ارتش آمریکا، بزرگترین خطر برای محیط‌زیست جهان!
محمد درویش_ فعال محیط زیست|| چندی پیش اتفاقی در جهان رخ داد که علی‌القاعده باید مثل یک بمب خبری، توجه رسانه‌های گروهی مطرح دنیا و به طبع آن، افکار عمومی را به سوی خود جلب می‌کرد؛ اما به دلیل پوشش ضعیف رسانه‌ای، آنچنان بازخوردهایی را نیافرید! چرا؟
1_ ماجرا آن بود که پایگاه نیروی دریایی آمریکا در "ویرجینیا بیچ" نزدیک به ٩٤هزار گالن سوخت جت را در آبراهه‌ای به فاصله کمتر از یک مایلی اقیانوس اطلس، خالی کرد. به گفته تحلیل‌گرِ اکوواچ - ویتنی وب - درست است که ابعاد این رخداد قابل مقایسه با فاجعه‌های دیگر نشت لوله‌های نفتی در جهان نیست، اما یک واقعیت مهم و تا بحال کمتر شناخته شده را برجسته می‌کند: اینکه وزارت دفاع امریکا بزرگترین آلوده‌کننده در سطح ملی و در دنیاست!
2_درحقیقت، میزان تولید سالانه مواد و پسماندهای شیمیایی توسط وزارت دفاع ایالات متحده بیش از آن مقداری است که در مدت مشابه توسط پنج کمپانی بزرگ و بی‌رقیب در حوزه مواد شیمیایی تولید می‌شود. ارتش آمریکا، میراث سمی خود را در سراسر دنیا به شکل اورانیوم ضعیف شده، نفت، سوخت جت، آفتکش‌ها و مواد خطرناکی چون عامل نارنجی، سرب و غیره بجا گذاشته است.
3_ در سال ٢٠١٤، مدیر سابق برنامه محیط زیست پنتاگون به نیوزویک گفت: اداره او می‌بایست با ٣٩ هزار منطقه آلوده به بزرگی ١٩ میلیون هکتار در ایالات متحده مبارزه کند.
پایگاههای نظامی امریکا، چه محلی و چه در خارج از کشور، با پرکلرات و دیگر ترکیبات سوخت جت و موشک که منابع آب آشامیدنی، سفره‌های آب و خاک را مسموم می‌کنند، بطور ثابت در رده آلوده‌ترین مکانهای دنیا بشمار می‌روند. صدها پایگاه نظامی را می‌توان در سیاهه آژانس محیط زیست امریکا از مناطقی که با مواد زائد خطرناک آلوده شده‌اند و رسیدگی به آنها از جانب دولت اولویت دارد، یافت.
3_ نزدیک به ٩٠٠ از ١٢٠٠ از چنین مناطقی در ایالات متحده-بدون بحساب آوردن پایگاههای نظامی- محدوده‌های متروکه نظامی یا بخشهایی هستند که برای نیازهای نظامی از آنها استفاده می‌شود. جان دینگل، یک نماینده بازنشسته کنگره از میشیگان و یک سرباز جنگ‌دیده در سال ٢٠١٤ به نیوزویک گفته بود: "تقریبا همه مناطق نظامی امریکا بطور جدی آلوده هستند." کمپ لژون در جکسونزویل/کارولینای شمالی یکی از چنین پایگاه‌هایی است. مسمومیت آب زیرزمینی
در آنجا پس از آلودگی با مقدار قابل توجهی از مواد سرطان‌زا از سال ١٩٥٣ تا ١٩٨٧ بسیار گسترده و حتی مرگ‌آور شد. با این وجود، ماه فوریه گذشته دولت برای نخستین بار به آنها که تحت تأثیر این آلودگی قرار داشتند اجازه درخواست رسمی غرامت را داد. شمار زیادی از پایگاه‌ها در خارج از خاک امریکا نیز سامانه‌های آبرسانی محلی را آلوده کرده‌اند که مشهورترین آنها پایگاه نیروی هوایی کادِنا در اوکیناوا/ژاپن است.
4_ علاوه بر این، ایالات متحده که بیش از همه کشورهای جهان، به آزمایش سلاح‌های هسته‌ای اقدام کرده، مسئول ادامه تابش مقدار قابل‌توجهی از پرتوهای رادیواکتیو است که بسیاری از جزایر اقیانوس آرام را آلوده می‌کنند.
