کارآفرینان نپالی از کشاورزی برای خود اشتغالی استفاده می کنند

نار بهادر پیاجا از روستای بسکارک نپال، منطقه ای در پاربت، طی پنج سال گذشته در مالزی و قطر به عنوان یک کارگر کار کرد. اما نتواست به اندازه کافی پول جمع کند ، او به کشورش بازگشت و شروع به کشت پرتقال کرد. در حال حاضر، درآمد سالانه وی بیش از 700 هزار روپیه نپال است. وی حدود 200 درخت پرتقال در مزرعه اش دارد.

به گزارش ایانا از سایت "مای رپابلیکا"، به غیر از مزرعه، پیاجا همچنین مرکز فروش نهال پرتقال دارد؛ به طوری که در سال جاری سه میلیون و 500 هزار روپیه نپال برای وی سودآوری داشته است. سال گذشته با فروش نهال پرتقال توانست 200 هزار روپیه نپال، به دست آورد.

وی گفت: " نهال ها به بازارهای سراسر منطقه ارسال می شوند. همچنین امسال 250 نهال اضافه شده است."

همچنین، پیاجا، 50 هزار روپیه کمک مالی از دفتر توسعه کشاورزی منطقه در سال گذشته برای ارتقاء کشت پرتقال دریافت کرده است. به باور وی، موفقیت در کسب و کار ، نتیجه سخت کوشی است.

به طور مشابه، ایندرا بهادر پان، که در خارج از کشور برای کار رفته بود ، مانند افراد بسیاری، با مشکلات مواجه شد و به دلیل ناراضی بودن از شغلش، به نپال بازگشت. پس از آن مرکز نگهداری نهال پرتقال را راه اندازی کرد.

در حال حاضر وی 400 درخت پرتقال در مزرعه اش دارد. وی از فروش پرتقال، 650 هزار روپیه نپال در سال جاری به دست آورد. درحالی که وی با افزایش تولید، درآمدش هم هر سال افزایش می یابد.

این درحالی است که کارآفرینان بسیاری مانند پیاجا و پان در روستای بسکارک هستند، که به درآمد خوبی با فروش پرتقال دست یافته اند.

باید به این نکته اشاره کرد کل درآمد سالانه پرتقال در روستای بسکارک 35 میلیون روپیه است که این مساله به دلیل آب و هوای مناسب بسکارک برای کشت پرتقال بوده است. به طوری که مصرف کنندگان محلی معتقدند که پرتقال های این منطقه در مقایسه با پرتقال سایر مناطق ،خوشمزه تر و شیرین تر هستند.

همچنین برای پیشرفت کارآفرینان پرتقال، یک زنجیره تامین جدید ایجاد شده است. اگرچه پیمانکاران برای خرید از کشاورزان در سال گذشته اقدام کردند، اما جوانان روستا به صورت مستقیم پرتقال را از مزارع به بازار منتقل می کنند که این کار باعث شده تا هزینه کمیسیون پیمانکار برای کشاورز ذخیره شود.

در حالی که جوانان در سایر مناطق به دنبال شغل هستند، بسیاری کارآفرینان جوان در پاربت توانسته اند از طریق فعالیت های کشاورزی به خود اشغالی دست یابند.

به غیر از پرتقال، مردم محلی در پاربت، در زمینه پرورش بز به گونه ای تجاری درگیر هستند. به عنوان مثال، یام بهادر گورانگ از دوداخوریا از منطقه بوکسینگ پس از شروع سرمایه گذاری، هر سال درآمدش بالاتر رفته است.

گورانگ گفت: "در حالی که جوانان به خارج از کشور برای کار می روند، من در اینجا و در روستای خودم توانسته ام دآمد خوبی داشته باشم."

وی افزود: "من 56 راس بز دارم که 31 رأس از آن ها (مادر) ماده هستند. در حالی که تقاضا برای نژاد محلی بز نر در بازار بالا است ؛ چراکه گوشت این نژادها برای خوردن بهتر هستند."

وی در حال حاضر هشت بز خود را برای فروش کنار گذاشته است . این درحالی است که خانواده گورانگ طی دو سال و نیم گذشته به پرورش بز روی آورده اند.

گورانگ معتقد است، درآمد خوب در کشاورزی بز وجود دارد و سرمایه گذاریش از بین نخواهد رفت. وی در نظر دارد تا تعداد بزهای مادر خود را افزایش دهد.

در بوکسینگ، گوشت بز در حدود 500 روپیه به ازای هر کیلوگرم است، که ارزان تر از سایر مناطق است و این یک مزیت نسبی برای فروشندگان گوشت بز به شمار می رود.

به گفته گورونگ ، گوشت بز نه تنها به بازارهای نزدیک، بلکه به بازار منطقه شهری پوخرا لخنات نیز فرستاده می شود.

ترجمه: فرحناز سپهری