه در زندان کنجکاو بودم و از آن بازدید کردم. مزرعه مربوطه پنج دقیقه با ماشین از زندان فاصله داشته و در حقیقت زندانی‌ها زمانی که در این مزرعه مشغول به کار هستند احساس زندانی بودن ندارند. منطقه‌ای وسیع که در یک طرف آن رودخانه آرکانزاس و در طرف دیگر زمین‌های ذرت قرار دارد، کار را برای پرورش این حیوان سهل کرده است.

جری گریسنتی، مدیر این مزرعه است. او برای صنایع اصلاحی کلرادو کار می‌کند؛ سازمانی دولتی که مسئول اداره کسب و کارهای مربوط به زندان‌هاست. این شرکت، فرصت‌های کسب و کار زندانیان را فراهم کرده و از این طریق برای کمک به سیستم اداره زندان‌ها تأمین بودجه می‌کند.

گریسنتی می‌گوید: اکنون حدود یک‌هزار و 140 رأس بز در این مزرعه روزی دو بار شیردوشی می‌کنند، البته جمیعت کل گله به دوهزار و 500 رأس می‌رسد. جالب اینجاست که تقریباً تمام آنها نازپرورده بار آمده‌اند و بیشترشان اسم دارند؛ بنابراین اگر آنها را صدا کنید، به سمت شما می‌آیند.

بیشتر زندانیانی که در این مزرعه کار می‌کنند روزهای آخر محکومیت خود را می‌گذرانند، اما هنوز اینجا هم جزو زندان مسحوب می‌شود. کارگرانی که در این مزرعه کار می‌کنند، به‌صورت روزانه بازرسی شده و اگر مواد مخدر یا داروی ممنوعه با خود به همراه داشته باشند یا در طول کار با هم نزاع کنند، نه‌تنها شغل خود را از دست خواهند داد، بلکه ممکن است آزادی آنها به تأخیر بیفتد. بسته به نوع وظیفه‌ای که هر کارگر بر عهده می‌گیرد، دستمزد وی نیز مشخص می‌شود، اما بیشتر آنها روزانه چند دلار دریافت می‌کنند. این موقعیت بهتری نسبت به برخی مشاغل دیگر زندانی‌ها است که روزانه تنها یک دلار می‌گیرند. با این حال هنوز هم حقوق‌ها پایین است.

چند سال پس از آغاز تولید پنیر توسط "جیم اسکات" یکی از بزرگ‌ترین مشکلات وی تهیه شیر بز از منبعی قابل اعتماد بود، زیرا مزرعه کوچک او توانایی تأمین حجم بیشتر شیر را نداشت؛ بنابراین تصمیم گرفت از منابع دیگری در این زمینه استفاده کند که البته تعدادشان بسیار اندک بود. در سال 2007 شرکت Haystach mountain در پی از دست دادن تأمین‌کنندگان شیر، با بحران روبه‌رو شد. حتی در طول چند هفته این شرکت از عهده تأمین پنیر مورد نیاز مشتری‌هایش برنیامد. همین موضوع باعث شد که فکر راه‌اندازی پرورش بز در داخل زندان به فکر مدیران برتر صنایع اصلاحی کلرادو خطور کند.

گریسنتی می‌گوید: "در آن زمان هیچ‌کس حاضر نبود در پرورش بز شیری سرمایه‌گذاری کند، اما ما آن را انجام دادیم. این مزرعه با کارگران کم‌هزینه می‌تواند به بقای خود ادامه دهد. آن هم در شرایطی که بسیاری از مزارع قادر به تأمین آن نخواهند بود. البته نیروی کاری ارزان، همان چیزی است که مدیران ارشد شرکت Wholefoods را نیز ناراحت کرده است."

به راستی زندانی‌هایی که در این مزرعه کار می‌کنند، چه نظری دارند؟ وقتی از یکی از کارگران درباره نوع احساسی که به این کار دارد پرسیدیم، او هم‌زمان که شیردوش را به پستان بز متصل می‌کرد، گفت: "این شغل بسیار شگفت‌انگیز است. حداقل می‌توان به‌عنوان جایگزینی خارق‌العاده در مقایسه با نشستن در سلول‌های دلگیر به این کار نگریست."


تقریباً تمام کارگران همین نظر را داشتند و کار در مزرعه را بر ماندن در زندان ترجیح می‌دادند. "جیسون رول" که به محکومیت 24 ساله دچار شده، می‌گوید: "در سن 16 سالگی یک رأس بز داشتم که احساس مرا درک می‌کرد. یک روز به سرم ضربه خورد و من از شدت درد، سر خود را پایین گرفته بودم. آن بز به سمت من آمد و کله‌اش را زیر چانه‌ام برد و به‌گونه‌ای حرکت کرد تا من دوباره سرم را بالا بگیرم. انگار که از من می‌پرسید: حالت خوب است؟"

یکی از زندانیانی که پنج سال پیش به‌مدت تنها چهار ماه محکومیت خود را در این مزرعه سپری کرد، بعد از آزادی پرورش بز را ادامه داد. او اکنون به همراه همسر و دو دختر جوان خود در یکی از شهرهای کلرادو زندگی می‌کند. آنها 12 بز دارند که در حیاط خانه نگهداری می‌شوند. او توضیح می‌دهد که به هر حال بخشی از زمان زندانیان باید با کار کردن سپری شود؛ بنابراین اگر فرصت خوبی مانند پرورش بز از دست برود، زندانی مجبور است به کارهای دیگری مانند شست و شوی دیوارها با فرچه‌های مخصوص رو بیاورد.

میشل آلن- همان کسی که با خرید پنیر بز از شرکت Haystach mountain مخالفت کرده بود- می‌گوید: من متوجه نمی‌شود که چرا زندانیان این شغل را دوست دارند، اما قصد دارم تا زمانی که درآمد زندانی‌ها از این راه افزایش پیدا نکرده، مبارزه را ادامه دهم.

با این حال این شرکت هنوز به کسب و کار خود ادامه می‌دهد و به کمپانی Wholefoods پنیر بز می‌فروشد. رؤیایی که سه دهه قبل جیم اسکات در سر داشت به واقعیت تبدیل شد و اکنون سال‌هاست که هفته‌ای چند بار کامیون قدیمی این شرکت برای جمع‌آوری شیر به مزرعه زندان می‌رود. مسیری که رفت و آمدش سه ساعت به طول می‌انجامد./

V-960502-02

انتهای پیام

دیدگاه تان را بنویسید