سرمایه‌گذاری برای تولید؛ جاده‌ای که از تحقیقات می‌گذرد

وحید زندی فخر

کارشناس روابط عمومی موسسه تحقیقات علوم دامی کشور

کشاورزی، فراتر از یک صنعت، ستون حیات و امنیت غذایی یک ملت است. زمین‌های حاصلخیز، رودهای جاری و دست‌های پینه‌بسته کشاورزان، همه و همه نشان از تپش قلب اقتصادی کشور دارند. اما در دنیای امروز، دیگر تنها خاک و نیروی انسانی کافی نیست. آنچه کشاورزی را زنده نگه می‌دارد، چیزی فراتر از بذر و آب است به نام دانش، نوآوری و تحقیقات.

هر کشف علمی و هر دستاورد فناورانه، مرزهای کشاورزی را جابه‌جا می‌کند. گندم‌هایی که بی‌اعتنا به خشکسالی قد می‌کشند، بذرهایی که در خاک‌های کم‌جان جان می‌گیرند، کودهایی که بدون آسیب به محیط‌زیست، محصولات را بارورتر می‌کنند، همه و همه حاصل یک چیز هستند: سرمایه‌گذاری برای تولید دانش.

سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه، نه یک هزینه، بلکه پلی است به سوی آینده‌ای پایدار. وقتی پژوهشگران عرصه کشاورزی در آزمایشگاه‌ها روی بهبود کیفیت محصولات کار می‌کنند، در حقیقت، بنیان اقتصاد کشاورزی را مستحکم‌تر می‌سازند. وقتی فناوری‌های نوین همچون هوش مصنوعی، سنجش از دور و کشاورزی هوشمند به میدان می‌آیند، نه تنها راندمان تولید افزایش می‌یابد، بلکه راه برای حضور سرمایه‌گذاران بخش خصوصی هموارتر می‌شود.

تصور کنید کشاورزی که با کمک فناوری، میزان دقیق نیاز مزرعه‌اش به آب را می‌داند و از هدررفت منابع جلوگیری می‌کند. یا تولیدکننده‌ای که از طریق اصلاح ژنتیکی، محصولاتی پربازده‌تر و مقاوم‌تر به آفات تولید می‌کند. چنین تحولاتی، تنها با اتکا به دانش و سرمایه‌گذاری هدفمند در تحقیقات علمی ممکن خواهد شد.

سرمایه‌گذاری برای تولید دانش، نه فقط کشاورزی، بلکه کل اقتصاد را دگرگون می‌کند. وقتی فناوری‌های نوین وارد این عرصه شوند، زنجیره‌ای از مشاغل جدید ایجاد خواهد شد. صنایع غذایی پیشرفته‌تر می‌شوند، صادرات رونق می‌گیرد و وابستگی به واردات کاهش می‌یابد. این همان مسیری است که کشورهای توسعه‌یافته با موفقیت پیموده‌اند و ما نیز می‌توانیم با برنامه‌ریزی صحیح، در آن گام برداریم.

ایران با منابع طبیعی غنی، نیروی انسانی توانمند و محققان پیشرو، ظرفیت تبدیل‌شدن به یکی از پیشگامان کشاورزی دانش‌بنیان را دارد. اما این مهم زمانی محقق می‌شود که سرمایه‌گذاری در تحقیقات علمی، به عنوان یک اولویت ملی در نظر گرفته شود. آری! می‌توان از مسیر دانش، راهی نو برای تولید باز کرد تا رغبت سرمایه‌گذاران را برانگیخت.

در نهایت، اگر بخواهیم کشاورزی را نه فقط برای امروز، بلکه برای نسل‌های آینده پایدار نگه داریم، باید در دانش سرمایه‌گذاری کنیم. باید بپذیریم که توسعه بدون تحقیق ممکن نیست و کشوری که برای علم هزینه نکند، روزی مجبور خواهد شد هزینه‌ای بسیار بیشتر برای جبران عقب‌ماندگی‌های خود بپردازد.

تحقیقات علمی، پلی است که کشاورزی سنتی را به کشاورزی مدرن و پایدار متصل می‌کند. این پلی است که هم امنیت غذایی را تأمین می‌کند و هم آینده‌ای روشن برای اقتصاد کشور رقم می‌زند. بیایید در مسیر تولید دانش، با امید و اطمینان قدم برداریم، چرا که آینده کشاورزی در گرو دانایی و نوآوری است.