Iranian Agriculture News Agency

دانشمندان و کشاورزان با یکدیگر همکاری می کنند تا علف های هرز آفریقایی را پاک سازی کنند/ دانش محلی در کنار روش های دانشمندان به مهار علف هرز آفریقایی می انجامد

همکاری بین دانشگاه فنی کوئینزلند، ایالت ولز جنوبی جدید در استرالیا و کشاورزان می تواند منجر به ریشه کن کردن نهایی علف های هرز به شدت تهاجمی آفریقایی شود که چراگاه ها و چمنزارهای طبیعی در سراسر استرالیا را تهدید می کنند.

دانشمندان و کشاورزان با یکدیگر همکاری می کنند تا علف های هرز آفریقایی را پاک سازی کنند/ دانش محلی در کنار روش های دانشمندان به مهار علف هرز آفریقایی می انجامد

همکاری بین دانشگاه فنی کوئینزلند، ایالت ولز جنوبی جدید در استرالیا و کشاورزان می تواند منجر به ریشه کن کردن نهایی علف های هرز به شدت تهاجمی آفریقایی شود که چراگاه ها و چمنزارهای طبیعی در سراسر استرالیا را تهدید می کنند.

به گزارش ایانا از سایت ساینس دیلی، آنچه آن ها کشف کرده اند این است که اطلاعات محلی کلیدی برای یک رویکرد مدیریتی موفق است.

نتایج این پژوهش که با همکاری پروفسور جنیفر فرن از دانشکده علوم زمین، محیط زیست و بیولوژیک ، اما لادوکور از دانشگاه ایتالیایی پاویا و دکتر جاش دورو از دفتر محیط زیست و میراث ایالت ولز جنوبی جدید انجام شده است، در مجله ی بین المللی محیط زیست کاربردی ( applied ecology ) منتشر شده است.

پروفسور فرن که پیش از این روش های کنترل علف ها در جنوب کوئینزلند را آزمایش کرده می گوید: "تاثیر گونه های گیاهی غیر بومی مهاجم مانند علف های هرز آفریقایی به طور فزاینده ای افزایش داشته است". "گونه های بومی آفریقای جنوبی بسیار پرطاقت هستند و برای تولیدات حیوانات و حفظ خاک ارزشمند هستند، اما در استرالیا باور بر این است این گونه ها که برای اولین بار در دهه ۱۸۰۰ به آن جا رسیده اند، توسط بسیاری از صاحبان زمین های زراعتی به عنوان گونه ای آفت در نظر گرفته شده اند، زیرا این گیاه توسط دام ها برای چریدن انتخاب نمی شوند و گیاه مذکور تمایل دارد که بر مراتع بومی غلبه کرده که باعث کاهش تنوع زیستی و عملکردهای ضروری اکوسیستم می شود.

صاحبان زمین های زراعتی در یک موقعیت منحصر به فرد قرار دارند که می توانند در مورد گونه هایی که بر مراتع چیره می شوند شهادت دهند و همچنین از موفقیت ها و شکست های خود در تلاش برای مدیریت علف های تهاجمی بیاموزند.

پروفسور فرن می افزاید:"برای این مطالعه، ما از نزدیک با ۱۵ صاحب زمین زراعتی در منطقه بیگا در ایالت ولز جنوبی جدید کار کردیم تا تغییرات ویژگی های بوم شناسانه ی جنگل های مرتعی و اثراتی که به دنبال وجود علف های هرز غیر بومی آفریقایی که بر آن ها گذاشته می شود، آزمایش کنیم". "ما سپس یک مطالعه میدانی را برای آزمایش هفت فرضیه در مورد تولیدات زمین های زراعی در ۵۷ منطقه در ۱۵ زمین زراعی دارای مالک ، راه اندازی کردیم که بسیاری از برداشت های مدیریتی را تایید می کرد".

پروفسور فرن می گوید دانه های علف های آفریقایی می توانند حتی بیشتر از ۱۷ سال عمر کنند و با چریدن حیوانات، ریزش، وسایل نقلیه، آب، علوفه و باد پراکنده شوند. آنها شرایط خشکسالی را تاب می آورند و چراگاه های با پوشش کمی از خاک نسبت به این تهاجم مستعد تر هستند.

او می گوید: " علف های هرز آفریقایی علاوه بر اینکه علف های بومی را از توان می اندازند، می توانند به اندازه ای بزرگ شوند که حرکات دام ها را محدود کنند و تبدیل به خطر برای کشاورزانی شوند که تلاش می کنند ملک خود را مکان یابی کنند"."پروژه ما اطلاعات به شدت کمک کننده ای را تولید کرد و واقعا ارزش تلاش تیمی در میان دانشمندان، دولت، گروه های مراقبت از زمین و کشاورزان را نشان داد".

او در ادامه می گوید: "یک تئوری که ما آزمایش کردیم این بود که آیا بریدن علف های هرز آفریقایی و سپس قرار دادن تعداد زیادی دام در مرتع همانطور که بعضی کشاورزان فکر می کردند موثر خواهد بود یا خیر. ما دریافتیم که خلاف آن صحیح است و این کار تنها باعث می شود این علف ها فراوان تر شوند. این کار همچنین آزمایش گرانی برای کشاورزان بود"."برعکس، ما کشف کردیم که یک تکنیک کنترل جایگزین مانند غلتک کردن یا اسپری کردن منطقه ای توسط علف کش، حتی با وجود هجوم سنگین و مقرون به صرفه بودن آن علی رغم امکان ضعیف تکرار آن موثر است".

"به طور کلی، ما دریافتیم که دانش محلی در کنار روش های دانشمندان می تواند به عنوان یک رویکرد هوشمندانه برای توسعه راه حل های مدیریتی برای کنترل و مهار علف هرز آفریقایی عمل کند، اما این رویکرد به احتمال زیاد برای فهم و مدیریت سایر گیاهان و حیوانات تهاجمی نیز مفید خواهد بود".

مترجم: بهاران پدرام

انتهای پیام

دیدگاه تان را بنویسید