کشاورزی از طهران تا تهران
داود نخ‌کوب نیاسر | روزنامه‌نگار
«طهران» قدیم را شهری با باغ‌های میوه از توت و گردو و خرمالو در دامنه البرز و دماوند تا مراتع و مزارع در پهنه ری و جنگل‌های انبوه در اطرافش می‌شناسند، «تهران» امروز اگر چه کلان‌شهری است که در میان برج‌ها و بزرگراه‌های طولانی گم‌شده، اما همچنان سیما و ظرفیت کشاورزی خود را حفظ کرده است.
باغ‌های آلبالو و گیلاس و توت و خرمالوی کن سولقان، هنوز خاطره نشده‌اند؛ شهریار را همچنان به هلو، شلیل و زردآلوهای آبدارش می‌شناسند، ،سیب دماوند همچنان در صادرات بی‌رقیب است، هنوز هم بازار تجریش میوه و سبزی منطقه شمیرانات را با آن آب و هوای دلچسب، روزانه عرضه می‌کند؛ گیلاس و آلبالو ممتاز شمیرانات هم جای خود دارد.
گندم و جو و مزارع سبزیکاری «ملک ری» که سابقه تاریخی دارد، محصولات گلخانه‌ای گل‌های شاخه بریده، قارچ خوراکی، کلزا، و سبزی و صیفی را هم به سید و سهم محصولات تولید پایتخت باید افزود.تهران با داشتن ۵۰ درصد گلخانه‌های گل شاخه بریده ایران، در تولید گل شاخه بریده مقام اول کشور را دارد.
از فیروزکوه و دماوند تا ری و پاکدشت و ورامین، از کن تا شهریار، محصولات باغی و کشاورزی ممتاز تهران همچنان تولید و روانه بازار می‌شود.
با مقیاس تقریبی ٢٠٠ هزار هکتار زمین کشاورزی که بیش از ۵۰ هزار بهره‌بردار در آن مشغول کار و تولید هستند، با بیش از ۴ هزار هکتار گلخانه که حدود ٣٠ درصد کل مساحت واحدهای گلخانه‌ای کشور را در برمی‌گیرد، با تولید سالانه یک میلیارد و ۵٠٠ هزار گل شاخه بریده و ٣۵ میلیون گلدان گیاهان آپارتمانی در فضاهای گلخانه‌ای، تهران را نمی‌توان کلاشهری صرفا سیاسی و اقتصادی عاری از صنعت کشاورزی دانست.
سهم کشاورزان تهرانی در تولید کشاورزی کشور
تهران با ۱.۷ درصد سطح زیرکشت کشور، حدود ۵ درصد از محصولات باغبانی را تولید می‌کند که از لحاظ تولید، رتبه ۳ کشور را به خود اختصاص داده‌‌است، در میان استان‌های کشورمان که گفته می‌شود رتبه سوم جهان را در تولید میوه‌های هسته‌دار دارد،از نظر تولید این نوع میوه‌ها،رتبه نخست، و از لحاظ تولید میوه‌های دانه‌دار نیز رتبه چهارم کشور دارد.
«طهران» قدیم را شهری با باغ‌های میوه از توت گردو و خرمالو در دامنه البرز و دماوند تا مراتع و مزارع در پهنه ری و جنگل‌های انبوه در اطرافش می‌شناسند، «تهران » امروز اگر چه کلان‌شهری است که در میان برج‌ها و بزرگراه‌های طولانی گم‌شده،، اما همچنان سیما و ظرفیت کشاورزی خود را حفظ کرده است.
همین ویژگی‌ها و ظرفیت‌ها کافی است تا وقتی مسعود پزشکیلن رئیس‌جمهور به شمال شرق تهران سفر می‌کند مهم‌ترین برنامه دیدار عمومی خود را به کشاورزان و دامپروران اختصاص دهد، و پای صحبت‌های کشاورزان و باغداران این منطقه بنشیند، مردمی که با همه مسایل و شرایط سخت برای حفظ این صنعت و این جایگاه شبانه روز بر سر زمین‌های خود کار می‌کنند
اتفاقا غلامرضا نوری وزیر جهاد کشاورزی که در این جلسه حضور داشت به همین ویژگی‌ها و ظرفیت‌های ویژه استان تهران در بخش کشاورزی اشاره کرد، از سهم ۵درصدی تولیدکنندگان تهرانی در سبد تولیدات کشاورزی کشور گفت و اینکه ظواهر شهری و صنعتی نتوانسته هویت کشاورزی را از سیمای تهران بگیرد .
تهران برای تهرانی‌ها، برای تهران‌شناسان و تهران‌گردها فقط یک شهر با شناسنامه و جاذبه تاریخی، سیاسی فرهنگی و هنری و صرفا یک بازار بزرگ تجاری مرکز خرید نیست، بلکه با همه ویژگی‌های ممتازش با زمین‌های کشاورزی مرغوب و محصولات منحصربه فردش، می‌تواند مقصد «گردشگری روستایی» و «گردشگری کشاورزی» هم باشد؛ نامش را مهم نیست چگونه بنویسیم به رسم قدیم «طهران» یا به خط جدید «تهران»،هر چه باشد، این شهر شلوغ و پرجمعیت صنعتی شده یک فرصت ارزشمند برای گذر به تاریخ و فرهنگ است،سفری از یک کلان‌شهر روشن و پرتکاپو به روستاها و باغ‌های پربرکت و پررونق با زیست‌بومی شگفت‌انگیز. روح کشاورزی در تهران همچنان زنده است.
دیدگاه تان را بنویسید