تاثیر تغییرات آب و هوا، روی کشاورزی و امنیت غذایی در نشست کشورهای آسیایی بررسی شد/22 کشور آسیایی برای طرح انطباق ملی گردهم آمدند

به تازگی 60 نماینده از 22 کشور آسیایی در یک کارگاه آموزشی که توسط سازمان ملل متحد در مانیل سازماندهی شده بود، گردهم آمدند تا به نقشه مسیری برای طرح انطباق ملی یا NAPs ( national adaptation plan )، برسند که می تواند نیرویی اصلی کشورها برای انطباق با تغییرات آب و هوا دسترسی به بودجه در این زمینه باشد.

به گزارش ایانا از "اوپینیون اینکوایرر"، این موضوع می تواند پس از خروج رئیس جمهوری ایالات متحده دونالد ترامپ از توافقنامه پاریس قابل توجه باشد، توافقنامه ای که در آن کشورها برای مبارزه با تغییرات آب و هوا و انطباق با اثرات آن، همچنین با افزایش پشتیبانی برای کمک به کشورهای در حال توسعه به انجام این کار اقدام می کنند.

در همین راستار نوشتاری از دکتر رکس. ال. ناوارو ( Dr. Rex L. Navarro ) در اینجا آورده شده است:

نور خورشید، درجه حرارت و بارندگی از چالش های اصلی تولید محصول به شمار می روند ؛ از این رو، کشاورزی به طور مستقیم تحت تاثیر تغییرات آب و هوایی قرار دارد اما از سوی دیگر باید به این نکته توجه داشت که بخش کشاورزی عاملی است که روی تغییرات آب و هوایی تاثیر گذار است، چراکه در حدود یک سوم از انتشار گازهای گلخانه ای را تولید می کند، و علت عمده در گرم شدن کره زمین محسوب می شود.

همچنین حدود 25 درصد انتشار دی اکسیدکربن توسط شیوه های انسانی تولید می شود که به طور عمده ناشی از جنگل زدایی، استفاده از کود مبتنی بر سوخت های فسیلی و سوزاندن مواد گیاهی است. همچنین، متان در اتمسفر از دام، آتش سوزی جنگل، کشت برنج، زباله به وجود می آید.

این در حالی است که مبارزه با تغییرات اقلیمی یکی از بزرگترین چالش های پیش روی بشریت در قرن 21 است. پنل بین دولتی در مورد تغییرات اقلیمی ( IPCC ) پیش بینی می کند که در طی قرن، اثرات تغییرات آب و هوا و رشد اقتصادی را کند و کاهش فقر و تامین امنیت غذایی را مشکل تر می کند .

برای محصولات عمده ای مانند برنج، ذرت و گندم، بدون انطباق با تغییرات آب و هوایی کاهش تولید با افزایش درجه حرارت تا 2 درجه سانتی گراد پیش بینی شده است. در حالی که همه جنبه های امنیت غذایی از جمله دسترسی به غذا، مصرف، و ثبات قیمت به طور بالقوه تحت تاثیر تغییرات آب و هوایی، قرار می گیرد.

به همین ترتیب، IPCC گزارش می دهد که با توجه به افزایش سطح آب دریا پیش بینی می شود در طی قرن و فراتر از آن، سیستم های ساحلی و مناطق کم ارتفاع به طور فزاینده ای با اثرات نامطلوب مانند خطر غرق شدن، سیل های ساحلی، و فرسایش ساحلی مواجه شوند.

سازمان ملل اخیرا به دلیل تاثیر ترکیبی از تغییرات آب و هوا، فرسایش زمین و کمبود آب پیش بینی کرده که تا یک چهارم از تولید جهانی غذا ممکن است تا 2050 از دست برود. همچنین، پیش بینی شده است تا 2050 جمعیت جهان به حدود 9.5 میلیارد نفر افزایش می یابد.

از جمله مناطقی که با اثرات عمده تغییرات آب و هوایی رو به رو است، فیلیپین است که می توان به برخی از این اثرات همچون افزایش سطح دریا به دلیل افزایش دما؛ سیل های مکرر و شدید؛ توفان قوی تر و بیشتر که باعث رانش زمین و جاری شدن سیل درمناطق ساحلی و خشکسالی طولانی تر و شدید تر با پدیده ال نینو می شود، اشاره کرد.

