صدا و سیما در خدمت برند خارجی

نامی که به عنوان بزرگ‌ترین برند غول سوئیسی نستله، کمپانی معظم تولیدکننده‌ مواد غذایی در جهان شناخته می شود. اگر بیشتر بخواهیم توضیح دهیم برندی وابسته به اسرائیل که اواخر دهه 80 پخش تبلیغات آن حسابی کار دست مدیران وقت صدا و سیما داد.احتمالا یادتان باشد در میانه های بهمن ماه سال 88 که دو جنبش «دانشجویان جهان اسلام» و «عدالتخواه دانشجویی» طی بیانیه‌ای اقدام سازمان صدا و سیما در پخش تبلیغات تلویزیونی شرکت صهیونیستی نستله را محکوم کرده و خواستار اقدام مسئولان این سازمان در راستای جلوگیری از پخش تبلیغات تلویزیونی این شرکت صهیونیستی شدند. این دو جنبش در بیانیه‌شان سه قانون در سال‌های 69 ،71 و 87 مبنی بر تحریم فعالیت شرکت‌های حامی رژیم اشغالگر قدس را نیز یادآور شدند و با ادبیات تندی به عزت ا... ضرغامی و مدیران تابعه‌اش تاختند.

همان مقطعی که جامعه تازه از بند ناآرامی‌های سال 88 رسته بود و تلویزیون با پخش چندباره موسیقی سرود ملی اسرائیل در پلی بک چند برنامه‌اش بهانه خوبی دست مخالفان داده بود!

امروز دوباره شاهد پخش تیزر نسکافه نستله در آگهی‌های بازرگانی تلویزیون هستیم. جدا از ماهیت صهیونیستی شرکت نستله که مورد انتقاد گروه هایی در جامعه قرار دارد و مصرف محصولات این شرکت حرام خوانده می شود، تبلیغات یک محصول خارجی در سالی که شعار حمایت از کالای ایرانی برای آن انتخاب شدهفیک کج سلیقگی تمام عیار است.

شرکتی که طبق اعلام ویکی پدیا فقط در سال مالی 2102 درآمد سالانه صدمیلیون دلار برای آن ذکر شده است و ۴۴۷ کارخانه در ۱۹۴ کشور جهان دارد.

هر چند به دلیل توزیع گسترده محصولات نستله از جمله همین نسکافه و علاقه مصرف کنندگان داخلی به این برند،حذف آن چندان منطقی به نظر نمی رسد،اما دست کم می توان از تلویزیون انتظار داشت به جای تبلیغ آن،به معرفی یک برند داخلی بپردازد و آنرا در میان آگهی های تجاری اش جای دهد.

به عنوان نمونه صنایع قهوه پارت سازان که با نام تجاری مولتی کافه شناخته می شود، به عنوان تنها کارخانه تولیدکننده قهوه فوری در ایران و بزرگترین تولید کننده در سطح خاورمیانه، از ابتدای سال 1388تولید انبوه و صادرات محصولات را در برنامه خود دارد. در این زمینه شرکت پاک نیز دست به تولید محصول زده است. ضمن اینکه در حال حاضر حدود هشت شرکت در ایران به صورت ابتدایی و کاملا سنتی به فرآوری قهوه مشغولند.

البته هر چند به گفته عضو کمیسیون آموزشی اتحادیه آبمیوه فروشان و کافی شاپ داران و مدرس دانشگاه، «قهوه در مناطق استوایی مثل  جامائیکا،  جاوه،  برزیل، کلمبیا، هند و... رشد می کند و به صورت بینز (لوبیا شکل و خام) وارد ایران می شود. این قهوه ها پس از وارد شدن در داخل فرآوری و بسته بندی می شوند و به همین جهت ایران در زمینه تولید قهوه هیچ فعالیتی ندارد»، اما بی شک با سرمایه‌گذاری روی این بخش می‌توان در زمینه برندسازی قرمهای محکمی برداشت. مگر نه این است که زعفران و پسته ایران اغلب به دلیل فقدان برخورداری از بسته بندی مناسب، در کشورهای اروپایی و آسیایی دیگر با پکیج جذابی و گاه به نام همان جا عرضه می شود!

ضمن اینکه اهمیت این مسئله زمانی بیشتر مشخص می‌شود که بدانیم قهوه به دلیل مصرف بالا در جهان پس از نفت بیشترین گردش مالی را به خود اختصاص داده است.اگر چه، طبق آمارها مصرف قهوه در ایران تنها یک سوم مصرف چای است.

با این حال و در شرایطی که به گفته کارشناسان 15 درصد قهوه های وارداتی موجود در بازار ایران قاچاق است، همچنان برندهای خارجی نامی ملموس و شناخته شده تر از نمونه های ایرانی هستند. حال آنکه رسانه های همه گیری مانند تلویزیون می توانند با حمایت این صنعت در داخل به شکوفایی آن کمک کنند.