از شغلم استعفا دادم تا کاری بکنم که مردم خوشحال شوند

به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر کسب و کارهای سنتی زمین بازی را به کسب و کارهای نوپا اما نوین و آنلاین واگذار کرده‌اند. اگر چه این موضوع در برخی از موراد انتقادهایی را به همراه داشته اما در نهایت نمی‌توان آن را کتمان کرد یا نادیده گرفت.

مجتبی ثباتیان موسس و ایده پرداز استارتاپ خدماتی «آنلاین کادو» است. او درباره راه‌اندازی این کار به خبرنگار اجتماعی ایانا می‌گوید: ایده راه‌اندازی این استارتاپ از زمانی در ذهن من شکل گرفت که در یک ارگان دولتی مسئول بخش کارآفرینی بودم. هر روز با موارد زیادی رو به رو بودم تا اینکه فکر کردم یک کار خدماتی می‌تواند چالش‌ها زیادی را حل کند.

‌او می‌گوید این ایده زمانی به ذهنش خطور کرده که خودش را جای بسیاری از مردم تهران گذاشته: من آدم تنبلی هستم. برای من سخت‌ترین کار این است که زمانی را صرف خرید کادو برای دیگران کنم. پیش آماده برای تهیه یک کادو یا مجبور بودم یک هدیه نامناسب برای آن شخص تهیه کنم و یا پول زیادی را بابت خرید هدیه در دقیقه نود بدهم. این بود که به ذهنم رسید اگر مکانی برای خرید آنلاین آد‌م‌هایی مثل من وجود داشته باشد حتما از آن استقبال می‌شود.

ثباتیان می‌گوید: پس از اینکه این ایده به ذهنم رسید نزدیک 2 سال در حالی که کارمند بودم این ایده را بررسی کردم. ایده‌های مشابه را در داخل و خارج از کشور بررسی کردیم وسرانجام ایده را به شکل یک طرح اقتصادی ساماندهی کردیم.

ماجرا اما برای مجتبی ثباتیان از اسفند ماه سال گذشته به صورت عملی جدی شد. او در همان نیمه اسفند استعفای خود را از شغل اش اعلام کرد و به دنبال راهاندازی شغل جدیدش رفت. خودش می‌گوید: چند ماهی کار طراحی و بارگذاری سایت طول کشید. ما تلاش کردیم تا بهترین تیم طراحی سایت در ایران را برای این کار به خدمت بگیریم چرا که تصمیم داشتیم خدماتی که در سایت خود ارائه می‌دهیم از هر نظر منحصر به فرد باشد.

ما پیش‌بینی کرده‌ایم که بسیاری از مردم فضای آنلاین را نمی‌شناسند. یعنی کار با اینترنت برایشان کمی مشکل است. برخی دیگر از مردم به این فضای آنلاین اعتماد نمی‌کنند. برای همین ما سعی کردیم طراحی سایت را طوری انجام دهیم که مشتری در جریان تمامی مراحل آماده سازی هدیه باشد به طوری که انگار حضوری در حال خرید کردن است.

او در ادامه می‌گوید: موضوع دیگر این است که بسیاری از شهروندان به خصوص در تهران شاید چند ساعت مانده به یک مناسبت تصمیم دارند هدیه تهیه کنند. ما کار را برای آنها آسان کرده‌ایم. به طوری که پس از اتمام سفارش کمتر از سه ساعت هدیه با همان مشخصات تعیین شده به دست مشتری خواهد رسید.

اگر چه این سایت کمتر از 3 ماه است که راه اندازی شده اما موسس‌اش می گوید تا به اینجا پیشرفت عالی بوده است. او توضیح می‌دهد: در حال حاضر 3 پیشنهاد راه اندازی نمایندگی در شهرهای اصفهان، یزد و شیراز داشته‌ایم. اما فعلا می‌خواهیم تمرکزمان بر روی تهران باشد تا پروژه به صورت کامل و مطلوب اجرا شود.

ثباتیان می‌گوید ایده این کار را به تنهایی پروده و ان را شروع کرده اما در زمان راه اندازی کار یک تیم سه نفره بوده‌اند. این شرکت توانسته تا اینجای کار به صورت مستقیم برای 11 نفر اشتغال ایجاد کند. البته افراد زیادی هم به صورت غیر مستقیم با آنها فعالیت می کنند.

این سایت نقطه اشتراک‌های زیادی با نمونه‌های مشابه دارد. اما یک چیز انها را از رقبایشان متمایز کرده است . ثباتیان می‌گوید: تمرکز ما بر روی خدمات است. فروش کالا کار اصلی ما نیست. ما می‌خواهیم کاری کنیم آدمها از اتفاقات و مناسب‌ها لذت ببرند. در این بخش خدماتی برای هر قشر ارائه می کنیم که به ان خدمات سورپرایز می گوییم. 

ثباتیان درباره هزینه راه اندازی و شروع کار می‌گوید: در ابتدا شاید نزدیک به یک میلیون تومان برای طراحی سایت هزینه کردم. بعد از آن به دنیال یک طراحی بهتر رفتیم که هزینه آن برای ما بسیار زیاد شد اما کار حرفهای انجام داده‌ایم. به مرور هزینه کرد برای پرداختیهای نیروی انسانی بود. همه این هزینه‌ها را به صورت شخصی انجام داده‌ایم.

آنطور که این کار افرین می‌گوید تا کنون موفق نشده هیچ تسهیلاتی دریافت کند: چند باری برای گرفتن تسهیلات به بانک های مختلف مراجعه کردیم اما چون من یک کارمند ساده بودم و گردش حساب زیادی نداشتم بانک برای دادن تسهیلات اعتماد نکرد. فعلا کار را با هزینه‌های شخصی پیش می‌بریم و به اسپانسر و یا گرفتن تسهیلات هم امیدواریم.

او گلایه‌ای هم از متولیان کارهای استارتاپی دارد. ثباتی می‌گوید با وجود اتمام تمامی مراحل قانونی برای راهاندازی کار هنوز هیچ کمکی از نظر مالی به آنها نشده است. او می گوید: ما تصمیم گرفته ایم خلاف جریان آب شنا کنیم. یعنی به جای اینکه به دنبال کسانی باشیم تا از ما حمایت کنند تصمیم داریم کارمان را بزرگ کنیم تا آن آدم ها به سراغ ما و کارمان بیایند.

گفت و گو: سارا عودی زارع