درهمین راستا، به منظور تضمین امنیت غذایی، کشاورزی باید با تغییر آب و هوا سازگار شود. شیوه های کشاورزی کنونی نیاز به مقدار زیادی نفت برای تولید کودهای شیمیایی لازم برای رشد محصولات دارد، همچنین کارخانه هایی که پردازش دانه و تولید غذاهای بسته بندی شده را برعهده دارند، به همراه کامیون های سوخت و هواپیما برای حمل و نقل مواد غذایی در سراسر جهان، عواملی هستند که باید از "کشاورزی هوشمند مبتنی بر آب و هوا" بهره گرفت.

سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد (فائو)، کشاورزی هوشمند مبتنی بر آب و هوا را به عنوان یک رویکرد برای تغییر جهت سیستم های کشاورزی در راستای توسعه و تضمین امنیت غذایی در برابر تغییرات آب و هوا تعریف می کند. به گفته بانک جهانی، کشاورزی هوشمند مبتنی بر آب و هوا به افزایش بهره وری پایدار، انعطاف پذیری کشاورزان، کاهش انتشار گازهای گلخانه کشاورزی و افزایش ترسیب کربن کمک می کند که تقویت امنیت غذایی و مزایای زیست محیطی را دنبال خواهد داشت.

کشاورزی هوشمند مبتنی بر آب و هوا شامل شیوه های اثبات شده مانند کشاورزی حفاظتی، کشت مخلوط، تناوب زراعی، مدیریت یکپارچه محصول-دام، جنگل زراعی، مدیریت آب، پیش بینی وضع هوا، محصولات غذایی انعطاف پذیرتر و بیمه کشاورزی است.

در کشورهایی مانند فیلیپین که اقتصادشان به شدت به بخش کشاورزی وابسته است، مدرن سازی کشاورزی از کارآمدترین روش ها برای کاهش فقر به شمار می رود. با این حال توسعه کشاورزی برای تولید مواد غذایی و توسعه اقتصادی با هزینه خاک، آب و تنوع زیستی همراه است که با اهداف منطقه ای و جهانی در تضاد خواهد بود.

همچنین باید به این نکته اشاره کرد که ناامنی غذایی ترکیبی از عوامل است که از افزایش شدید قیمت مواد غذایی و کمبود مواد غذایی ناشی می شود. البته علل ناامنی غذایی متعدد هستند، اما یک عامل مهم تغییرات آب و هوایی است که مهمترین آن ها حوادث آب و هوایی است که عملکرد دانه را کاهش داده و منجر به افزایش قیمت می شود.

این درحالی است که با توجه به روند کنونی، هیچ نشانه ای از فروکش کردن این پدیده وجود ندارد، و به نظر می رسد به احتمال بسیار زیاد در آینده، تغییرات آب و هوایی به طور فزاینده ای باعث کاهش امنیت غذایی و گسترش شکاف بین فقیر و غنی شود.

برای جلوگیری از بحران غذایی و کاهش ناآرامی اجتماعی و سیاسی، نیاز به اقدام سریع و اراده سیاسی قوی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای است. همچنین به سیاست هایی برای محافظت از میلیون ها نفر دربرابر فقر و گرسنگی، و ایجاد تحول در شیوه های کشاورزی در سراسر جهان نیاز است.

تغییرات آب و هوا، وضعیت اضطراری پیش آورده است به گونه ای که با فعالیت های بشر اتمسفر با گازهای گلخانه ای پر شده است. اخلال در سیستم آب و هوایی سیاره می تواند آسیب های جدی به انسان، حیوان، آبزیان و زندگی گیاهان تحمیل کند. همچنین موج گرما، آتش سوزی جنگل ها، و سیل بیش از پیش روی دهد.

همچنین سطح دریا در حال افزایش است و این روند در آینده ادامه خواهد داشت. فیلیپین و جهان نیاز به اقدام هماهنگ برای گسترش مسیر برای انطباق تغییرات آب و هوایی و امنیت غذایی پایدار دارند.

گفتنی است نویسنده این نوشتار، دکتر رکس. ال. ناوارو ، عضو ائتلاف نوسازی کشاورزی فیلیپین و مدیر سابق بازاریابی و ارتباطات استراتژیک ، موسسه تحقیقات بین المللی محصولات منطقه استوایی نیمه خشک آندرا پرادش، هند است.

ترجمه: فرحناز سپهری