بزرگترین هدف ما صادرات است

کار را چه زمانی و چگونه آغاز کردید؟

من سال 51 توانستم لیسانس کشاورزی را از دانشگاه تبریز بگیرم. در آن زمان چون ورزش می کردم با داروهای شیمیایی میانه خوبی نداشتم. برای همین از همان سال‌ها در مورد گیاهان دارویی مطالعه کردم. چند سال پس از اینکه دانشگاه تمام شد فعالیت تحقیقاتی خود را آغازکردم. در سال 63 کار تحقیقاتی آغاز شد و در سال 78 نتیجه تحقیقات جواب داد. سال 88 من به عنوان کار افرین برتر استانی انتخاب شدم و پس از آن به تهران معرفی شدم.

چرا گیاهان دارویی را برای فعالیت انتخاب کردید؟

گیاهان دارویی در ایران پتانسیل زیادی دارد. متاسفانه در ایران کشاورزی فقط به کشت گندم و جو و محصولات این چنینی محدود شده است. اما ایران توانایی کاشت متنوع‌ترین گیاهان دارویی را دارد و با کمی تحقیقات می‌توان کارهایی را انجام داد که در جهان مشابه آن وجود ندارد.

محصولی هم دارید که تولید خودتان باشد؟

بله. من در سال‌های اخیر در زمینه تولید دارویی برای پیشگیری و درمان آسیب‌های مفصلی تلاش کردم. نتیجه این تحقیقات تولید یک پماد گیاهی است که تاکنون توانسته بسیار راضی کننده باشد و مشابه خارج آن هم وجود ندارد. این محصول در مقابل بسیاری از داروهای شیمایی قرار گرفته که پزشکان ما بدون هیچ تردیدی آن را تجویز می کنند.

محصول را در کجا تولید می کنید؟

در حال حاضر پماد را در خانه تولید می‌کنم و سفارش‌های زیادی هم دارد. خیلی از کسانی که بیماری های مفصلی دارند این پماد را می‌شناسند و از آن استفاده کرده‌اند. برای تولید انبوه این محصول هم برنامه داریم و در همین زمینه یک قرارداد با یک شرکت امضا کرده‌ایم که به زودی خط تولید این پماد را راه اندازی خواهد کرد.

کار را با چند نفر نیرو آغاز کردید؟

کار من از ابتدا تحقیقاتی شروع شد و برنامه ریزی روی اشتغال‌زایی نبود. جایزه کارآفرین برتر را هم به دلیل خلاقیت و نوآورانه بودن کار گرفته‌ام. در حال حاضر هم که در خانه کار می‌کنم چند نفری به صورت نیمه وقت با من همکاری می‌کنند. اما مسئولیت اصلی کار را خودم بر عهده دارم .

با چقدر سرمایه کار را شروع کردید؟

من از سال 63 تا 78 که تحقیقات نتیجه داد 5 میلیون تومان هزینه کردم. این هزینه‌ها را شخصی پراخت کردم. بعد از سال 78 که توانستیم محصول تولید کنیم دیگر نیاز به هزینه کرد شخصی نبود و فروش محصولات خودش هزینه‌های تولید را تامین می‌کند.

تسهیلاتی هم دریافت کرده‌اید؟

هیچوقت حتی یک ریال هم هزینه دریافت نکردم. چون اعتقادی به آن ندارم. من فکر می‌کنم اگر کسی قرار است اسم خودش را کارآفرین بگذار باید بتواند از کمترین امکانات بیشترین بهره را ببرد. خیلی‌ها به اسم کارآفرینی وام‌ می‌گیرند و بدهی‌های میلیاردی به بانک‌ها دارند. اسم این افراد کارآفرین نیست. کسی که با وام‌های میلیاردی ایجاد اشتغال می‌کند در بهترین حالت کارفرماست نه کارآفرین. متاسفانه در این سال‌ها کسانی به عنوان کارآفرین معرفی شده‌اند که میلیاردها بدهی بانکی دارند و کارخانه یا شرکت تاسیس شده‌شان هم در حال ورشکستی است.

یعنی همه با 5 میلون می‌توانند کار آفرین باشند؟

چرا نمی شود. من به بسیاری از دوستان خودم گفتم که با 10 میلیون میتوانید کار راه بیاندازید و چند نفر را بهم مشغول به کار کنید. فقط کافی است از این افراد حمایت شود. آن هم نه حمایت مالی ، برایشان تبلیغ کنید. محصولشان را معرفی کنید تا در کشور کسی مشابه خارجی آن را نخرد. اگر کار خوب باشد همین که مردم آن را بشناسند برای موفقیت کافی است.

شما به صادرات محصول هم فکر کرده‌اید؟

بزرگترین هدف ما صادرات است فکر می‌کنم اگر در ایران شغلی بدون برنامه‌ریزی برای صادرات به وجود آید محکوم به شکست خواهد بود. در ایران کسی به کالای ایرانی اعتماد نمی‌کند و آن را نمی‌خرد مگر اینکه معیارهای صادرات را داشته باشد. مثلا در بسیاری از کالاها که ما در صادرات اسم و رسم جهانی داریم مردم کشور هم آن را می‌خرند اما اگر کالایی برای مصرف داخلی باشد کسی به آن اعتماد ندارد.