سرمایه گذاری و برنامه‌ریزی بلندمدت؛ لازمه خودکفایی در تولید دانه‌های روغنی

خسرو شهبازی با اشاره به نقش تاثیرگذار کشت دانه‌های روغنی افزود: با توجه به اینکه حدود 90درصد از نیاز کشور به روغن از طریق واردات روغن خام یا دانه‌های روغنی تامین می‌شود و با توجه به استراتژیک بودن روغن و نقش آن در تامین امنیت غذایی، لازم است که میزان وابستگی با افزایش تولید داخلی جبران شود.

رئیس سازمان جهاد کشاورزی آذربایجان غربی با بیان اینکه بیشتر دانه‌های روغنی در اکثر اراضی کشور قابل کشت بوده و نیاز غذایی بالایی ندارند، اظهار کرد: عمده ترین دانه روغنی در کشور کلزا بوده که بعد از آن می‌توان به سویا، آفتابگردان روغنی، کنجد، گلرنگ و کاملینا اشاره کرد.

شهبازی در مقایسه بین کشت سویا با سایر دانه‌های روغنی ادامه داد: سویا جزو دانه‌های روغنی سازگار با اقلیم مرطوب و خاک‌های اسیدی است، اما سایر دانه‌های روغنی مثل کلزا، کنجد و آفتابگردان روغنی نیاز آبی کمتری داشته و حتی محصولاتی مثل گلرنگ و کاملینا به صورت دیم کشت می‌شود.

رئیس جهاد کشاورزی استان تصریح کرد: در اکثر استان‌های کشور امکان کشت و تولید بخشی از دانه‌های روغنی وجود دارد ولی بیشترین سطح کشت بخصوص کلزا در استان‌های خوزستان‌، گلستان و کرمانشاه است و در آذربایجان غربی نیز بیشترین سطوح کشت مربوط به شهرستانهای نقده، بوکان، پلدشت و میاندوآب است.

وی در خصوص میزان برداشت دانه‌های روغنی در هر هکتار گفت: میزان تولید بسته به نوع محصول فرق می‌کند، در محصولات آبی مانند کلزا میانگین تولید حدود 3 هزار و دو هزار و 500 کیلوگرم در هکتار و در محصولات دیم مانند گلرنگ میانگین تولید 500-700 کیلوگرم در هکتار است.

شهبازی با اشاره به عوامل موثر در کاهش کشت دانه‌ روغنی کلزا خاطرنشان کرد: کاهش بارندگی و عدم تامین آب برای کشت‌های پاییزه در برخی از استان‌ها، مشکلات ناشی از خرید تضمینی و پرداخت به موقع بهاء کلزا از عوامل تاثیرگذار بر کاهش سطح زیر کشت این محصول است.