Iranian Agriculture News Agency

کاشت درختان غیر بومی، ساختار خاک جزایر را تغییر می‌دهد

اخیرا در سطح جهانی بحثی درباره مزایای استفاده از درختان غیر بومی برای احیای کارکرد اکوسیستم در زیستگاه‌های تخریب شده به راه افتاده است. در بسیاری موارد، استرس وارد شده به نهال به بیشتر گونه‌های بومی اجازه نمی‌دهد که با موفقیت در مناطق تخریب شده رشد کنند. درختان مقاوم غیر بومی در جاهایی که کاشت گونه‌های بومی غیر ممکن است با موفقیت همراه است.

کاشت درختان غیر بومی، ساختار خاک جزایر را تغییر می‌دهد

اخیرا در سطح جهانی بحثی درباره مزایای استفاده از درختان غیر بومی برای احیای کارکرد اکوسیستم در زیستگاه‌های تخریب شده به راه افتاده است. در بسیاری موارد، استرس وارد شده به نهال به بیشتر گونه‌های بومی اجازه نمی‌دهد که با موفقیت در مناطق تخریب شده رشد کنند. درختان مقاوم غیر بومی در جاهایی که کاشت گونه‌های بومی غیر ممکن است با موفقیت همراه است .

به گزارش ایانا از ساینس دیلی ، به تازگی تحقیقی بر روی جنگل‌های جزیره میکرونزیایی گوام انجام شده که به بحث‌های موجود درباره کاشت درختان غیر بومی برای احیای مناطق جنگلی تخریب شده دامن زده است. نتایج این تحقیق در شماره اخیر مجله Journal of Coastal Zone Management به چاپ رسیده است. این تحقیق که در دانشگاه گوام انجام شده، بر استفاده از درختان غیر بومی آکاسیا برای سرسبز کردن مناطق تخریب شده در علفزارهای ساوانا متمرکز بوده است .

توماس مارلر نویسنده مقاله می‌گوید: "در بیشتر این گونه پروژه‌ها که با حمایت دولت انجام و در آنها از درختان غیر بومی استفاده شده، درباره موضوع تهاجمی بودن این درختان نگرانی وجود دارد. گونه‌های غیر بومی که ویژگی‌های احیاکنندگی آنها ثابت شده اگر هیچ‌گونه علایمی از تهاجم نشان نمی‌دهند بیشتر به خاطر این است که تنها در پروژه‌های احیا از آنها استفاده شده است".

به کانال ایانا در تلگرام بپیوندید

در مورد گوام، درختان آکاسیا به منظور احیای مناطق تخریب شده به‌کار رفته‌اند زیرا این سطوح خاکی تخریب شده دوباره با گونه‌های علفی که ساختار ساوانا را تشکیل می‌دهند، سرسبز نمی‌شوند. این مناطق بایر به مرور زمان در معرض فرسایش و رسوب گذاری بیشتر هستند و اغلب لایه خاک سطحی آنها به کلی از بین رفته است. شیمی خاک آتشفشانی گوام، پذیرای رشد ریشه بیشتر گیاهان نیست. وقتی این خاک‌های زیر سطحی پس از فرسایش خاک در مناطق تخریب شده به خاک سطحی مبدل شوند، گیاهان بسیار محدودی را می‌توان در آنجا کاشت .

بنا به گفته مارلر، استفاده از آکاسیا اغواکننده بوده است زیرا این گونه، با کاشت در مناطق سخت و خشن تطبیق یافته است. تاثیرمثبت آنها بر فرسایش خاک در پروژه‌های مختلف در طی چندین دهه ثابت شده است. اما تا کنون هیچ‌گونه مطالعه موردی درباره اینکه این گونه غیر بومی با ساختار خاک گوام چه می‌کند، انجام نشده بود .

نتایج نشان داد که با کاشت درختان آکاسیا، شیمی خاک و مواد مغذی موجود در ناحیه ریشه تغییر کرد و مسیر تغییر در جهتی است که با هیچ یک از مکان‌های طبیعی سرسبز گوام همخوانی ندارد. چنانکه انتظار داشتیم، ساختار چرخه نیتروژن از جمله ویژگی‌هایی بود که توسط این درخت‌های بیگانه تغییر زیادی پیدا کرد.

این تحقیق در گوام به بحث‌های جاری در سطح جهانی درباره نقش جنگلکاری برای سرسبز کردن دوباره زیستگاه‌های نابود شده حاره‌ای کمک کرد. برخی از زیست بوم شناسان متخصص در احیای مناطق تخریب شده، زیست بوم‌های علفزار حاره‌ای را برای پروژه‌های درخت‌کاری منطقه ممنوعه اعلام کرده‌اند. این تغییرات منحصر به فرد در خاک‌های آتشفشانی حاره‌ای گوام نشان می‌دهد که درختان غیر بومی چگونه باعث انحراف اکوسیستم در زیستگاه‌های احیا شده می‌شوند. معمولا در جریان پروژه‌های احیای جنگل به این تغییرات توجهی نمی‌شود؛ این امر نمونه‌ای است از یک فعالیت بشری دیگر که چرخه زیستی شیمیایی طبیعی زمین را به طور مخرب تغییر می‌دهد.

ترجمه: محسن حدادی

L-960521-01

انتهای پیام

دیدگاه تان را بنویسید