جزایر مارشال، آنجا که ایالات متحده بین سالهای ١٩٤٦ و ١٩٥٨ بیش از ٦٠ سلاح هسته‌ای را از بین برد، از نمونه‌های قابل توجه است. به نحوی که ساکنان جزایر مارشال و گووام در همسایگی آنها همچنان درصد بالایی از ابتلاء به بیماری سرطان را تجربه می‌کنند.
5_ جنوب غرب امریکا نیز منطقه‌ای برای تستهای فراوانی از سلاح‌های اتمی بود که با آلودگی بخش بزرگی از زمین روبروست. محدوده زندگی سرخپوستان ناواهو با معادن اورانیومی که مدتهاست متروکه شده و پیشتر محل بدست آوردن مواد هسته‌ای برای مقاطعه‌کاران ارتش امریکا بود، آلوده است.
یکی از جدیدترین شواهد برای سابقه تخریب وحشتناک محیط زیستی ارتش امریکا، عراق است. عملیات نظامی به تشدید بیابان‌زایی تا ۹۰درصدِ خاک عراق منجر شده است. صنعت کشاورزی را فلج کرده و موجب شده که عراق بناچار ٨٠٪ از مواد غذایی خود را وارد کند. استفاده ایالات متحده از اورانیوم ضعیف شده در عراق در جریان جنگ خلیج فارس نیز بار سنگینی برای محیط زیست عراق است. علاوه بر این سیاست ارتش امریکا در ایجاد گودالها در هوای آزاد برای سوزاندن پسماند از زمان اشغال عراق در سال ٢٠٠٣موجب افزایش سرطان در بین نظامیان امریکایی و غیرنظامیان عراقی شده است.
6_ در حالیکه گزارشهایی وجود دارد که نشان می‌دهد ارتش آمریکا می‌کوشد تا ملاحظات محیط زیستی را بیشتر رعایت کند؛ اما این تلاش‌ها به هیچ‌وجه کافی نبوده و همچنان، این ارتش بزرگترین خطر برای حفظ پایداری محیط زیست در جهان به شمار می‌رود؛ به نحوی که نوامبر گذشته نیروی دریایی امریکا برنامه خود را در آزاد کردن ٢٠ هزار تن از مواد "استرس آور" برای محیط زیست، از جمله فلزات سنگین و مواد منفجره، به مناطق ساحلی اقیانوس آرام در شمال غرب امریکا در طول سال جاری اعلام کرد. این
برنامه، در بیانیه تأثیر رزمایش‌ها و آزمایشات نیروی دریایی در شمال غرب (امر
یکا) آمده، اما نامی از آن نبرده که چنین مواد "استرس آور" از جانب آژانس محیط زیست به عنوان مواد خطرناک شناخته شده‌اند و بسیاری از آنها، چه در شرایط حاد و چه به مرور، به شدت سمی هستند. تامل‌برانگیزتر آنکه این ٢٠ هزار تن مواد نامبرده، جزء ۴.۷تن از ١٤تن "فلز بالقوه سمی" محسوب نمی‌شوند که نیروی دریایی آمریکا برنامه‌ای سالانه برای آزاد کردن آنها به آبهای زمینهای اطراف پیوجت ساند (دریاراهی در امتداد ساحل غربی ایالت واشنگتن) دارد.
7_ تاسف‌آورتر آنکه در پاسخ به نگرانی‌های ابراز شده در برابر این برنامه‌ها، سخنگوی نیروی دریایی گفته که فلزات سنگین و حتی اورانیوم ضعیف شده از دیگر فلزات، خطرناکتر نیستند! پاسخی که بوضوح واقعیت‌های علمی را نفی می‌کند.
8_ خواننده عزیز خبرگزاری ایانا!
اینطور بنظر می‌رسد که عملیات نظامی آمریکا که به عنوان "ایجاد امنیت بیشتر برای امریکائیها" تفسیر می‌شوند، بیشتر از آنچه اغلب مردم برایشان قابل درک است، هزینه دارند؛ هزینه‌ای که برای نسلهای بعد هم در ایالات متحده و هم در خارج از آنجا محسوس خواهد بود. درواقع، چه کسی می‌داند چه سهمی از موج فزاینده بیماری‌های خطرناکی چون سرطان، برعهده ماشین تولید جنگ‌افزار و صنایع وابسته در آمریکا و دیگر مناطق جهان است؟ چه حماقتی از این بالاتر که به بهانه تامین امنیت، سلامتی و امنیت واقعی نوع بشر به مخاطره افتد؟
دیدگاه تان را بنویسید