آیا می‌توان از تعارض بین کشاورزی و تنوع زیستی جلوگیری کرد؟

به گزارش ایانا به نقل از روزنامه علمی ساینس نوروی sciencenorway)، محققان در نروژ، هلند و ژاپن برای به دست آوردن این اطلاعات تلاش کرده‌اند.

آنها از سوابق زنجیره تامین جهانی، داده‌های تولید کشاورزی و مدل‌های جدید زیست محیطی (که ارزش حفاظتی مناطق مختلف را برآورد می‌کند) استفاده کرده‌اند.

نتایج مطالعه جدید زمانی مفید خواهد بود که دولت ها سیاست‌هایی را طراحی کنند که هم تنوع زیستی و هم امنیت غذایی جهانی را حفظ کند.

«کیچیرو کانه‌موتو» دانشیار موسسه تحقیقاتی بشریت و طبیعت (RIHN) در ژاپن و یکی از گردآورندگان این تحقیق می‌گوید: تولید مواد غذایی عامل اصلی از بین رفتن تنوع زیستی است.

به گفته وی، با این حال، فقدان دردناکی از داده‌های سیستماتیک در مورد اینکه کدام محصولات و کدام کشورها بیشترین سهم را در این خسران دارند در دسترس است. تحقیق ما از نظر فضایی زمین‌های کشاورزی و زیستگاه‌های گونه‌ها را همپوشانی می‌کند تا مشخص کند کدام محصولات بیشترین تاثیر روی تنوع زیستی را ایجاد می‌کنند.

نتایج در موتور جستجوی گوگل ارث به صورت عمومی در دسترس قرار گرفته است.

در این مطالعه، محققان مناطق کشاورزی را به چهار سطح اولویت حفاظتی، از پایین ترین به بالاترین، تقسیم کردند. سپس، آنها رابطه بین هر محصول کشاورزی و تولیدشان در زمین‌هایی با سطوح اولویت مختلف را بررسی کردند.

آنها دریافتند که حدود یک سوم کل کشاورزی در مناطقی انجام می‌گیرد که بالاترین اولویت حفاظتی در نظر گرفته می‌شود.

برخی از کالاهای اساسی مانند گوشت گاو، برنج و سویا، عموما در مناطق با اولویت حفاظتی بالا تولید می‌شوند. سایر کالاهای مهم مانند جو و گندم عمدتاً از مناطق کم خطرتر تهیه می‌شوند.

این مطالعه بیشتر اثرات تجارت بین‌المللی را نشان می‌دهد. قهوه و کاکائو عمدتا در مناطقی با اولویت حفاظتی بالا در کشورهایی که در خط استوا قرار دارند، رشد می‌کنند، اما اغلب در کشورهای ثروتمندتر مانند ایالات متحده و اعضای اتحادیه اروپا مصرف می‌شوند.

چین در سطح جهانی، تقاضای بالا برای کالاهای متعدد، این کشور را به بیشترین تاثیرگذاری در تولید مواد غذایی در مناطق حفاظت شده با اولویت بالا تبدیل کرده است.

دانیل موران یک دانشمند ارشد در موسسه تحقیقات آب و هوا و محیط زیست NILU می‌گوید: یک نکته شگفت‌انگیز برای من این بود که تأثیر یک محصول بر اساس منطقه‌ای که از آن تهیه می‌شود، چقدر می‌تواند متفاوت باشد.

او به گوشت گاو و سویا اشاره می کند که در مناطق با اولویت حفاظتی بالا در برزیل رشد می‌کنند اما در آمریکای شمالی رشد پروش نمی‌یابند. از سوی دیگر، گندم در مناطق با اولویت حفاظتی کمتر در اروپای شرقی نسبت به اروپای غربی کشت می‌شود.

کشورهای مختلف می‌توانند ردپای غذایی مختلفی بر تنوع زیستی داشته باشند. ایالات متحده، اتحادیه اروپا، چین و ژاپن برای برآوردن تقاضای خود برای گوشت گاو و لبنیات به شدت به واردات وابسته هستند.

در ژاپن، بیش از 25 درصد از گوشت گاو و لبنیات مصرفی از مناطق با اولویت حفاظتی بالا تامین می‌شوند. برای سایر مناطق، این تعداد نزدیک به 10 درصد است.

انتظار می‌رود تغییر آب و هوا هم الگوهای کشت و هم زیستگاه های موجود را تغییر دهد.

محققان چندین سناریو را ارزیابی کردند تا مشاهده کنند که آیا تضاد فضایی بین تنوع زیستی وحشی و کشاورزی احتمالا افزایش دمای پیش‌بینی‌شده سال 2070 را به همراه دارد یا کاهش آن را رقم می‌زند.

به‌عنوان یک واکنش به تغییرات آب و هوایی، گونه‌های زیستی احتمالا مناطق جدیدی را برای سکونت انتخاب می‌کنند. این می‌تواند منجر به ظهور مناطق جدید با اولویت حفاظتی بالا شود یا تعارضات را در نقاط حساس حفاظتی فعلی کاهش دهد.