Iranian Agriculture News Agency

بر اساس یک پژوهش منتشرشده در مجله زمین‌شناسی طبیعت

افزایش امکان تغذیه ۸۲۵ میلیون نفر دیگر در زمین در صورت جابه‌جایی مزارع محصولات کشاورزی با یکدیگر/ جابه‌جایی کشاورزی، پاسخگوی تنش‌های آبی

طبق یک مطالعه جدید باز ترسیم نقشه جهانی توزیع محصولات کشاورزی در زمین‌های کشاورزی موجود می‌تواند به تقاضای روزافزون غذا و سوخت در دهه‌های پیش رو پاسخ دهد و در عین حال به‌طور قابل توجهی تنش آب در مناطق کشاورزی را کاهش دهد. این مطالعه که در مجله زمین‌شناسی طبیعت منتشر شده، نخستین تلاش برای رسیدگی به نیازهای تولید غذا و پایداری منابع به‌طور همزمان و در مقیاس جهانی است.

افزایش امکان تغذیه ۸۲۵ میلیون نفر دیگر در زمین در صورت جابه‌جایی مزارع محصولات کشاورزی با یکدیگر/ جابه‌جایی کشاورزی، پاسخگوی تنش‌های آبی

طبق یک مطالعه جدید باز ترسیم نقشه جهانی توزیع محصولات کشاورزی در زمین های کشاورزی موجود می تواند به تقاضای روزافزون غذا و سوخت در دهه های پیش رو پاسخ دهد و در عین حال به طور قابل توجهی تنش آب در مناطق کشاورزی را کاهش دهد. این مطالعه که در مجله زمین شناسی طبیعت منتشر شده، اولین تلاش برای رسیدگی به نیازهای تولید غذا و پایداری منابع به طور همزمان و در مقیاس جهانی است.

به گزارش ایانا از سایت ساینس دیلی، کایل دیویس نویسنده ارشد این مطالعه و پژوهشگر دوره پسا دکتری که با موسسه زمین دانشگاه کلمبیا کار می کند می گوید این نتایج نشان می دهد که «مکان های زیادی وجود دارند که در استفاده از آب و تولید غذا ناکارآمد هستند». او می گوید این ناکارامدی ها می توانند با تعویض کشت محصولاتی که کیفیت غذایی بالاتر و تاثیرات زیست محیطی کمتری دارند اصلاح شوند.

با توجه به رشد جمعیت، رژیم های غذایی غنی تر و استفاده از سوخت های زیستی، پیش بینی می شود تقاضای کشاورزی در چند دهه آینده به طور قابل ملاحظه ای رشد کند. در این میان، انتظار می رود که تنش آب با تغییر آب و هوا بدتر شود و آبخوان های جهای به سرعت از بین بروند.در تلاشی برای رسیدگی به این چالش دوگانه، این نویسندگان به مدل های استفاده از آب و نقشه های بازدهی ۱۴ محصول عمده غذایی نگاهی انداختند. آنها به ویژه علاقه مند به شناسایی توزیع محصولاتی بودند که بتواند کاری کند تا محصولاتی که از باران تغذیه می کنند نسبت به حمله های خشکسالی کمتر آسیب پذیر باشند و مصرف آب در سیستم های آبیاری کاهش یابد.

این پژوهشگران ۱۴ محصول را که ۷۲ درصد کل محصولاتی را که در سراسر جهان برداشت می شوند را تشکیل می دهند انتخاب کردند: بادام زمینی، ذرت، ارزن، روغن نخل، تخم منداب، برنج، شلغم، ذرت خوشه ای، سویا، چغندر قند، نیشکر، آفتابگردان و گندم. میوه ها و سبزیجات مشمول نمی شدند زیرا داده های خوب در مورد نیازهای آبی آنها موجود نبود.

نقشه های جدید کشاورزی که دیویس و همکارانش آن را پیشنهاد می کنند، ۱۰ درصد کالری و ۱۹ درصد پروتئین بیشتری تولید می کند- اندازه ای مکفی برای تامین ۸۲۵ میلیون نفر دیگر- در حالیکه مصرف آب باران را تا ۱۴ درصد و آب آبیاری را تا ۱۲ درصد کاهش می دهند.

