آمریکا را رها کردم تا در روستا کشاورزی کنم

ناهید اهل حق مهندسی سازه خوانده و همسرش تحصیلکرده مدیریت مالی است. آنها یکی از نمونه‌های موفق مهاجرت معکوس هم به کشور و بعد از آن هم به روستا هستند. او درباره تصمیمش برای بازگشت به ایران و شروع کار کشاورزی می‌گوید: پس از آن که تحصیل‌مان در آمریکا تمام شد برگشتیم و در باغ‌هایی که از خانواده پدری‌مان ارث رسیده بود شروع به کار کردیم. در سال های اول در تهران ساکن بودیم و به روستا رفت و آمد داشتیم اما چند سالی است که که به صورت دائمی در روستا ساکن هستیم و کشاورزی می‌کنیم.

من و همسرم با حدود ۲۰ میلیون در همان سال ۷۷ کار را شروع کردم. آن زمان فقط دو نفر بودیم و با سرمایه شخصی خودمان کار کردیم. کشاورزی و باغ داری طوری است که هر چقدر در آن هزینه کنیم به همان اندازه سود خواهد داد. ما هم پس اندازی که آن سال داشتیم را هزینه کردیم و پس از چند سال کار روی روال افتاد. اوایل کار مان دو نفر بودیم اما الان حدود ۸ نفر به صورت دائم و در فصل میوه هم نزدیک ۴۰ نفر با ما همکاری می کنند.

او از دست واسطه‌ها در خرید و فروش محصولات هم گلایه دارد: مثلا زرد آلو را از ما ۲ هزار و پانصد تومان می خرند اما می بینیم در بازار همین زرد آلو بالای ۱۲ هزار تومن فروخته می شود. البته این برای هر سال نیست. مثلا سال قبل زرد‌ آلوها را نخریدند و مجبور شدیم یا آنها را دور بریزیم و یا با قیمت ۴۰۰ یا ۵۰۰ تومان بفروشیم. معمولا ما محصول را به یک واسطه می فروشیم. تنها در مورد خرمالو که محصول اصلی روستای ما است در همان باغ محصول خریداری می‌شود.

او درباره مکانیزه کردن کشاورزی و نتایج مثبتی که این شیوه در تولید محصول دارد می گوید: در روستای ما تنها یک نفر توانسته از آبیاری قطره ای استفاده کند. این آبیاری خیلی پر هزینه است اما از طرفی دیگر کشاورز با مشکل کمبود آب مواجه نخواهد شد. الان بیشتر روستای ما مشکل کم آبی دارد. سیستم آبیاری که قطره‌ای باشد ما با آب کم هم محصول تولید می کنیم اما این مقدار آب کفاف کشاورزی غرق‌آبی را نمی‌دهد.

او می‌گوید از ابتدای شروع کشاورزی و باغ داری تسهیلاتی از هیچ ارگانی دریافت نکرده اما حالا امیدوار است که جهاد کشاورزی در موضوع آبیاری قطره به آنها کمک کند و یا دولت در تامین آب و پمپاژ یکی از حوض های اطراف روستا به یاری کشاورزیان بیاید. اگر مسئله آب حل شود ما دیگر مشکل بزرگی نداریم. می‌ماند دست واسطه ها که آن‌هم اگر سیستم‌های آنلاین خری و فروش موه به سراغ کشاورزان روستا بیاید حل خواهد شد.

او به برخی از استارت آپ هایی اشاره میکند که بدون  واسطه میوه را کشاورز میخرند و به دست مشتری می رساند: تا الان که هیچ کدام از این شرکت ها به سراغ روستای ما نیامده. اما اگر بیایند هم ما بیشتر سود می‌کنیم ، هم خودشان هم مردم. اگر چنین شرایطی پیش بیاید دیگر کسی میوه را به واسطه نمیدهد و از طرفی میوه هم روی دست کشاورز نمی‌ماند.

ناهید اهل حق می گوید: کشاورزی برای مردم روستا خیلی جدی است. ابزارآلات کشاورزی که مدرن شد کار کشاورزان خیلی راحت‌تر شد. دیگر نیازی به شخم زنی با بیل یا برداشت با داش نیست. همه اینها مدرن شده اما مشکل اصلی در حال حاضر کمبود اب است. تنها خواسته ما این است که یک ارگان این مشکل را حل کند. کشاورزی اگر در این روستا از بین برود مردم دیگر کاری برای انجام دادن نخواهند شد. بیکار می شوند و تصمیم به مهاجرت می‌گیرند. مثل خیلی از روستاییان دیگر که به دلیل همین مشکل خانه و کارشان را رها کرده‌اند.

گفت و گو: سارا عودی زارع