تکنیک کشت جلبک در سوخت‌های زیستی پیشرفت ایجاد می‌کند/ روغن جلبک می‌تواند سوخت جایگزین باشد/ جلبک غذای انسان و حیوانات

پژوهشگران دانشگاه واشینگتن راهی برای رشد کارآمدتر جلبک ها ایجاد کرده اند- تنها در چند روز- و جلبک را برای برخی صنایع از جمله سوخت های زیستی، قابل استفاده تر کردند.

به گزارش ایانا از وبسایت "ساینس دیلی"، به دلیل وجود پتانسیل مزایای زیست محیطی در جلبک، پژوهشگران به تولید موثرتر آن علاقه مند شدند. روغن جلبک می تواند به عنوان سوخت جایگزین استفاده شود و از خود جلبک نیز می توان به عنوان غذای انسان، خوراک حیوانات، فیبر، کود، رنگدانه و دارو استفاده کرد. رشد و جمع آوری آن در جریان های فاضلابی نیز می تواند اثرات زیست محیطی بسیاری از فرآیندهای تولیدی را کاهش دهد.

اما استفاده آن در صنعت در درجه ی اول مد نظر نبود زیرا برای رشد به زمان و آب زیاد نیاز دارد. به طور کلی، این کار نیازمند حوض های بزرگ است و برداشت آن کار سختی است. پژوهشگران شروع به توسعه رآکتورهای زیست لایه ای کردند تا جلبک پرورش دهند اما این رآکتورها کارامد نبودند؛ به دلیل میزان PH یا تغییرات دما و یا منابع محدود گاز دی اکسید کربن.

پژوهشگران به سرپرستی دانشجوی فارغ التحصیل ساندرا رینکون و مشاور او هالوک بینال استاد دانشکده مهندسی شیمی و مهندسی زیستی لیندا وویلند، یک رآکتور زیست لایه ای منحصر به فرد تولید کرده اند که گازها را بازیافت می کند و نسبت به رآکتورهای معمول، از آب و نور کمتری استفاده می کند.

جلبکی که با این روش تولید شد پر از روغن هایی بود که آن را برای تولید زیست دیزل مناسب می کرد و "چرب تر" از آن هایی بود که رآکتورهای زیست لایه ای پیش از آن تولید کرده بودند. به دلیل وجود غشاء قابل کندن آن، برداشت آن آسان تر از سیستم های معمول بود.

بینال می گوید این سیستم منحصر به فرد است زیرا به جلبک اجازه می دهد تا همزمان مانند یک گیاه فتوسنتز و هم چنین کربن مصرف کند و مانند یک حیوان نفس بکشد. این پژوهشگران جلبک را با گلیسرول که یک محصول ضایعاتی ارزان قیمت تولید زیست دیزل است و اوره که یک ماده شیمیایی غیر گران دیگر است، که منابع نیتروژن هستند، تغذیه می کنند. طراحی این سیستم به این معناست که دی اکسید کربن و اکسیژن در این سیستم به هم تبدیل می شوند.

رینکون می گوید: "در حقیقت این سلول، تبدیل به یک کارخانه کارآمد شده است که در آن مواد غذایی در حد متوسط تامین می شود اما متابولیسم سلول، دی اکسید کربن مورد نیاز خود را از درون دریافت می کند."

بینال می گوید مانند بسیاری از تلاش های پژوهشی جدید، این پروژه چالش برانگیز بوده است. او برای تلاش های مستمر رینکون با وجود برخی شکست ها که ممکن بود دیگران را به دست کشیدن از کار وادار کند، اعتبار قائل است.

بینال می گوید: "این ایده جدید است و رینکون نشان داد که این کار در مقیاس آزمایشگاهی موفقیت آمیز بوده است."

این پژوهشگران این اختراع خود در زمینه تکنولوژی را ثبت کردند و در حال تلاش بر روی بهینه سازی این روند هستند.این پژوهش که با کمک هزیه فول برایت ( Fulbright ) تامین مالی می شود در راستای چالش های بزرگ WSU ، مجموعه ای از طرح های پژوهشی با هدف مسائل اجتماعی بزرگ، ادامه دارد. این کار به ویژه به چالش نیاز به انرژی و در عین حال محافظت از محیط زیست مربوط است.

مترجم: بهاران پدرام