بازسازی علفزارها، درون خاک نیز انجام می شود

تابستان در علفزار ناشوسا ( (Nachusa پر از شکوفه است، جایی که گرمای ماه جولای انفجار رنگ ها را تابناک می کند. گل های مخروطی شکل بنفش به آسمان اشاره می کنند. علف های گورگیاه بزرگ در نسیم حرکت می کنند. پروانه های مونارک در لابه لای گل های دل انگیز شیر گیاه پرواز می کند.

به گزارش ایانا از سایت "ساینس دیلی" گرچه این ها با چشم غیر مسلح قابل دیدن هستند، براساس تحقیقات دانشمندان دانشگاه ایلینویز شمالی چیز دیگری که به همین اندازه جذاب است در زیر این آرایش خیره کننده گل ها، در چهار هزار کیلومتری نیکسون در ایلینویز در حال وقوع است.

در مطالعه ی جدیدی که در مجله میکروب شناسی زیست محیطی ( (environmental microbiology منتشر شده است، استاد علوم زیست شناسی دانشگاه ایلیونیز شمالی، نیک باربر ( Nick Barber ) و وس سوینگلی ( (Wes Swingley می گویند که شواهدی یافته اند مبنی بر اینکه میکروبیوم خاک از مزایای ترمیم نزدیک به سه دهه احیای علفزارها در نوشاسا که با دقت مدیریت شده است استفاده می کند.

سوینگلی می گوید: "جامعه متنوع باکتری ها در حال دوباره سکنی گزیدن در خاک هستند". "این جوامع با وجود تلاش های غیرمستقیم در بازسازی عملکرد خاک، بسیار شبیه آن هایی هستند که در علفزارهای طبیعی دست نخورده وجود دارند."

علفزار ناشوسا که متعلق به سازمان منابع طبیعی است و توسط آن نیز اداره می شود، شامل بقایای علفزارهای بزرگ، بیشه زارها و تالاب هایی است که از طریق احیای زیستگاه ها دوباره به هم متصل شده اند تا یکی از بزرگ ترین و طبیعی ترین علفزارهای دارای گونه های متنوع را در ایلیونز به وجود آورند.

باربر می گوید: "این مسئله شایان توجه است که تلاش ها برای بازسازی در ناشوسا موفقیتی را به وجود آورده که گستره آن ورای تنوع زیستی گیاهان و جانوران است."

او اضافه کرد: "ما شواهد محکمی یافته ایم مبنی بر این که جوامع باکتری ها در مناطقی از خاک که با گیاهان علفی طبیعی بازسازی شده اند، در طول زمان، شبیه به جوامعی می شوند که در بقایای علفزارها یافت می شود." او گفت که پیش از این اطلاعات بسیار کمی در مورد آنچه در خاک مراتع بازسازی شده برای باکتری ها اتفاق می افتاد وجود داشت.

او می گوید: "این ها خبرهای هیجان انگیزی هستند زیرا به این معنی هستند که بازسازی، در این سطح بنیادی کار می کند." "ما نه تنها تنوع زیبایی از گیاهان را می بینیم بلکه در زیر گیاهان ما تنوعی را در خاک یافتیم؛ باکتری هایی که دوباره درآن جا سکنی گزیدند و خود را بازسازی کردند تا شبیه چیزی شوند که در گذشته در علفزارهای ایلینویز زندگی می کردند."

به کانال ایانا در تلگرام بپیوندید

بازسازی و مدیریت اکوسیستم های طبیعی یک استراتژی مهم در کاهش تلفات تنوع زیستی در جهان است، بحرانی که بعضی پژوهشگران باور دارند که این مسئله نسبت به تغییر آب و هوا تهدیدی بزرگتر برای سیاره ما محسوب می شود. علفزارها، اکوسیستم هایی هستند که تنوع زیستی بالایی دارند که به عنوان هدایت گران هوا و آب تمیز، هم چنین به سلامت مردم و این سیاره کمک می کنند.

