مرور تجربه یک شرکت موفق تولیدی کشاورزی در ویتنام
توسعه اقتصاد سبز، افزایش رقابت پذیری در بازار
نگاهی به روند فعالیت بنگاههای اقتصادی و بهرهگیری از الگوهای تازه در جهت کمک به توسعه و رشد اقتصادی کشورها، عامل مهمی است که بهعنوان نمونه میتوان به عملکرد یک شرکت تولیدکننده برنج در کشور ویتنام اشاره کرد.
شرکت میکانگ دلتا با کمک اقتصاد سبز عامل افزایش رقابتپذیری در تولیدات محصولات کشاورزی در جهان شده است. توسعه اقتصادی سبز با هدف به وجود آوردن کشاورزی سبز در شرکت میکانگ دلتا تبدیل به یک خط مشی شده همچنین عاملی برای افزایش رقابتپذیری در بازارهای بینالمللی شده است. برای دستیابی به این هدف، هر بخش و هر محصول باید به تثبیت اعتبار خود در بازار تمرکز کند.
توسعهی اقتصاد سبز همچنان در محور اصلی خود قرار دارد
برنامهریزی منطقهای باید مطابق با طرح جامع ملی باشد و از یکپارچگی و ارتباط بین توسعه در امر کشاورزی، توسعه صنعتی و خدماتی اطمینان کامل حاصل کند، این امر میتواند عامل توسعهی شهری به شیوه ای نوین باشد.
بر همین اساس، این شرکت، سیاستهای توسعه اقتصادی را در جهت دستیابی به اهداف توسعهی اقتصاد سبز و پایدار قرار داده تا از مزایا و سرمایهی موجود در هر منطقه بهرهی مناسب را ببرد.
به گفتهی نمایندگان شهر کانتو(شهری در ویتنام): هدف از این امر مهم، تبدیل شدن به شهری زیست محیطی، متمدن و مدرن است که با هویت فرهنگی رودخانهی میکانگ دلتا همگون شده تا به عنوان یک مرکز ارائه دهنده خدمات تجاری، گردشگری، حمل و نقل، صنعت پردازش مدرن کشاورزی پیشرفته، آموزش و پرورش، مراقبت های بهداشتی تخصصی، علم و فناوری، فرهنگ و ورزش عمل کند.
یکی از استانهای ویتنام به نام دونگ تاپ “اقتصاد سبز” را یک مسیر اصلی برای توسعهی صنایع محلی می داند که می تواند منجر به کاهش انتشار گازهای گلخانهای، حفاظت از محیط زیست و ترویج توسعه پایدار شود.
به گفته ی فام تین ِان گیا، رئیس کمیته مردمی استان دونگ تاپ؛ این منطقه خواستار سرمایهگذاری در پنج بخش کلیدی کشاورزی با فناوری پیشرفته، صنایع مکانیکی در امر کشاورزی، گردشگری، مکانیزاسیون کشاورزی و تولید است.
بهبود رقابتپذیری در محصولات منطقهای
توسعه اقتصادی سبز با هدف به وجود آوردن کشاورزی سبز در شرکت میکانگ دلتا تبدیل به یک خط مشی شده همچنین عاملی برای افزایش رقابتپذیری در بازارهای بینالمللی شده است. برای دستیابی به این هدف، هر بخش و هر محصول باید به تثبیت اعتبار خود در بازار تمرکز کند. بنابراین برندسازی برای هر محصول، اولین و مهمترین اقدام برای پیشرفت در رقابتپذیر شدن محصولات میباشد.نماینده دفتر وزارت علوم و فناوری آقای تِرن جییانگ، معتقد است که ثبت حقوق ساخت برندها میتواند عامل افزایش رقابت و مهارتها در منطقه شود.
ویتنام پس از اخذ گواهینامهی نشان جغرافیایی(GI)، صادر کنندهی انبه به کشورهایی همچون ژاپن، کرهی جنوبی، کانادا و سایر کشورها بوده و دارا بودن نشان تجاری برای برخی میوه ها مثل سیب، منجر به افزایش ۲۰ درصدی قیمت آن در یکی از استانها شده است.
به گفتهی مدیر بخش علوم و فناوری استان کا مائو، استفاده از مهارتهای محلی و داشتن گواهیهایی نظیر علامت تجاری جمعی، مبدا و نشان جغرافیایی (GI) عامل بهبود کیفیت ، رقابتپذیری محصولات و ثبت ۲۶ برند در محصولاتی مانند عسل، غذای دریایی خشک شده نظیر ماهی، خرچنگ، میگو و سس ماهی بوده است.
بهمنظور انتقال دانش و افزایش آگاهی عمومی جهت نیل به این هدف، دوره های آموزشی برگزار شد تا نسبت به مزایای ثبت علامت تجاری(برند) برای تخصصهای محلی اطلاعرسانی شود تا بتوان گردشگری را توسعه داد.
طی سالهای ۲۰۱۸-۲۰۲۲، دفتر ملی مالکیت معنوی ویتنام بیش از ۹۸۰۰ درخواست مالکیت معنوی را از منطقه میکانگ دریافت و بیش از ۵۸۰۰ گواهی برای علائم تجاری و گواهیهای مبدا برای محصولات در منطقه صادر کرد.
شهرها و استانهای منطقه اسناد متعددی مربوط به مدیریت داراییهای مالکیت معنوی، گواهی مبدا، علائم تجاری، حمایت از ثبت حفاظت و توسعه علائم تجاری جمعی برای چندین محصول کلیدی در منطقه مانند پوست سبز پوملو، نارگیل سبز ، انبه سبز ، خرچنگ و لابستر، سس ماهی، برنج محلی ، ساقه بامبو و غیره صادر کرده اند.
منبع: اتاق تعاون ایران
دیدگاه تان را بنویسید