مدیریت منابع آبی مساله‌ساز می‌شود

به گزارش ایانا، باران‌های شدیدی که در بهار گذشته (پر بارش ترین سال در نیم قرن اخیر ) در اسپانیا بارید، مشکل خشکسالی را تا حدودی حل کرد اما به دلیل مشکلات ساختاری و کسری شدید آب در شبه جزیره‌ ایبری، مشکل کمبود آب حل نشده است .
کارشناسان می‌‌گویند این مشکلات ساختاری، نتیجه یک تناقض اقتصادی و اجتماعی است زیرا فعالیت‌هایی‌ نظیر کشاورزی، گردشگری و تولید انرژی برق آبی‌ که نیاز بیشتری به آب دارند، در مناطقی توسعه یافته که آب کم است.
مناطق اطراف رودهای 'سگورا' و 'گوادالکیویر' دو رودخانه بزرگ اسپانیا، کمبود بزرگ آب وجود دارد و به رغم آن، میزان مصرف آب آنها بیشتر از آن چیزی است که به طور معمولی به دست می‌ آورد.
کارشناسان معتقدند که اسپانیا یک استثنا نیست و این امر در همه جهان اتفاق می‌ افتد زیرا آب، محور توسعه منطقه ای است، دقیقا نقطه ای که کمبود بارش وجود دارد.
'کارلوس ماریو گومز' استاد تحلیل اقتصادی دانشگاه «آلکالا ده هنارس» مادرید که کارشناس مسائل آب است، در این مورد می‌ گوید: اکنون باید کسری آب در شبه جزیره‌ ایبری، که تغییرات آب و هوایی در این نقطه نوسانات شدیدتری را نشان می‌ دهد را مورد بررسی قرار داد.
مطابق آنچه ایرنا گزارش داده است، در سال‌های اخیر، اسپانیا برای کاهش کمبود، از انتقال آب از یک منطقه به منطقه دیگر استفاده کرد که به گفته این کارشناس، این روند را باید محتاطانه نگاه کرد زیرا انتقال آب می‌ تواند مشکلات کمبود آب را به دیگر مناطق نیز گسترش دهد، افزون بر در مناطق کم آب انتظاراتی را به وجود می آورد که نمی توان به آن عمل کرد.
کانال انتقال آب میان رودخانه 'تاخو' در مرکز اسپانیا به رودخانه 'سگورا' در جنوب که طول آن 292 کیلومتر است، بارزترین نمونه این انتقال آب می‌ باشد. این کانال در زمان خود برای انتقال 1هزار میلیون متر مکعب آب در سال طراحی شده بود، اما در نهایت نتوانسته بیش از 350 میلیون متر مکعب را انتقال دهد زیرا روخانه تاخو ظرفیت کافی‌ برای انتقال بیشتر ندارد.
با ساخت این کانال، فعالیت هایی در کنار آن ایجاد شدند که هر کدام از آنها آب زیادی نیاز دارند به طوری که این کانال باید به آنها نیز آب انتقال دهد. در نتیجه، آبی که باید به مقصد پایانی برسد همچنان کاهش می‌ یابد و با توجه به اینکه تاخو ، آب کافی‌ ندارد، هیچکدام از درخواست کنندگان آب به انتظارات خود دست نیافته ا‌ند و این کمبود آب به این مناطق گسترش یافته است.
دولت اسپانیا علاوه بر انتقال آب، به ایجاد تأسیسات آب شیرین کن به عنوان یکی‌ دیگر از سیاست ها علیه خشکسالی ساختاری اقام کرده اما آغاز چنین روندی نیز موفق نشده کمبود آب در مناطق بحران زده را جبران کند. به گفته کارشناسان، دولت ها باید این سرمایه گذاری های میلیاردی را صرف حل مشکل دایمی کمبود آب و نه برای حل کمبود موقت باران اختصاص می‌ دادند.
کارشناسان اسپانیایی تاکید بر صرفه جوئی آب در کشوری دارند که در آن، کشاورزی 80 درصد، شهرها و روستاها 14 درصد و صنعت 6 درصد مصرف آب را به خود اختصاص می‌ دهد.
در اسپانیا، کشمکش ها بر سر استفاده از منابع آبی‌، به طور عمده در ارتباط با خشکسالی می‌ باشد. کارشناسان معتقدند که این موضوع، بیشتر به دلیل عدم شناخت پیشرفت های علمی‌، فناوری و اجتماعی و اقتصادی از سوی برخی‌ از مدیران آب است و اگر این پیشرفت ها را در نظر داشته باشیم، در واقع کمبود آب وجود ندارد بلکه مشکل، سوءمدیریت منابع آبی است.
براین اساس، واقعیت مشکل خشکسالی در دو مساله اساسی‌ نهفته است؛ نخست اینکه برنامه ریزی آبی‌ با واقعیت اقلیمی منطقه تطبیق داده نشده است.
افزون بر آن، ساز و کارهای شناسایی خشکسالی نامتناسب هستند زیرا خشکسالی آب و هوایی را با کمبود ناشی‌ از مدیریت نامناسب ترکیب و بدین صورت مانع از تصمیم گیری مناسب در حوزه منابع آبی خواهد شد.