گران ترین ادویه های جهان را بشناسید

ادویه را بخشی از یک گیاه معطر گویند که می تواند از تنه درخت ( مانند:دارچین )، میوه ( :فلفل سیاه ) و یا دانه ( :جوزهندی ) به دست آید که به صورت درسته، خرد یا پودر شده برای عطر و رنگ بخشیدن به غذا مورد استفاده قرار می گیرد .

به گزارش ایانا از سایت "د پیک مگزین"، ادویه های مختلفی در جهان وجود دارند که نسبت به وزن شان ارزش بسیای زیاد دارند ؛ همچون 7 ادویه ای که در اینجا به آن ها اشاره می شود:

1- زعفران

زعفران را به عنوان یکی از گران ترین مواد غذایی در جهان می شناسند. گیاه بومی آسیای مرکزی است این ادویه از تارهای قرمز (مادگی) گل زعفران ( Crocus sativus ) (1) استخراج می شود. هر گل تنها سه مادگی قرمز دارد، از این رو برای تولید یک کیلو زعفران خشک شده 110،000 تا 165،000 گل باید تولید شود. این امر باعث می شود تا تولید زعفران یک روند بسیار زمان‌بر وبا میزان کار زیاد باشد.

امروزه زعفران به طور عمده در اسپانیا، ایتالیا، یونان، هند و ایران رشد می کند و بهترین کیفیت زعفران از کشمیر است. استفاده زعفران شامل استفاده از رنگ آن و به عنوان ادویه غذا و استفاده از عطر، برای خانه ها و معابد است.

زعفران افزون بر پخت و پز، در لوازم آرایشی، داروها (به نظر می رسد در درمان تقریبا 100 بیماری در خاورمیانه و آسیا کاربرد دارد ) استفاده می شود. حال چنانچه با زعفران همراه با قیمتی ارزان مواجه شدید، بدانید که آن زعفران خالص نیست.

2- وانیل

دومین گرانترین ادویه در جهان، وانیل است. وانیل در کوکی ها، بستنی، دسر و اکثر شیرینی ها استفاده می شود. توجه داشته باشید که این مبلغ گران به وانیل مصنوعی و یا عصاره وانیل تعلق ندارد - بلکه مربوط به وانیل طبیعی مکزیک و ماداگاسکار است که بهترین غلاف های وانیل با کیفیت را تولید می کنند.

اما چرا قیمت آن زیاد است؟ به این دلیل که گل ها باید به صورت مصنوعی و با دست گرده افشانی شوند. پس از رسیدن، میوه ها نیز باید دست چیده می شوند . این یک فرایند با کار زیاد است که نیاز به برداشت روزانه دارد.

3-هل

این گیاه بومی جنوب غربی هند است و گواتمالا از بزرگترین صادر کننده و تولید کننده این ادویه به شمار می رود و به دنبال آن هند قرار دارد. با توجه به مقدار زیاد ساعت کار انسانی مورد نیاز برای برداشت این غلاف های حاوی دانه های کوچک ، این ادویه جزو گرانترین ادویه ها قرار گرفته است.

هل های سیاه بزرگتر هستند و برای غذاهای پُر ادویه مانند کاری و بیریانی ( briyani ) استفاده می شود و نوع شایع تر آن، هل سبز، برای چاشنی غذاهای شیرین و اضافه کردن عطر و طعم به قهوه، چای و محصولات پخته شده کاربرد دارد. هل سبز دارای ارزش دارویی هم است و برای درمان اختلالات گوارشی، عفونت لثه و دندان، سل ریوی و التهاب پلک استفاده می شود.

4- میخک

این گیاه بومی جزایر مالوکو اندونزی است ، همچنین در زنگبار، هند، ماداگاسکار، پاکستان و همچنین مناطق گرمسیری سریلانکا رشد می کند. میخک از زمان قرون وسطی برای تجارت استفاده می شده و در حال حاضر به عنوان چهارمین و گرانترین ترین ادویه در جهان به شمار می رود.

عطر و بوی قوی میخک برای طعم دادن بیشتر غذاهای هندی، آفریقایی و خاورمیانه مورد استفاده قرار می گیرد و طعم تند آن به گوشت، کاری، سس ماریناد، نوشیدنی های گرم، کوکی ها و پای ها به همراه میوه ها مانند سیب، گلابی و ریواس مزه خاصی می دهد. اسانس میخک نیز به دلیل طعم گرم، شیرین و معطر ش در بخش مهمی از عطرها کاربرد دارد. همچنیت روغن میخک خاصیت ضد عفونی کننده و ضد درد دارد که استفاده گسترده ای در پزشکی آیورودا (طب سنتی شمال هند ) و طب چینی به عنوان مسکن درد دندان ، آروماتراپی (عطر درمانی) و برای کمک به درمان مشکلات گوارشی استفاده می شود.

5- دارچین

مصریان باستان از خواص شفا دهنده ، طعم دهنده ومزایای دارویی و تنوع آن به عنوان یک ماده شفا دهنده با ارزش استفاده می کردند. دارچین از پوست خارجی درختان سیناموموم ( Cinnamomum ) بدست می آید، دارچین بومی شمال سریلانکا است، اما در هند و اندونزی هم رشد می کند. دارچین اصل به عنوان Cinnamomum verum شناخته شده است، اما گونه های مختلف دارچین هم وجود دارد، که شایع ترین cassia یا (دارچین چینی) است.

در دوران باستان دارچین برای درمان سرماخوردگی، کک و مک، مارگزیدگی و مشکلات کلیه استفاده می شده است. امروزه از دارچین به عنوان ادویه و طعم دهنده برای اضافه کردن عطر و طعم شیرین به هر ماده غذایی دلخواه مانند دونات، شکلات و شیرینی ها نوشیدنی هایی مانند قهوه و کاکائو داغ استفاده می شود. همچنین چوب دارچین برای قرن ها در هند و خاورمیانه به عنوان چاشنی و معطر کردن چای استفاده می شده است. روغن دارچین در فرآوری مواد غذایی، عطرها ، آروماتراپی، داروهای آسیایی و ضد عفونی کننده ها استفاده می شود.

6- زردچوبه

زردچوبه از خانواده زنجبیل و بومی جنوب غربی هند است و بیشتر به عنوان ادویه در بنگلادش، هند، خاورمیانه و پاکستان استفاده می شود، همچنین در رنگرزی (به دلیل رنگ زرد آن)، لوازم آرایشی و بهداشتی وبه دلیل خواص ضد عفونی کننده آن کاربرد دارد.

زردچوبه همچنین یک مولفه کلیدی در پودرهای کاری است که منجر به تقاضای پایدار در آسیای جنوبی و در سراسر جهان شده است.

7- فلفل

فلفل سیاه از ادویه های معروف و مورد استفاده در جهان به شمار می رود وبومی جنوب هند است، که در آن جا به طور گسترده ای کشت می شود. همچنین در مناطق گرمسیری مانند ویتنام (در حال حاضر بزرگترین تولید کننده و صادر کننده فلفل در جهان است) کاشت می شود.

فلفل خشک از زمان های اولیه به عنوان طعم دهنده و در طب سنتی استفاده می شده ، در حالی که فلفل اغلب به عنوان "طلای سیاه" نامیده می شود.

ترجمه: فرحناز سپهری

پی نوشت:

1- گیاهی است با نام علمی: Crocus sativus از تیرهٔ زنبقیان، سردهٔ زعفران که خواص دارویی و رنگ غذایی دارد.