ایانا از پنجره‌ای نو

دگرگونی پرشتاب در عرصه ارتباطات و فناوری‌های آن طی دو دهه اخیر بسیاری از مناسبات و کنش‌های اجتماعی را تحت‌تأثیر قرار داده است. شتابی که گاه از سرعت باورها پیشی گرفته و سیاره زمین را به خانه‌ای کوچک برای جامعه بزرگ بشری تبدیل کرده است. بخش کشاورزی کشورمان نیز که در خلال پنج دهه گذشته تحولات عمیقی را از مرحله مناسبات فئودالیسم تا نظام‌های بهره‌برداری خرده و بزرگ‌مالکی تجربه کرده است از این تحولات بی‌نصیب نبوده است. جامعه بهره‌برداران این بخش به دلیل پراکندگی در گستره کشور و نیز پیشینه فرهنگی و تاریخی‌اش اتفاقاً در معرض بیشترین اثرگذاری از توسعه فناوری‌های نوین ارتباطات قرار داشته است. تغییراتی که ظرفیت و مطالبات این جامعه را برای تأمین معیشت خود و نقش‌آفرینی در تولید ملی بسیار متفاوت از گذشته کرده است. از  طرف دیگر مدیریت بخش کشاورزی در جهت صیانت از توسعه پایدار ناگزیر از حضور در بازار مصرف و تنظیم آن شده است؛ بنابراین مخاطبان سیاست‌های اجرایی مدیریت این بخش کشاورزی از محدوده بهره‌برداران آن فراتر و تمامی جامعه ما در شبکه مصرف را نیز در برمی‌گیرد. شبکه اجتناب‌ناپذیری که ضرورت میز خطابه‌های ارتباطی رسانا بین دستگاه‌های اجرایی و تولید و نیز مصرف‌کنندگان ایجاب می‌کند، میز خطابه‌هایی که از کلیشه نهادهای روابط عمومی به سیاق گذشته فراتر بروند و با بهره‌گیری از فناوری‌های ارتباطات همراه همیشگی آنان باشد.

خبرگزاری ایانا در سال 1383 باهدف گسترش آگاهی و ساماندهی مطالبات مدنی جامعه هدف و نهادینه ساختن سیاست‌های خرد و کلان  در جهت توسعه پایدار بخش کشاورزی تشکیل شد. رسانه‌ای که گرچه وجودش مبرم اما تا مهروموم‌ها به‌قدر قامتش تجلی نداشت.

نشانه‌ها حاکی از آن است که بخش کشاورزی در رویارویی با تغییرات اقلیمی و بحران خشکسالی در جستجوی هویت حیاتی خود در تلاش و تکاپو است. این بخش عزم بر آن دارد که به‌تدریج خرج خود را از کیسه نفت جدا و عمود  خیمه امنیت غذایی را بر زمین مهربان کشورمان بزند. در چنین بزنگاه و شرایطی و با مدد از فرایند گسترش فناوری ارتباطات، بدون تردید این خبرگزاری می‌تواند صدای مشترک مردم و مسئولین برای توسعه اقتصادی کشور باشد. خبرگزاری ایانا در چنین بستری از ضرورت برای توسعه خود، اکنون با نمایی دگرگون و تازه‌، گام در وادی استقلال گذاشته تا در این راه دشوار و اجتناب‌ناپذیر، نقشی از شکوفایی بر تارک کشورمان بزند. راهی که در آن دست نیاز به‌سوی تمامی آگاهان و صاحب‌نظرانی دارد که در پایبندی به منافع ملی و عهد خود هرگز راضی نخواهند بود که جز از خوان گسترده آفریدگارشان در این سرزمین برگیرند. خوانی که در سخاوتش رنگ گرسنگی را از نمای مردمان ما خواهد زدود.