در حالی که علفزارهای آمریکای شمالی زمانی از جنوب کانادا تا تگزاس امتداد داشتند، اکنون یکی از اکوسیستم هایی هستند که با بیش از ۹۰ درصد از بین رفتن گونه های گیاهی اصلی، وسیع ترین میزان نابودی در مورد آن ها اتفاق افتاده است. در ایلینویز، بیش از ۹۹ درصد علفزارها ناپدید شده اند و عمدتا با کشاورزی ردیفی جایگزین شده اند.

تلاش ها برای بازسازی با هدف قرار دادن اکوسیستم های این علفزارهای نابود شده که در اوایل قرن بیستم آغاز شد، بسیار گسترش یافت، اگرچه آن ها هنوز به مثابه جزایری در دریای بزرگ زمین های کشاورزی هستند. سوال های پایه ای مانند اینکه هدف بازسازی چه باید باشد، به چه میزان یک علفزار می تواند به طور کامل احیا شود و چگونه بازسازی سریع می تواند انجام شود، نیز این مسئله را به تعویق می اندازند.

سوینگلی می گوید: "کار ما نشان می دهد که بازسازی تنها یک عامل در یک اکوسیستم، که گیاه باشد، می تواند تاثیرات مفیدی در سایر مناطق داشته باشد."

او اضافه کرد: "ما دریافته ایم که بعضی گروه های میکروبیوم خاک در طول سه سال اول بعد از بازسازی، خود را نسبت به شرایط زمین های کشاورزی بهبود بخشیدند، در حالی که بهبودی کامل گروه های میکروبیومی شناخته شده در این علفزارها ۱۵ تا ۲۰ سال طول می کشد". "این بازسازی به طور شوکه کننده ای سریع بود."

تلاش ها برای بازسازی معمولا شامل استقرار مجدد جوامع متنوع گیاهان بومی، کنترل گونه های گیاهی غیربومی و اجرای فعالیت های منظمی که تقلیدی از اختلالات دوره ای در طبیعت است، مانند آتش سوزی و چراندن حیوانات می شود. گاومیش وحشی امریکای شمالی (بایسون) در سال ۲۰۱۴ دوباره به چمنزارهای ناشوسا آمد تا تاثیر تاریخی خود را به عنوان یک چرنده بومی دوباره بر جای گذارد.

با این که میکروارگانیسم های درون خاک کوچک هستند، با فراهم کردن مواد مغذی برای گیاهان و شکل دادن به مبنای شبکه غذایی، نقش بزرگی در محیط زیست بازی می کنند. تا این زمان جزئیات بسیار کمی درباره نقش باکتری های خاک های مختلف و قارچ ها در دست است.

سوینگلی می گوید: "خاک اغلب مورد بی اعتنایی واقع می شود". "دانشمندان واقعا نمی دانند که هرکدام از میکروب ها چه کاری در خاک انجام می دهند و چگونه آن ها باهم کار می کنند، و این ها سوالات مهمی برای بوم شناسی هستند، چنان که برای کشاورزی نیز."

دانشمندان برای مطالعه شان در مورد ناشوسا ویژگی های باکتری های خاک و اجتماع آرکی باکتری ها را در ۱۳ محوطه مشخص شده علفزار با دامنه بازسازی از ۱ تا ۲۷ سال قدمت ترسیم کردند. با استفاده از ترکیب زمین کشاورزی، آزمایشگاه و تکنیک های کامپیوتری، اجتماعات موجود در خاک را با استفاده از توالی دی ان ای با یکدیگر و با بقایای علفزارهای محلی و زمین هایی که در نزدیکی زمین های کشاورزی قرار داشتند مقایسه کردند.

سوینگلی می گوید: "تمام خطوط شواهد به این اشاره دارند که بازسازی های قدیمی تر در خاک به بقایای محلی بسیار شباهت دارند". "این اتفاق، نتیجه به غایت مثبت چند دهه کار سخت توسط سازمان حفاظت از منابع طبیعی و مدیران ناشوسا است."

تامین کنندگان مالی این مطالعه از جمله بنیاد علوم ملی ( (NSF ، دوستداران علفزارهای ناشوسا و NIU است.

مترجم: بهاران پدرام