کینوا٬ پادشاه غلات
وقوع خشکسالی‌های شدید و افزایش آگاهی نسبت به ارزش غذایی کینوا٬ کشت این غله رونق بیشتری پیدا کرده است
بهار هر سال٬ تمام تپه‌های بایر رشته کوه‌های آند در کشورهای پرو و بولیوی پر می‌شود از گیاهان جارویی شکل با گل‌های بنفش‌رنگ. بعد از برداشت٬ گیاهان را خشک و از پوسته جدا می‌کنند تا بوسیله دستگاه‌های مخصوص پردازش شوند. محصول بدست آمده زنجیره‌ای طلایی از دانه‌هایی است که به آن کینوا می‌گویند.
به گزارش ایانا٬ کینوا که غنی از پروتئین٬ فیبر٬ آهن٬ روی و ویتامین B1 است غذای اصلی طبقه کم‌درآمد اکثر کشورهای آمریکای جنوبی به شمار می‌رود. امروزه صادرات کینوا درآمد بسیاری برای این کشورها به همراه داشته و کشاورزانی که آن را کشت می‌کنند رفاه بیشتری دارند.
این غله دارای بافتی نرم٬ طعم آجیلی و پروتئین بالایی است. میزان پروتئین برنج در هر وعده غذایی 7.5درصد٬ گندم 14درصد و کینوا 16.2درصد است. (میزان پروتئین برخی از گونه‌های کینوا به 20درصد هم می‌رسد). پخت آن بسیار آسان است و مهم‌تر از همه می‌توان به شیوه‌های مختلف آن را مصرف کرد؛ از آن به جای برنج در پخت گراتن استفاده کرد. آن را به آرد نان و یا شیرینی‌ها و مافین‌ها اضافه کرد. مخلوط آن با میوه و بادام وعده مناسبی برای صبحانه است و حتی می‌توان آن را با سبزیجات تفت داد.
کینوا یک ماده غذایی بدون گلوتن و (البته با اضافه کردن چند چاشنی) خوشمزه‌ای است. در طی چند سال گذشته٬ محبوبیت آن در میان طبقه ثروتمند و افرادی که به سلامتشان اهمیت بسیاری می‌دهند بیشتر شده است. اولین نشانه‌های کشت کینوا در تاریخ آمریکا به هزاران سال پیش در می‌سی‌سی‌پی برمی‌گردد٬ اما بعد از مدتی خشک می‌شود و از بین می‌رود. علاقه‌مندان به این غله در دهه 1980 در کوه‌های کلورادو کشت آن را از نو شروع می‌کنند. کشت کینوا کار آسانی نیست. دانه‌ها ممکن است بشکنند یا به دلیل گرما و سرمای شدید از بین بروند.
تقاضا برای این غله در آمریکا در سال 2007 افزایش یافت و داده‌های گمرکی همان سال نشان می‌دهند که نزدیک به 3 میلیون کیلوگرم از آن وارداتی بوده است. پرو که بزرگترین مصرف‌کننده کینوا در دنیاست آن را در برنامه غذایی مدارس و برنامه‌های رفاهی زنان و زایمان قرار داده است. پس از آن سازمان ملل به منظور افزایش آگاهی درباره این غله سال 2013 را سال جهانی کنیوا اعلام کرد.
در آمریکای جنوبی کینوا را «مادر غلات» می‌نامند. کینوا در برابر خشکسالی مقاوم است و تنها به اندازه شش هزارم متر مربع و یا کمتر از آن به آب نیاز دارد. این گیاه همچنین دربرابر سرمای نه چندان شدید مخصوصا وقتی که خاک خشک باشد مقاوم است. در واقع کینوا با محیط‌های مختلف سازگار است و به دلیل ارزش غذایی که دارد٬ وابستگی به غلاتی مانند گندم و برنج را کاهش می‌دهد. کشت آن هم مزیت‌های بسیاری برای محیط اطراف آن دارد. به همین ترتیب٬ می‌توان کینوا را در مناطقی که منابع غذایی کم یا در کشورهایی که امنیت غذایی وجود ندارد پرورش داد
دیدگاه تان را بنویسید