رئیس سازمان امور عشایر در ایانا از طرح کانون توسعه اسکان گفت :
با امکانات بیشتر از روستا عشایر را اسکان می‌دهیم
اگرچه بسیاری از سیاستگذاری‌های اجتماعی پس از انقلاب تغییر کرده است اما طرح ساماندهی عشایر ظاهرا همچنان باقی است. رئیس سازمان امور عشایر تفاوت‌های بین این دو طرح را تشریح کرد.
طرح ساماندهی عشایر با هدف ارتقا سطح علمی و آموزشی آن ها از سال 1371 به صورت جدی پیگیری شد تا با تحقق یکجانشینی امکانات بیشتری برای آن ها فراهم شود و در برنامه دوم توسعه به عنوان یکی وظایف اصلی سازمان امور عشایری تعریف شده است.
کرمعلی قندالی، رئیس سازمان امور عشایر وزارت جهاد و کشاورزی، در جریان بازدید از ایانا در گفتگو با خبرنگار اجتماعی این خبرگزاری گفت: «آن‌چه قبل از انقلاب اجرا می‌شد، اصطلاحا تخته‌قاپو نام داشت و ظاهرا اجباری بود اما پس از انقلاب ما هیچ اجباری در این حوزه نداشتیم و فقط برای اسکان عشایر داوطلب صورت می‌گیرد.»
قندالی درباره اهداف ساماندهی عشایر گفت: «نام دقیق این طرح، کانون توسعه اسکان است. منظور از توسعه، تجدید منابعی است که عشایر بتوانند آن‌ها را از نظر درآمد، روش معیشت و فعالیت‌هایشان بکار بگیرند. به عنوان مثال برای عشایر داوطلب اسکان، زمین‌های کشاورزی ایجاد کرده‌ایم و تلاش کرده‌ایم آن‌ها را از دامداری به سمت دامپروری متکی به زراعت سوق دهیم.»
وی همچنین افزود: «راهی جز اجرای این طرح نداشته‌ایم زیرا ما با سرریز جمعیت مواجه‌ایم. یعنی افراد از روستا به شهر و از بخش‌های عشایری به روستا مهاجرت می‌کنند. همچنین مراتع و منابع عشایری محدود است و پاسخگوی رشد جمعیتی نیست. جمعیت عشایر سال 1366 یک میلیون و 300 هزار نفر بوده است و این رقم طی بیست سال اخیر ثابت مانده است و سیاست فعلی ما نیز حفط همین جمعیت و ساماندهی سرریز آن است.»
رئیس سازمان امور عشایر با اشاره به اینکه از آغاز انقلاب تاکنون 90 هزار خانوار اسکان داده شده‌اند، گفت: «بخشی از عشایر به دلیل کهولت سن خواهان سکونت در این مناطق هستند.»
قندالی درباره امکانات روستاهای ناشی از اجرای این طرح نیز گفت: «روستاهایی که براساس این طرح شکل می‌گیرند امکانات بیشتری نسبت به سایر روستاها دارند و تمامی امکانات از قبیل برق و آب و آسفالت برای آن‌ها نیز در نظر گرفته شده است.»
دیدگاه تان را بنویسید