کمک به کشاورزان کمک به صلح است

به گزارش خبرگزاری ایانا به نقل از فائو، بیشترین ضربه به کشاورزان و خانواده‌های آن وارد می‌شود. تولید گندم در سوریه 40درصد کاهش پیدا کرده و سقوط تولید غذاهای نیمه آماده در عراق دو رقمی شده است. در دهه 90 میلادی، وقوع جنگ داخلی در سیرالئون باعث شد تا 70درصد خوراک دام از بین برود و تولید روغن پالم و برنج هم بیش از 25درصد کاهش یابد. تحقیقات درباره کشت قهوه در کشور آفریقایی بروندی نشان می‌دهد وقتی انسان در معرض  خشونت قرار می‌گیرد حتی تا چهار سال بعد از پایان جنگ هم  تمایلی به کشت آن ندارد.

اگر از جنبه اقتصادی نگاه کنیم،‌ بعد از وقوع جنگ و درگیری در هر کشوری، ضرر و زیان وارد شده به صنعت کشاورزی به طور قابل توجهی بیشتر از میزانی است که کمک‌های بین‌المللی برای توسعه بتوانند آن را جبران کنند. وقوع جنگ باعث مهاجرت اجباری ساکنان و کودکانی می‌شود که دچار سوء‌تغذیه هستند و در نتیجه امکان توسعه در نقاطی که بیشترین نیاز وجود دارد از بین می‌برد. حدود 75درصد از کودکانی که رشد کافی ندارند در کشورهایی زندگی می‌کنند که جنگ و درگیری وجود دارد. 87درصد فقرا هم در کشورهایی زندگی می‌کنند که شرایط محیط زیستی آن‌ها به شدت آسیب‌پذیر است.

سیستم‌های مواد غذایی و کشاورزی به شدت انعطاف‌پذیرند. اما همانطور که خوزه گرازیانو دا سیلوا، مدیر فائو، به شورای امنیت سازمان ملل می‌گوید: « وقتی این سیستم‌ها نابود شوند، نمی‌توان آن‌ها را دوباره از نو ساخت.»

فائو برای حمایت از پایداری صلح چارچوب جدیدی در سند 2030 گنجانده است. به همین ترتیب این سازمان می‌تواند اقدامات خود در مناطق جنگ‌زده را تغییر دهند و از روش‌هایی برای پایداری صلح استفاده کند که متمرکز، استراتژیک و بر اساس شواهد باشند. این روش‌ها به اقدامات فائو در مناطق جنگ‌زده کمک می‌کنند تا از شیوع، شدت گرفتن،‌ طولانی شدن و مهم‌تر از آن وقوع دوباره درگیری جلوگیری کنند.

این سازمان متعد می‌شود تا در زمان وقوع جنگ و درگیری حضور پررنگی داشته باشد. همانطور که در این چارچوب آمده، این روش‌ها شامل اقدامات مختلف به منظور کاهش، اجتناب و حل درگیری‌ها در نقاطی است که مواد غذایی، کشاوزی و منابع طبیعی عامل بوجود آمدن آن درگیری شده‌اند.

نجات مزارع از جنگ

وقتی که بر سر منابع طبیعی مانند زمین و آب، درگیری رخ می‌دهد، باید بدانیم که کشاورزی «منشا صلح یا جنگ، بحران یا بازگشت به شرایط اولیه،‌ تراژدی یا شفابخشی است».

فائو از جمعیت‌های روستایی حمایت می‌کند تا با درگیری کنار بیایند. فائو در آنگولا، ساحل عاج، موزامبیک و کلمبیا از روش‌هایی مشارکتی استفاده می‌کند تا با شروع جنگ‌های داخلی مردم محلی بتوانند از زمین‌هایشان محافظت کنند.

اجرای برنامه «خلع سلاح، عقب‌نشینی نیروهای جنگنده و استقرار مجدد» در  جمهوری دموکراتیک کنگو، اوگاندا و فیلیپین به جنگجویان پیشین کمک کرده تا دوباره بتوانند روی پای خود بایستند.

فائو که اغلب با سازمان‌های وابسته به سازمان ملل همکاری می‌کند به پایداری صلح در افغانستان،‌ حوضه آبریز دریاچه چاد، میانمار، ‌سومالی،‌ سودان جنوبی، ‌سودان،‌ سوریه، ‌اکراین و یمن کمک کرده است. این اقدامات شامل تاسیس تجهییزات دامداری، تهیه بذر و ابزارهای کشاورزی،‌ تهیه برنامه‌هایی به منظور حفاظت اجتماعی در برابر خطر‌های احتمالی و مقاومت در برابر شوک‌های احتمالی و حتی حمایت از صلح محلی است تا برنامه‌های واکسناسیون دام ادامه پیدا کند. فائو با اجرای این برنامه توانست هنگام جنگ مسلحانه در شرق آفریقا منجر به از بین رفتن طاعون گاوی شود.

هدف مشترک در تمام این کشورها حمایت از آن‌ها برای محافظت از تولید مواد غذایی حتی در بدترین شرایط است.

همانطور که کشاورزی در بسیاری از مناطقی که جنگ و درگیری روی می‌دهد مهم‌ترین بخش اقتصادی به شمار می‌رود، اهمیت آن از امنیت مواد غذایی هم بیشتر است. کشاورزی می‌تواند به عنوان موتور تثبیت و بازگشت به شرایط اولیه باشد و به اعتماد عمومی کمک کند.