چنین پیشرفت هایی در جهان با افزایش قابل توجه تولید بادام زمینی، شلغم، سویا، ذرت خوشه ای و چغندر و کاهش ارزن، برنج، شکر و گندم که آب بیشتری مصرف می کنند اما کالری و پروتئین کمتری به ازای هر هکتار دارند بدست می آید. اما تغییرات خاص به علت تفاوت در شرایط آب و هوایی محلی، ویژگی های خاک و بازده محصولات، در کشورهای مختلف و بر اساس نوع استفاده از آب متفاوت است. برای مثال، ذرت خوشه ای که از آب باران تغذیه می کند، سویا، چغندر و گندم می توانند در غرب روسیه جایگزین ارزن، چغندر قند و آفتابگردان شوند. ذرت آبیاری شونده، ارزن و چغندر می توانند در شمال هند جایگزین برنج، ذرت خوشه ای و گندم شوند.

این مطالعه بازتوزیع محصولاتی را که می توانند در ۴۲ کشور که بسیاری از آنها در حال حاضر تحت تنش آب هستند موجب صرفه جویی در مصرف آب شود- حداقل ۲۰ درصد آب مورد نیاز برای تولیدات کشاورزی. این کشورها شامل استرالیا، هند، مکزیک، مراکش و آفریقای جنوبی می شوند. بخش عمده صرفه جویی در مصرف آب در مراکز مهم کشاورزی جهانی مانند سنترال ولی کالیفورنیا، دلتای نیل، جنوب شرقی استرالیا و جلگه سند و گنگ بدست می آید. کمبود آب در سایر مناطق مهم کشاورزی مانند غرب میانه آمریکا، بدون در نظر گرفتن انتخاب محصول ادامه دارد. برای ۶۳ کشور دیگر، که بیشتر آنها به شدت بر واردات غذا برا تامین خود تکیه دارند، این بازتوزیع موجب ایجاد بیش از ۲۰ درصد افزایش هم در تولید کالری و هم پروتئین و افزایش خود کفایی غذایی خواهد شد. این کشورها شامل اتیوپی، ایران، کنیا و اسپانیا می شوند.

این مطالعه تاکید می کند که علاوه بر موضوعات اقتصادی، بهداشتی، زیربنایی و محیط زیستی، در سالهای اخیر، برخی پژوهشگران از افزایش تقاضای جهانی محصولات از طریق تکنولوژی یا افزایش استفاده از آب و کود حمایت کرده اند. اما سرمایه گذاری عظیم تکنولوژیک برای کشاورزان روستایی خرد، خارج از دسترس خواهد بود و بسیاری از روش های بهره وری پیشنهادی آب برای محافظت در مقابل تنش های آبی- مانند افزایش بهره وری آبیاری و کشت محصولات پر بازده، کاهش پروتئین حیوانی در رژیم غذایی و به حداقل رساندن زباله های مواد غذایی- برای اجرا، با موانع قابل توجهی مواجه است.

این مقاله جدید با موضوع مدل توزیع محصولات، نیازمند سرمایه گذاری عظیم تکنولوژیک نیست. همچنین موجب از دست رفتن تنوع محصولات یا مواد مغذی خاک نمی شود که در غیر این صورت کشاورزی را در مقابل خشکسالی، آفات و سایر صدمه ها آسیب پذیرتر می کرد. دیویس می گوید این یافته ها تنها یک نقطه شروع هستند و نه نتیجه نهایی. این پژوهش موانع بالقوه فرهنگی یا سیاسی، عرضه و تقاضای بازار، ترجیحات غذایی یا الگوهای مصرف را در نظر نگرفته است، که نیاز است در پژوهش های آینده آزمایش شوند. او می گوید این یافته ها «می توانند به عنوان یکی از ابزارهای مختلف برای پایدار سازی بیشتر سیستم های غذایی استفاده شوند».

دیویس اکنون در حال راه اندازی یک مطالعه مکمل در هند که برنج و گندم یارانه هنگفتی دریافت می کنند است. او و همکارانش در حال آزمایش تاثیری هستند که جایگزین کردن غلات سنتی دارای مواد مغذی بیشتر با آن دست محصولات یارانه ای، بر مصرف آب و تولید مواد غذایی خواهد داشت و اینکه چگونه این غلات جایگزین برای رقابت در بازار باید قیمت گذاری شوند و چگونه الگوهای مصرف و ترجیحات رژیم غذایی بر تصویب آنها اثر می گذارد هستند.

دیویس می گوید «اگر ما به جنبه های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی امنیت غذایی در یک کشور خاص فکر کنیم و از نزدیک با تصمیم گیرندگان محلی کار کنیم، می توانیم راه حل هایی متناسب با نیازها و اهداف مردم آن کشور ایجاد کنیم».

مترجم: بهاران پدرام

انتهای پیام

دیدگاه تان را بنویسید