تبعات سنگین ضایعات غذایی برای دنیا

به گزارش ایانا، یکی از این کشورها نیوزلند است. ضایعات مواد غذایی سالانه 409000 تن کربن را در نیوزلند منتشر می‌کند. به‌طور متوسط ساکنان ولینگتون( پایتخت نیوزلند ) 3.2 کیلوگرم غذا در هفته دور می‌اندازند که هرسال 30000 تن تولید می‌کند. یعنی صرفاً وزن زباله‌های غذایی در نیوزلند معادل 62 جت ( از نوع جامبوجت) هست!

زباله‌های آلی که به محل دفن زباله می‌روند،  گاز متان تولید می‌کنند که سهم سلبی و بزرگی در تغییرات آب و هوایی دارد، چند برابر بیشتر از دی‌اکسید کربن! فراتر از آن، دفع زباله‌های غذایی( علاوه بر اینکه مصداق اسراف و عملی غیرانسانی محسوب می‌شود)، منجر به تشدید بحران غذایی عمومی در جهان می‌شود. در شرایطی که دنیا با بحرانی تحت عنوان کمبود منابع غذایی و به عبارت بهتر، بحران گرسنگی مواجه هست، دفع بی‌حدوحصر غذاها در قالب زباله، نوعی آسیب و آفت جدی برای همه ساکنان کره زمین محسوب می‌شود. این روند، چرخه غذایی بشریت را بیش‌ازپیش مخدوش می‌سازد.

در کشور نیوزلند، این آمار بسیار تأمل‌برانگیز است. نزدیک به 60 درصد از زباله‌های تولیدشده خانگی در نیوزلند، از جنس ارگانیک هستند. به‌طور متوسط، مردم ولینگتون تقریباً معادل 600 دلار در سال، مواد غذایی خود را به زباله می‌اندازند. این‌ها مواد غذایی مصرف نشده‌ای هستند که توجیهی برای دور ریختن آن‌ها وجود ندارد. بنابراین، در اینجا هم معضلات اخلاقی مطرح هست و هم ضربه‌ای که ضایعات غذایی به محیط‌زیست وارد می‌سازد.

بر این اساس، پتانسیل قابل‌توجهی برای محدود کردن آسیب‌های محیطی و زیستی ناشی از دورریز ضایعات غذایی (و صرفه‌جویی در پول و منابع) از خانه‌هایمان وجود دارد.تحقیقات نشان می‌دهد که تصمیمات و عادات مصرف‌کننده در مورد ضایعات مواد غذایی رتبه بالایی دارند. به‌عبارت‌دیگر، هر یک از ما می‌توانیم ضمن تغییر الگوهای رفتاری هزینه سازمان در حوزه تغذیه، اقدامی کنیم تا ضایعات غذایی (آن‌هم به‌گونه‌ای که اکنون شاهد هستیم) وارد چرخه طبیعی نشود. محصول یک رویکرد هوشمندانه و محاسبه‌شده در این خصوص، کاهش هزینه‌ها، تغذیه سالم و جلوگیری از اسراف و درنهایت، حفظ محیط‌زیست و مواجهه عمومی با کمبود مواد غذایی در جهان هست. همان‌گونه که اشاره شد، این‌یک بحران عمومی در دنیا محسوب می‌شود که البته آثار و تبعات آن نیز متوجه همه کشورهاست! آنچه در خصوص نیوزلند ذکر شد، تنها یک مثال واضح از حجم ضایعات غذایی دورریز و تأثیر سوء آن بر انسان‌ها و طبیعت هست. آیا با توجه به تشدید بحران غذا در جهان، شاهد چنین تجدیدنظر مؤثری خواهیم بود؟ پاسخ این سؤال در آینده مشخص می‌شود.