Iranian Agriculture News Agency

یادداشت

آقای نوبخت! منادی کدام اقتصاد مقاومتی هستید؟

محمد باقر نوبخت سخنگوی دولت و ریاست سازمان برنامه و بودجه سرانجام و پس از چهار ماه و نیم انتظار بیهوده، خبر از عدم تغییر در نرخ خرید گندم را برای سال 1397 دادند. وی در حاشیه جلسه 13 بهمن ماه سال جاری مجلس شورای اسلامی با اعلام اینکه در سال آینده قیمت گندم تغییری پیدا نخواهد کرد گفت: تا زمانی که دولت تصمیم جدیدی در این رابطه نگیرد، قیمت گندم مانند سال گذشته خواهد بود.!

آقای نوبخت! منادی کدام اقتصاد مقاومتی هستید؟

علی قلی ایمانی-رییس بنیاد توانمندسازی گندمکاران ایران

محمد باقر نوبخت سخنگوی دولت و ریاست سازمان برنامه و بودجه سرانجام و پس از چهار ماه و نیم انتظار بیهوده، خبر از عدم تغییر در نرخ خرید گندم را برای سال 1397 دادند. وی در حاشیه جلسه 13 بهمن ماه سال جاری مجلس شورای اسلامی با اعلام اینکه در سال آینده قیمت گندم تغییری پیدا نخواهد کرد گفت: تا زمانی که دولت تصمیم جدیدی در این رابطه نگیرد، قیمت گندم مانند سال گذشته خواهد بود.!

گرچه در این شرایط که دولت دوازدهم آماج مشکلات متعدد از زمین های لرزان تا آسمان خشک است بنای خرده گیری ندارم اما بدون تردید چنین تصمیمی با وعده ها و محورهای سیاست رییس دولت دوازدهم نیز منافات دارد. هنوز سخنرانی جناب آقای روحانی و وعده های حمایتی ایشان از توسعه پایدار در بخش کشاورزی در مراسم شکرگزاری رکورد شکنی تولید گندم در سال 1396 در خاطر بسیاری مرور می شود. وعده هایی که بر عزم دولت ایشان از بهره برداران آسیب پذیر بخش کشاورزی تاکید شده و امید ها آفرید. شگفتا که مشاوران و تصمیم گیران حوزه اقتصاد کلان کشور و همسوی آسمانی که مدت ها در قهر و عتاب قرار دارد بر این انتظار طولانی خط بطلان کشیده اند. آنها حتی بر خلاف مصوبات قانونی موجود روی در نقاب کم مهری به قشر تولید کننده نهاده اند. طبق تبصره یک قانون تضمین خرید محصولات اساسی کشاورزی مصوب 21 شهریور 1368، وزارت جهاد کشاورزی موظف است هر ساله قیمت خرید تضمینی محصولات را با رعایت هزینه های واقعی تولید و در یک واحد بهره برداری متعارف و حفظ رابطه مبادله در داخل و خارج بخش کشاورزی تعیین و حداکثر تا پایان تیرماه به هیات دولت تقدیم کند.

ای کاش سخنگوی با وجاهت و خوش پوش دولت که خود ار تصمیم گیران اصلی در حوزه اقتصاد هستند به دوراز تشریفات و برای مدت کوتاهی در فضای واقعی چهار میلیون تولید کننده بخش کشاورزی قرار می گرفتند. بهره بردارانی که ناگزیرند سقف معیشت خودرا بر درآمد حداکثر دو هکتار زمین آبی قرار دهند. زمین هایی که در تنش های اقلیمی موجود عمدتا در زراعت های زمستانه در حال پایداری هستند. زراعت های زمستانه ای که اکثرا از گندم ، جو و کلزا تشکیل شده است. آیا دولت می خواهد تنها با نگاه تجاری به معیشت این چهار میلیون بهره بردار که با سیلی سرخی بر چهره دارند بنگرد؟ چرا بجای حفظ جایگاه تولید سرانجام با صدقه از منزلت آنان می کاهیم؟ چرا در خصوص قیمت گذاری نرخ بنزین چنین نگاه و ارزیابی خشک تجاری لحاظ نمی شود؟ با توجه به اینکه کشورما چهار برابرمیانگین جهانی انرژی های تجدید ناپذیر خودرا مصرف می کند آیا بایستی با این سخاوت نابجا برای هر لیتر بنزین 1600 تومان یارانه پرداخت کنیم؟ سخاوتی که جز آلودن هوا ، کاستن از توان عمومی و خالی شدن جیب آیندگان نتیجه ای در بر ندارد . چرا در چنین شرایطی بارسنگین مهار نسبی تورم را بر شانه های نحیف کشاورزان می نهیم؟ آقای نوبخت در مصاحبه های متعدد فراموش نمی کنند که با قید " اقتصاد مقاومتی " سخنانشان را زینت دهند. آیا چنین سیاست های تولید ستیزی می تواند همسوی اقتصاد مقاومتی و با محور توسعه پایدار باشد؟ در شرایطی که دست های آهنینی را می بینیم که با دستکش هایی مخملین و بنام دفاع از مصرف کنندگان بر تلاش های مدیریت بخش کشاورزی چنگ می اندازد آیا از آمثال اقای نوبخت جز چشم یاری انتظار می رود؟ سخنگویی که بمناسبت های مختلف بر تطبیق دریافتی های کارکنان در دستگاه های دولتی و خصوصی با نرخ تورم در سال 1397 تاکید دارد چگونه پیام آور کم مهری به کشاورزانی می شود که بهر شیوه ای بایستی در این شرایط بحران اقلیمی مورد حمایت قرار گیرند؟ آیا به این ترتیب پای تولیدکنندگانی را که وزیر جهاد کشاورزی و با فروتنی بر دستانشان بوسه می زند نشکسته ایم؟

انتهای پیام

دیدگاه تان را بنویسید