«مدخلی بر تاریخ تحلیلی سینمای ایران» در مدرسه ملی سینما تدریس می‌شود

به گزارش ایانا به نقل از روابط عمومی مدرسه ملی سینما، دورۀ آموزش عالی «مطالعات فیلم: نظریه، نقد و تحلیل» با حضور جاناتان رزنباوم منتقد سرشناس در عرصۀ بین‌الملل آغاز شد و در هفته‌های بعد با حضور امیرعلی نجومیان، روبرت صافاریان، هوشنگ گلمکانی و جواد طوسی ادامه پیدا کرد و قرار است در تازه‌ترین هفته از این دورۀ آموزشی، احمد طالبی‌نژاد نیز سرفصل آموزشی «مدخلی بر تاریخ تحلیلی سینمای ایران» را تدریس کند.

هوشنگ گلمکانی منتقد سینمای ایران در بخشی از صحبت های خود در کارگاه «آسیب شناسی جریان نقد در سینمای ایران» به آسیب‌های فضای مجازی در حوزه نقدنویسی اشاره کرد و گفت: «در نوشته‌هایی که به عنوان نقد در فضای مجازی دیده می‌شود، یک نکتۀ قابل تامل وجود دارد یعنی «منِ شخصی» به معنای اول شخص مفرد در نوشته‌ها به فراوانی دیده می‌شود تا جایی‌ که این «منِ شخصی» در نوشته‌ها پر رنگ‌تر از نقد فیلم است. در واقع هنوز تفاوت میان نشریۀ عمومی و رسانۀ خصوصی را نمی‌دانند البته از نگاه من هیچ اشکالی ندارد که احساسات شخصی در نوشته وجود داشته باشد اما در بسیاری موارد می‌بینیم که این احساسات شخصی همان اول کار در نوشته آشکار است؛ این در حالی است که فاعل یا «منِ شخصی» باید سال‌ها در عرصۀ مطبوعات بنویسد تا مخاطب او و قلمش را بشناسد و صاحب اعتبار شود و در نهایت به عنوان منتقد صاحب قلم شناخته شود.»

روبرت صافاریان از دیگر منتقدان سینما است که در دوره آموزش عالی «مطالعات فیلم: نظریه، نقد و تحلیل» حضور داشت و دو سر فصل «آسیب شناسی جریان نقد در سینمای ایران» و ««مدخلی بر تاریخ تحلیلی سینمای جهان» را تدریس کرد. این منتقد در صحبت‌های خود دربارۀ مرور فیلم به عنوان گونه‌ای از نقد نویسی گفت: «یکی از نکات مهم در حوزه نقد نویسی این است که یک منتقد سینمایی هنگام نوشتن درباره فیلم باید تصمیم بگیرد که درباره چه جنبه‌ای از فیلم، برای چه مخاطبی می خواهد بنویسد؛ چرا که نوشتن دربارۀ جنبه‌های هنری و فنی فیلم با نوشتن دربارۀ آنچه در فیلم می‌گذرد، به عنوان مرور اثر متفاوت است.»

وی ادامه داد: «به اعتقاد من مرور فیلم، نوعی از نقد نویسی ژورنالیستی است و ذهنیت مخاطب را نسبت به فیلمی که می‌خواهد ببیند، باز می‌کند و مخاطب تا حدودی آگاه می‌شود که چه اثری را خواهد دید اما نقد‌نویسی در مجلات تخصصی متفاوت از مرور فیلم است و نویسنده فرض را بر این می‌گذارد که مخاطب فیلم را دیده و منتقد می‌خواهد اثر را به شکل تخصصی تجزیه و تحلیل کند.»

جواد طوسی نیز که در حوزۀ «آسیب شناسی جریان نقد در سینمای ایران» صحبت کرد، درباره مقوله نقد فیلم و جهان سلایق یک منتقد گفت: «نقد فیلم می‌تواند نوعی مواجه شدن و رویارویی با واقعیت یک فیلم باشد، به همین دلیل است که برخی از منتقدان ترجیح می‌دهند فیلم‌هایی را انتخاب کنند که با سلایق و دنیای ذهنی‌شان همسوتر باشد.»